EN
The aim of the present work was to assess the efficiency of thermal treatment of rape seeds in the reduction of its fat lypolysis in rumen and unsaturated fatty acids biohy- drogenation. The studies were conducted using in sacco method with polyamide sacs on 6 rams of Merino breed with simple fistula of rumen. The protection of caked rape seeds involved its thermal processing at temperature 120oC for 30 minutes. Raw and thermally processed rape seeds were incubated in rumen for 2, 4, 8, 16 and 24 hours and thermal decomposition of air dry mass, raw fat, fatty acids with various degree of saturation and particular fatty acids were studied. On the basis of the obtained results, it was found that thermal processing of rape seeds resulted in significant reduction of occurring in rumen lypolysis of their fat and biohydrogenation of unsaturated fatty acids (mono- as well as polyunsaturated). Moreover, it was found that in the seeds that were processed with thermal method, monounsaturated fatty acids were protected better than polyunsaturated ones.
PL
Celem pracy była ocena wpływu zabiegu ogrzewania nasion rzepaku na ograniczenie procesów lipolizy tłuszczu oraz biouwodorowania nienasyconych kwasów tłuszczowych w żwaczu. Badania przeprowadzono metodą in sacco, z użyciem poliamidowych woreczków, na 6 tryczkach rasy merynos z przetokami prostymi do żwacza. Zabieg termicznej ochrony ześrutowanych nasion rzepaku polegał na ich ogrzewaniu w temp. 120oC przez 30 min. Surowe i preparowane termiczną metodą nasiona rzepaku inkubowano w żwaczu w czasie 2, 4, 8, 16 oraz 24 godzin i oznaczano rozkład: powietrznie suchej masy, tłuszczu surowego, grup kwasów tłuszczowych o różnym stopniu nasycenia oraz poszczególnych kwasów tłuszczowych. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że termiczna obróbka nasion rzepaku statystycznie istotnie ograniczyła proces lipolizy tłuszczu w żwaczu oraz biouwodorowanie nienasyconych kwasów tłuszczowych (zarówno jedno-, jak i wielonienasyconych). Ponadto zaobserwowano, że kwasy tłuszczowe jednonienasycone w większym stopniu chronione były przed biouwodorowaniem niż wielonienasycone.