Ustawa o ochronie przyrody wprowadziła w życie nową formę ochrony indywidualnej: zespół przyrodniczo-krajobrazowy (ZPK). Poza jego definicją nie opracowano jednak dodatkowych przepisów określających właściwe rozumienie jej treści. Artykuł wskazuje na różną interpretację definicji ZPK w kraju i konsekwencję tego faktu: duże zróżnicowanie ZPK pod względem wielkości, wartości przyrodniczych, funkcji, a nawet podstawowej dokumentacji naukowej. Autorka przeprowadziła analizę 31 zespołów w 8 wybranych województwach spośród 69 powołanych do połowy 1997 r. Praca zwraca uwagę na konieczność unifikacji tej formy ochrony przyrody poprzez wprowadzenie jednolitych zasad wyróżniania i funkcjonowania ZPK w Polsce.