Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zabezpieczenia przeciwerozyjne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Superabsorbenty (SAP-y), są to luźno usieciowane polimery hydrofilowe, które mogą absorbować duże ilości wody. W glebie działają jako bufor wilgotności, ograniczając tzw. stres wodny u roślin. Stwierdzono jednak, iż proste wymieszanie gleby z superabosrbentem zmniejsza parametry wytrzymałościowe gleb. Aby zapobiec temu zjawisku opracowano geokompozyt sorbujący wodę. Ma on postać taśmy z geowłokniny wypełnionej superabsorbentem. Jego zastosowanie pozwala ograniczyć problem dostępności wody dla roślin, co zwiększa odporność erozyjną skarp.
W artykule przedstawiono zespół czynników warunkujących erozję wodną stoków i zboczy, standardowe przeciwerozyjne działania ochronne. Analiza ochronnych działań przeciwerozyjnych podejmowanych w Ameryce Północnej skłoniła autorów do zaprezentowania sposobu przechwytywania erodowanego materiału w dogodnych miejscach na stoku. Przedstawiono sposoby ograniczania erozji w małych zlewniach oparte na budowie barier, przegród stałych i tymczasowych, basenów i małych zbiorników. Omówiono konstrukcyjne rozwiązania przegród tymczasowych, basenów o przepuszczalnych przegrodach, stawów i zbiorników sedymentacyjnych z przelewami wieżowymi i awaryjnymi.
W pracy przedstawiono osiągnięte efekty po 40-letnim okresie funkcjonowania zabezpieczeń przeciwerozyjnych wykonanych w lessowym wąwozie drogowym w Elizówce koło Lublina. Projekt zabudowy wąwozu drogowego zakładał zahamowanie rozmywu dna i wprowadzenie roślinności w celu uproduktywnienia erodowanego nieużytku. W dnie wąwozu wykonano 18 niskich grobelek z rdzeniem z desek i kiszek faszynowych, następnie dno obsiano mieszanką traw oraz posadzono drzewa (topola, grochodrzew). W następnych latach rozszerzono gamę gatunków drzew oraz wprowadzono krzewy. Techniczno-biologiczne umocnienie wąwozu okazało się skuteczne. Zabezpieczenia techniczne w postaci niskich grobelek ziemnych, skutecznie chroniły dno przed rozmywaniem i powodowały akumulację materiału glebowego w pierwszych latach kiedy roślinność nie opanowała dostatecznie wąwozu. Dzięki zastosowanej roślinności teren wąwozu został uproduktywniony, a zastosowanie drzew i krzewów o różnym tempie wzrostu sprawiło, że zadrzewienie w badanym wąwozie ma charakter zwarty i wielopiętrowy. Zastosowanie gatunków szybko rosnących (topola, grochodrzew), umożliwiło szybką produkcję grubych sortymentów drzewnych. Celowe okazało się sadzenie razem z gatunkami szybko rosnącymi, gatunków wolniej rosnących i dobrze znoszących w młodości duże zacienienie, ponieważ po usunięciu gatunków szybko rosnących one będą stanowiły osłonę przeciwerozyjną i najwyższe piętro drzew. Obecnie roślinność stworzyła dostateczną osłonę przeciwerozyjną likwidując zupełnie procesy erozji wodnej w wąwozie. Dodatkowo zwarte zadrzewienie przyczynia się do regeneracji gleby oraz stanowi ostoję dla ptactwa i drobnej zwierzyny łownej w terenie gdzie występuje mata lesistość. Przedstawiony wyżej kierunek zabudowy wąwozu drogowego wydaje się być najodpowiedniejszym dla większości podobnych wąwozów wytworzonych w skale lessowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.