W badaniach stosowano cztery rodzaje żelatyn, różniących się między sobą sposobem otrzymywania (alkaliczna i kwaśna) oraz przeznaczeniem (spożywcza, konserwowa, farmaceutyczna, fotograficzna). Przedmiotem klarowania byl moszcz jabłkowy oraz wina porzeczkowe i truskawkowe. Najlepsze efekty klarowania uzyskiwano stosując żelatyny fotograficzną i farmaceutyczną, z mniejszym udziałem frakcji białkowych niskocząsteczkowych. Żelatyny te dawały lepsze wyniki klarowania przy niższych dawkach i nie powodowały zmętnień wtórnych. Żelatyna spożywcza zawierała największą ilość frakcji o niższych masach cząsteczkowych (poniżej 50 tys.) i dawała zmętnienia wtórne w procesie klarowania.