EN
Salix myrtilloides L. (swamp willow) is the most endangered species among the boreal Salix species in Poland. The number and size of its population have been decreasing constantly since the 1990s. The main aim of the study was to determine the viability of collected S. myrtilloides pollen and optimal conditions for its in vitro germination. The pollen of S. myrtilloides was collected from 25 male individuals from a population growing in the mid-forest peat bog Dekowina (Sobibór Landscape Park) in May 2014. Two methods were applied to estimate the viability of fresh and stored pollen: staining pollen with 2% acetocarmine solution and in vitro germinability. Various temperature (11°C, 23°C) and light conditions as well as different concentrations of glucose (1%, 2.5%, 5%, or 7.5%) were tested for the optimization of in vitro germination. We documented relatively high S. myrtilloides pollen viability. Pollen tube growth was found to be largely affected by both glucose content in the medium and thermal conditions during germination. Fresh pollen germinated most effectively on the medium with 2.5% glucose (stored pollen – in 5% glucose), at 23°C and in the presence of light. We conclude that pollen viability of S. myrtilloides does not seem to be a limiting factor for reproductive success. Moreover, the pollen is not sterile even after storage for 12 months. The S. myrtilloides individuals from the Dekowina peat bog produce viable pollen grains that are able to germinate and therefore it can be used to pollinate other populations present in the Polesie Lubelskie region for gene pool enrichment.
PL
Salix myrtilloides L. (wierzba borówkolistna) jest najbardziej zagrożonym gatunkiem spośród borealnych gatunków z rodzaju Salix występujących w Polsce. Liczba i wielkość populacji S. myrtilloides maleje nieprzerwanie od 1990 roku. Głównym celem pracy było określenie żywotności oraz optymalnych warunków dla kiełkowania ziaren pyłku S. myrtilloides, zarówno świeżych jak i przechowywanych przez okres 12 miesięcy. Pyłek S. myrtilloides pozyskano z 25 osobników męskich, z populacji rosnącej na śródleśnym torfowisku Dekowina (w Sobiborskim Parku Krajobrazowym) w maju 2014 roku. Potencjał pyłku do zapylenia określono na podstawie (i) żywotności pyłku określanej metodą barwienia 2% roztworem acetocarminu oraz (ii) na podstawie zdolności kiełkowania. Zdolność kiełkowania testowano in vitro w zróżnicowanych warunkach termicznych (11°C, 23°C) świetlnych, oraz na pożywkach z 1%, 2.5%, 5% i 7.5% stężeniem glukozy. Udokumentowano stosunkowo wysoką żywotności pyłku S. myrtilloides. Stwierdzono, że na wzrost łagiewki pyłkowej w znacznym stopniu wpływa zarówno zawartość glukozy w pożywce jak i temperatura. Świeży pyłek kiełkował najlepiej na pożywce z 2.5% roztworem glukozy (pyłek przechowywany – z 5% roztworem glukozy), w temperaturze 23°C i w obecności światła. Żywotność pyłku nie powinny być czynnikiem ograniczającym sukces reprodukcyjny osobników S. myrtilloides. Pyłek nie był sterylny, nawet po okresie przechowywania go przez 12 miesięcy. Osobniki S. myrtilloides rosnące na torfowisku Dekowina wytwarzają żywotne ziarnka pyłku, które są zdolne do kiełkowania. Pyłek ten może być wykorzystany do sztucznego zapylania osobników z innych populacji na Polesiu Lubelskim, w celu wzbogacania ich pul genowych.