Gwałtowne powodzie oraz osuwiska to groźne i tragiczne w skutkach zjawiska, z którymi mamy coraz częściej do czynienia. Ostatnie lata przyniosły katastrofalne powodzie, które spustoszyły nie tylko Polską, ale także inne kraje Europy środkowej, a skala ich zniszczeń jest trudna do oszacowania do dnia dzisiejszego. Dramatyczne skutki geozagrożeń dodatkowo intensyfikuje działalność prowadzona przez człowieka (m.in. zabudowa mieszkaniowa) w obszarze stref zagrożonych ich występieniem. Od dawna poszukuje się różnego rodzaju rozwiązań, dzięki którym można minimalizować ryzyko występienia powodzi czy osunięć ziemi oraz strat powstałych w ich wyniku. Celem pracy jest przedstawienie scalenia gruntów jako jednego ze znaczących inicjatyw podejmowanych w związku z ochroną przed powodzią oraz osunięciami ziemi. Sugerowanym rozwiązaniem jest poszerzenie zakresu prac scaleniowych o działania uwzględniające potrzeby i wymagania związane z zapobieganiem i ochroną przed geozagrożeniami. W opracowaniu przedstawiono teoretyczną koncepcje studium geozagrożeń wraz ze wskazaniem materiałów źródłowych koniecznych do jego przygotowania.
W artykule przedstawiona została aktualna, szczególnie po ostatnich ekstremalnych zdarzeniach w Karpatach, problematyka zagrożeń ze strony osuwisk. Omówiono mechanizm i genezę osuwania się mas ziemnych. Na obszarach badań (4 gminy z Małopolski i Podkarpacia) obszernie zilustrowano je na mapach, schematach oraz fotografiach. Uwzględniono potrzebę oceny warunków przyrodniczych do celów planowania przestrzennego, jak również rolę informacji geologicznej w ocenie zagrożeń geośrodowiskowych, jakimi są powierzchniowe ruchy masowe.