Skażenie zearalenonem ziarna kukurydzy pobieranej przez dziki (Sus scrofa) na terenie Gór Kaczawskich

• Autorzy: Zawadzki A. , Szuba-Trznadel A. , Fuchs B.

Warianty tytułu

EN

Zearalenone contamination of maize in diets for wild boars (sus scrofa) in the Kaczawskie Mountains

• Języki publikacji: PL

Abstrakty

PL

EN

Słowa kluczowe

PL

Gory Kaczawskie; zwierzeta dziko zyjace; dziki; baza pokarmowa; kukurydza; ziarno; skazenie; mikotoksyny; zearalenon

• Wydawca: -
• Czasopismo: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Biologia i Hodowla Zwierząt
• Rocznik: 2011
• Tom: 63
• Opis fizyczny: s.377-384,tab.,bibliogr.

Twórcy

autor

Zawadzki A.

• Gabinet Weterynaryjny, Miłków K.Jeleniej Góry

autor

Szuba-Trznadel A.

• Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wrocław

autor

Fuchs B.

• Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, Wrocław

Bibliografia

• AOAC, 2000. Official Methods of Analysis. Edition 16 Ed. By K. Helrich Association of Official Analytical Chemists Arlington WA, USA.
• Baranowska M., Walkiewicz A., 1995. Dzik jest zwierzęciem łownym, a może być hodowlanym. Prz. Hod. 8: 8-10.
• Baranowski A., Richter W.I.F., 2002. Wpływ wybranych mikotoksyn na zdrowie i produkcyjność trzody chlewnej. Przl. Hod., 5: 25-26.
• Chełkowski J., Goliński P., Radomyska W., Wiewiórowska M., 1983 a. Występowanie zearalenonu i wytwarzających go grzybów w składnikach paszowych. Med. Wet., 39, 8: 481-482.
• Chełkowski J., Goliński P., Mańka M., 1983 b. Mycotoxins in cereal grain. Part IX. Zearalenone and Fusaria in wheat, barley, rye and corn kernels. Die Nährung, 27: 526-531.
• Falkowski J.: 1989. Smakowitość mieszanek pełnoporcjowych dla prosiąt. Post. Nauk Rol., 3: 27-36.
• Fruziński B., 1992. Dzik. Wyd. Cedrus Sp.zo.o. Warszawa.
• Gajęcki M., Zielonka Ł., Obremski K., Malinowski R., Rotkiewicz T., 1998. Niedoceniane - rodz¬ime mikotoksyny w chowie świń. Mag. Wet., Supl. świnie: 44-47.
• Gajęcki M., 2002. Zearalenon jako czynnik stanów subklinicznych świń. Mag. Wet. Supl. świnie: 45-48.
• Grudniewska B., 1998. Jakimi walorami powinna odznaczać się pasza, aby pobudzać apetyt zwierząt? Trzoda Chlew., 2: 27-30.
• Howells O., Edwards-Jones G., 1997. A feasibility study of reintroducing wild boar Sus scrofa to Scotland: Are existing woodlands large enough to support minimum viable populations. Bio¬logical Conservation, 81: 77-89.
• Jakimiuk E., Skorska-Wyszyńska E., Gajęcka M., Polak M., Obremski K., Gajęcki M., 2004. Zearalenon - fuzariotoksyna zanieczyszczająca materiały paszowe pochodzenia roślinnego. Trzoda Chlew., 12: 57-63.
• Jarczyk A., Rogiewicz A., Grochowska B., 1998. Grzyby pleśniowe i ich toksyny niebezpieczne dla trzody chlewnej, producentów i konsumentów. Trzoda Chlew., 11: 57-62.
• Korol W., Kwiatek K.: 2003. Potrzeba określenia dopuszczalnych zawartości mikotoksyn w środkach żywienia zwierząt. Pasze Przemysłowe, 9: 2-7.
• Krysiak K., świeżyński, 1987. Anatomia zwierząt. Tom 2, cz. 1 Wyd. Naukowe PWN, (wyd. dru¬gie).
• Leroch R., 2001. Włókno jako składnik pokarmowy w żywieniu świniodzików, dzików i świń. Praca dokt., Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa; AR we Wrocławiu.
• Marycha A., 1965. Metody badania pokarmu ssaków. Ekologia Pol., 13, 3: 143-149.
• Minervini F., Giannoccaro A., Cavallini A., Visconti A., 2005. Investigations on cellular prolifera¬tion induced by zearalenone and its derivatives in relation to the estrogenic parameters. Toxi¬cology Letters, 159: 272-283.
• Pejsak Z., 1997. Mikotoksyny - przyczyna zaburzeń w rozrodzie oraz zachorowań świń. Med. Wet., 53: 246-249.
• Podkówka Z., 2007. Zawartość mikotoksyn oraz ocena mikrobiologiczna kiszonki z odkoszulkow- anych kolb kukurydzy porażonych głownią guzowatą (Ustilago maydis). Kukurydza, 1 (30): 45-47.
• Tekiela A., 2008. Fuzarioza kolb kukurydzy i skażenie ziarna przez mikotoksyny w Wielkopolsce i na Podkarpaciu. Prog. Plant Protection/Post. Ochr. Roślin, 44 (3): 1121-1125.
• Tywończuk J., Lipiński K., 2001. Żywienie knurów, [in:] Żywienie zwierząt i paszoznawstwo. Podstawy szczegółowego żywienia zwierząt (tom 2). Jamroz D., Potkański A. Ed. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa: 265-268.
• Valet G., Rosell C., Chayron L., Fosty P., Spitz F., 1994. Regime alimentary autumnal du sanglier (Sus Scrofa) en Ariege, France, et en Catalogne, Espagne. Gibier Faune Sauvage, Game Wildl., 11: 313-326.
• Węgorek P., 2002. Cykl zasiedlania wielkoobszarowych upraw kukurydzy przez subpopulacyjne ugrupowania dzików (Sus scrofaL.) i dynamika narastania szkód w zależności od fazy rozwoju tych upraw. Prog. Plant Protection/Post. Ochr. Roślin, 42 (2): 730-735.
• Węgorek P., Dubas J.W., 2000. Szkody łowieckie. Łow. Pol. 05: 16-18.
• Węgorek P., 1999. Czy można skutecznie chronić pola uprawne przed szkodami powodowanymi przez dziki? Ochr. Rośl. 43, 10: 36-38.
• Wlazełko M., Łabudzki L., 1992. Über die Nahrungskomponenten und die trophische Stellung des Schwarzwildes im Forschungsgebiet Zielonka. Z. Jagdwiss 38, 81-87.
• Strony internetowe: Polski Związek Łowiecki http://www.pzlow.pl (z dn. 10.01.2008)