PL
Diapauza Ixodes ricinus znana jest od dłuższego czasu, ale czynniki określające jej pojawianie się nie zostały całkowicie przestudiowane. Nasze obserwacje nad rozwojem tego gatunku w naturalnych środowiskach w okolicach Moskwy wykazały, że: 1) okresy pojawiania się diapauzy u pierwszych nimf zmieniają się z roku na rok, 2) krzywa obrazująca sezonowy cykl ich diapauzy jest czasem 2- lub 3-wierzchołkowa, 3) prawie każdego roku pewna część nimf rozwijających się bez diapauzy nie ma czasu na linienie i ginie z nastaniem wiosny. Dla wykrycia przyczyn tych zjawisk przeprowadzono badania właściwości rozwoju 2 geograficznych populacji nimf w określonych warunkach temperatury i cyklu dobowego. Stwierdzono, że populacja 1,5-miesięcznych nimf pochodzących z Mołdawii wykazywała skłonności do dalszego rozwoju bez odbywania diapauzy, jeśli głodne nimfy trzymano w warunkach krótkiego dnia. U najedzonych nimf podobne warunki wywoływały pojawienie się diapauzy. Populacje 1,5-miesięcznych nimf pochodzących z okolic Moskwy wykazały w podobnych warunkach znacznie większe skłonności do odbywania diapauzy. Przez zmianę warunków autorce udało się przerwać diapauzę w nimf w okresie 10-50 dni po pobraniu pokarmu. Stwierdzono następnie, że w czasie diapauzy rozwój nimf nie ulega całkowitemu zatrzymaniu, lecz gwałtownemu zwolnieniu. Autorce udało się także wycofać diapauzę u nimf najedzonych i będących w okresie aktywnym przez przeniesienie ich w nowe warunki. Wykryte osobliwości pomagają zrozumieć przyczynę wczesnego pojawiania się diapauzy u nimf w czasie lata charakteryzującego się okresowymi spadkami temperatury oraz przyczynę zmniejszania się ilości pozostających w diapauzie nimf w okresach wzrostu temperatury. To ostatnie zjawisko jest powodem zwiększania się ilości nimf, które nie miały wystarczająco długiego czasu na zakończenie metamorfozy, co z kolei jest powodem wzrostu śmiertelności wśród danej populacji. Autorka uważa to za objaw niedoskonałości mechanizmu regulującego rozwój Ixodes ricinus.