Cardobairdia inflata n.sp. from the Middle Jurassic of Poland and its taxonomic position within Ostracoda

• Autorzy: Szczechura J. , Blaszyk J.

Warianty tytułu

PL

Cardobairdia inflata n.sp. ze środkowej jury Polski i jej pozycja taksonomiczna wśród Ostracoda

RU

Cardobairdia inflata n.sp. iz srednejj jury Pol'shi i ee taksonomicheskaja pozicija sredi Ostracoda

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The taxonomic position of the genus Cardobairdia van den Bold, 1960 and its importance to the systematics of Ostracoda are analyzed. The assignment of Cardobairdia to the order Podocopida Müller, 1894 (within the superfamily Healdiaoea Harlton, 1933) is confirmed. Cardobairdia inflata n.sp. from the Middle Jurassic of Central Poland is described.

PL

Praca niniejsza zawiera historię badań rodzaju Cardobairdia van den Bold, 1960 i analizę jego pozycji systematycznej wśród Ostracoda. Podstawę do powyższych rozważań stanowi C. inflata n. sp., gatunek występujący w osadach jury środkowej w Polsce, w wierceniach z okolic Częstochowy. Rodzaj Cardobairdia opisany był przez van den Bolda (1960) z eocenu Trinidadu. Herrig (1966) włączył do tego rodzaju kredowy gatunek Ostracoda z Niemiec, zaliczany wcześniej do rodzaju Krausella Ulrich, obniżając tym samym dolną czasową granicę występowania rodzaju Cardobairdia. Obydwaj autorzy zaliczyli Cardobairdia do rodziny Bairdiidae Sars. W roku 1967, McKenzie badając mioceński gatunek reprezentujący rodzaj Cardobairdia, wraz z nowoutworzonym, współcześnie żyjącym rodzajem Saipanella, włączył oba do rodziny Saipanellidae McKenzie. Autor ten ogranicza występowanie Saipanellidae do kredy, natomiast Krausellidae, według Berdana (1961), występują od ordowiku do dewonu. McKenzie (1967) porównał rodzaj Cardobairdia nie tylko z rodzajem Krausella, lecz także z rodzajem Cavellina Coryell, stwierdzając podobieństwo w ogólnym kształcie skorupek u ich przedstawicieli oraz różnice w budowie brzegu zawiasowego, tj. merodontowy zawias u Cardobairdia, natomiast adontowy u Krausella i Cavellina. Autorzy niniejszej pracy, w porównaniach Cardobairdia z innymi rodzajami, biorą też pod uwagę rodzaj Rubracea, utworzony przez Mandelstama (1957), znany z jury azjatyckiej części Z.S.R.R., który pod względem morfologii zewnętrznej skorupki i budowy brzegu zawiasowego przypomina bardzo rodzaj Cardobairdia. W obecnej pracy rodzaj Cardobairdia, zgodnie z sugestiami McKenzie’go (1967), zaliczony jest do rzędu Podocopida G. W. Müller, podrzędu Metacopina Sylvester-Bradley, nadrodziny Healdiacea i z zastrzeżeniem do rodziny Saipanellidae McKenzie. Określając przynależność Cardobairdia do Metacopina autorzy podtrzymują pierwotną, oryginalną diagnozę tego podrzędu, podaną przez Sylvester-Bradleya (1961), a nie Adamczaka (1967).

RU

В настоящей работе рассмотрено историю исследования рода Cardobairdia van den Bold, 1960 и проведено анализ его систематической позиции среди Ostracoda. Основанием для вышеуказанных рассуждений является С. inflata n. sp., вид выступающий в верхнеюрских отложениях Польши, в буровых скважинах из окрестностей Ченстоховы. Род Cardobairdia был описан ван ден Больдом (van den Bold, 1960) из эоцена Тринидада. Герриг (Herrig, 1966) включил в этот род меловой вид Ostracoda из Германии, причисляемый раньше к роду Krausella Ulrich, тем самым понижая нижнюю границу распространения рода Cardobairdia. Оба авторы причислили Cardobairdia к семейству Bairdiidae Sars. В 1867 году, Мак Кензе (McKenzie), изучая миоценовый вид являющийся представителем рода Cardobairdia, вместе с новоустановленным, современно живущим родом Saipanella, включил оба в семейство Saipanellidae McKenzie. Автор этот ограничивает распространение Saipanellidae только к меловым отложениям, a Krausellidae, по Бердану (Berdan, 1961), известны от ордовика по девон. Мак Кензе (McKenzie, 1967) сравнил род Cardobairdia не только с родом Krausella, но также с родом Cavellina Coryell, констатируя у их представителей сходство по общей форме створок и различия в строении замочного края, т. е. мэродонтный замок у Cardobairdia, а адонтный у Krausella и Cavellina. Авторы настоящей работы, сравнивая Cardobairdia с иными родами, учитывают также род Rubrасеа, установленный Мандельштамом (Mandelstam, 1957), известный из юры азиатской части С. С. С. Р., который в отношении внешней морфологии створки и строения замочного края очень напоминает род Cardobairdia. В настоящей работе род Cardobairdia, согласно предложениям Мак Кензи (McKenzie, 1967), причислен к отряду Podocopida G. W. Müller, подотряду Metacopina Sylvester-Bradley, надсемейcтву Healdiacea и с предварительным условием к семейству Saipanellidae McKenzie. Определяя принадлежность Cardobairdia к Metacopina, авторами поддерживается первичный оригинальный диагноз этого подотряда, поданный Сильвестром-Брадлейем (Sylvester-Bradley, 1961), а не Адамчаком (Adamczak, 1967).

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1968
• Tom: 13
• Numer: 2
• Opis fizyczny: p.185-197,fig.,ref.

Twórcy

autor

Szczechura J.

• Palaeozoological Institute, Polish Academy of Sciences, Al. Zwirki i Wigury 93, Warsaw, Poland

autor

Blaszyk J.

• Palaeozoological Institute, Polish Academy of Sciences, Al. Zwirki i Wigury 93, Warsaw, Poland

Bibliografia

• ADAMCZAK, F. 1957. Morphology of two Silurian metacope ostracodes from Gotland.- Geol. Foren. Stockholm Förh., 88 (1966), 462-475, Stockholm.
• APOSTOLESCU, V. 1959. Ostracodes du Lias du Bassin de Paris. - Rev. Inst. Franç. Pétrole, 14, 6, 795-826, Paris.
• BERDAN, J. 1961. ?Family Krausellidae Berdan, n. fam. In: R. C. Moore (ed.), Treatise on Invertebrate Paleontology, Part Q (Arthropoda), Q371-3373, Lawrence, Kansas.
• BIELECKA, W. & STYK, O. 1966. Mikrofauna malmu południowej części syneklizy perybałtyckiej. - Kwart. Geol., 10, 2, 350-365, Warszawa.
• BŁASZYK, J. 1957. Middle Jurassic ostracods of the Częstochowa Region, Poland (Małżoraczki środkowo-jurajskie regionu częstochowskiego). - Acta Palaeont. Pol., 12, 1, 4-75, Warszawa.
• BOLD, W. A. van den. 1946. Contribution to the study of Ostracoda with special reference to the Tertiary and Cretaceous microfauna of the Caribbean region. J. H. de Bussy, Publ. Thesis Utrecht, 1-167, Amsterdam.
• - 1960. Eocene and Oligocene Ostracoda of Trinidad. - Micropaleontology, 6, 2, 145-196, New York.
• - 1961. Family uncertain. In: R. C. Moore (ed.), Treatise on Invertebrate Paleontology, Part Q (Arthropoda), p. Q354, Lawrence, Kansas.
• BONNEMA, J. H. 1940. Ostracoden aus der Kreide des Untergrundes der nordöstlichen Niederlande. - Natuurhist. Maandbl., 29, 115-118, Maastricht.
• DREXLER, E. 1959. Foraminiferen und Ostracoden aus dem Lias alfa von Siebeldingen (Pfalz). - Geol. Jb., 75, 475-554, Hannover.
• FISCHER, W. 1962. Ostracoden der Gattungen Monoceratina Roth 1928, Cytheropteron G. O. Sars 1865 und andere im Lias Zeta Schwabens. - N. Jb. Geol. Paläont., 114, 3, 333-345, Stuttgart.
• GRAMM, M. N. 1.967. Rudimentarnye muskulnye pjatna u triasovych Cytherelloidea (Ostracoda). - Dokl. Akad. Nauk SSSR, 173, 4, 931-934, Moskva.
• GRÜNDEL, J. 1967. Zur Grossgliederung der Ordnung Podocopida G. W. Müller, 1894 (Ostracoda).- N. Jb. Geol. Paläont., Mh., 6, 321-332, Stuttgart.
• HARTMANN, G. 1964. Neontological and paleontological classification of Ostracoda.- Pubbl. Staz. Zool. Napoli, 33 (Suppl.), 550-587, Napoli.
• HERRIG, E. 1966. Ostracoden aus der Weissen Schreibkreide (Unter-Maastricht) der Insel Rügen. - Paläont. Abh., A, 2, 4, 693-1024, Berlin.
• KOLLMANN, K. 1962. Beobachtungen im Flysch von Istrien (Jugoslavien). 5. Ostracoden aus dem mitteleozän “Flysch” des Beckens von Pazin. - Verh. Geol. Bund, 2, 187-227, Wien.
• MANDELŠTAM, M. I., ŠNEJDER, G. F., KUZNECOVA, Z. V. & KAC, F. I. 1957. Novye rody ostrakod v semejstvach Cypridae i Cytheridae. - Ežeg. Vsesoj. Paleont. Obšč., 16, 166-185, Moskva.
• McKENZIE, K. G. 1967. Saipanellidae: a new family of podocopid Ostracoda. - Crustaceana, 13, 1, 103-113, Leiden.
• MORKHOVEN, F. P. C. M. van. 1963. Post-Palaeozoic Ostracoda. Their morphology, taxonomy and economic use. 2, 1-478, New York.
• OERTLI, H. J. 1958. Les Ostracodes de l’Aptien-Albien d’Apt. - Rev. Inst. Franç. Pétrole, 13, 11, 1499-1537, Paris.
• - 1959. Malm-Ostracoden aus dem schweizerischen Juragebirge. - Mém. Soc. Helv. Sci. Nat., 83, 1, 1-44, Zurich.
• - 1961. Ostracodes du Langhien-type. - Riv. Ital. Paleont., 47, 1, 17-44, Milano.
• SCOTT, H. W. 1961. Classification of Ostracoda. In: R. C. Moore (ed.), Treatise on Invertebrate Paleontology, Part Q (Arthropoda), Q72-Q92, Lawrence, Kansas.
• SOHN, J. G. 1965. Classification of the superfamily Healdiacea and the genus Pseudophanasymmetria Sohn & Berdan, 1952 (Ostracoda). - U. S. Geol. Surv., Prof. Paper, 525-B, 69-72, Washington.
• SYLVESTER-BRADLEY, P. C. 1961. Suborder Metacopina Sylvester-Bradley, n. suborder. In: R. C. Moore (ed.), Treatise on Invertebrate Paleontology, Part Q (Arthropoda), Q358-Q359, Lawrence, Kansas.
• TRIEBEL, E. 1941. Zur Morphologie und Ökologie der fossilen Ostracoden. - Senckenbergiana, 23, 160-227, Frankfurt a.M.
• VEEN, J. E. van. 1936. Nachtrag zu der bis jetzt erschienen Revision der Ostracoden der Maastrichter Tuffkreide und des Kunrader Korallenkalkes von Sud-Limburg. - Natuurhist. Maandbl., 25, 11/12, 170-188, Maastricht.
• ZANINA, I. E., KAŠEVAROVA, N. P. & POLENOVA, E. N. 1960. Nadsemejstwo Healdiacea Harlton, 1933. In: J. A. Orlov (red.), Osnovy Paleontologii, Arthropoda, p. 337, Moskva.