PL
1. W 1964-1965 r. na nowych terenach uprawnych Syberii Uralskiej i Zachodniej przeprowadzono badania skutecznego użycia N,N-dwuetylotoluiloamidu, sześciometylenoiminy, dwumetyloftalanu, benzoilopiperydyny, acetyloczterohydrochinoliny, butyloacetanilidu, adypinianu dwubutylu i innych repelentów, stosując je w postaci płynów, kremów, bombek areozolowych, emulsji wodnych, kostek itp. Wśród kłujacych muchówek na omawianym terenie występowały głównie komary, meszki, kuczmany i bąki. W tym samym czasie na terenach półprzemysłowych przeprowadzono badania nad odstraszającymi owady właściwościami pochodnych acetylowych czterohydrochinoliny, które zastosowano przeciw kleszczom z rodzaju Ixodes. 2. Przy stosowaniu repelentów na skórę określano czas trwania ochronnego działania płynów, kremów, osadu z rozpylonych repelentów, biorąc przy tym pod uwagę charakter pracy robotników, intensywność i skład gatunkowych stawonogów krwiopijnych, różnorodność układu czynników meteorologicznych. 40-procentowy dwuetylotoluiloamid stosowany w postaci płynu dał najlepsze wyniki, chroniąc skórę przed komarami przez 2 do 6 godzin, a przed meszkami przez 1,5 do 2 godzin. Ubranie poddane działaniu 20-procentowej emulsji DET, benzoilopiperydyny, sześciometylenoiminy, acetyloczterohydrochinoliny zachowuje właściwości ochronne przez 30 dni, zaś poddane działaniu dwuetylonaftalanu i butyloacetanilidu przez 15-20 dni. 3. Mgły repelentów rozpylające się z aparatów aerozolowych pozwalają na pokrycie skóry (ubrania) cienką równą warstewką, w dawkach zapewniających człowiekowi ochronę podczas jego pobytu w strefie, w której jest narażony na atak stawonogów krwiopijnych. 4. Organizacja ochrony indywidualnej i grupowej człowieka za pomocą repelentów pozwala na znaczny wzrost wydajności pracy w tych miejscowościach, gdzie stawonogi krwiopijne atakują ludzi masowo, oraz na obniżenie zapadalności na choroby transmisyjne, na które są narażeni pracownicy w okresie pobytu w naturalnych ogniskach infekcji.