Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wytloki lniane
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było określenie wpływu dodatku wytłoków z nasion lnu, jako kosubstratu nasion lędźwianu w fermentacji typu tempe, na potencjał antyoksydacyjny otrzymanych produktów. Sporządzono 5 rodzajów tempe: z samych nasion lędźwianu oraz z dodatkiem 5, 15, 25 i 35 % wytłoków lnianych. Otrzymane produkty zliofilizowano, odtłuszczono, a następnie sporządzono wodne i wodno-acetonowe (1 : 1, v/v) ekstrakty, w których oznaczono zawartość fenoli, aktywność antyrodnikową (ABTS+• i •OH lub DPPH•) oraz zdolność do redukcji. Zawartość fenoli w ekstraktach wodnych była o 20 ÷ 80 % większa w przypadku produktów zawierających wytłoki lniane w porównaniu z tempe z samych nasion lędźwianu. Ekstrakty te charakteryzowały się również o 50 ÷ 100 % większą aktywnością względem rodnika ABTS+•. Stosunkowo niewielki, 15-procentowy dodatek wytłoków do podstawowego substratu fermentacji spowodował również maksymalny wzrost zdolności do wygaszania rodnika hydroksylowego. Ekstrakty wodne z produktów zawierających 35-procentowy dodatek wytłoków wykazywały o 40 % wyższą i statystycznie istotną (p < 0,05) zdolność do redukcji niż tempe z samych nasion lędźwianu. Zawartość fenoli w ekstraktach wodno-acetonowych była 0,5 ÷ 3,5 razy większa w przypadku produktów z dodatkiem wytłoków lnianych. Ekstrakty te wykazywały również 1,5 ÷ 10 razy większą aktywność względem rodnika DPPH• oraz 1,7 ÷ 3 razy wyższą zdolność do redukcji w porównaniu z produktem powstałym po fermentacji samych nasion lędźwianu. Aktywność antyoksydacyjna była skorelowana z zawartością fenoli, niezależnie od rodzaju zastosowanego ekstrahenta.
Celem niniejszej pracy było określenie wpływu wilgotności mieszanek kaszki kukurydzianej oraz dodatków wytłoków lnianych na wybrane parametry jakościowe otrzymanych ekstrudatów. Zastosowano dwa poziomy wilgotności mieszanek: 12% i 16% oraz trzy poziomy ilości dodawanych wytłoków lnianych: 5%, 10% i 15%. Proces ekstruzji prowadzono z wykorzystaniem jednoślimakowego ekstrudera typu TS-45 ZMCh (Metalchem, Gliwice). Otrzymane ekstrudaty charakteryzowano pod względem zmian: barwy (w systemie CIE L*a*b*), współczynnika ekspansji promieniowej, gęstości właściwej, wytrzymałości mechanicznej oraz zawartości błonnika pokarmowego, w tym frakcji rozpuszczalnej (SDF) i nierozpuszczalnej (IDF). W toku analiz stwierdzono, że wraz ze zwiększającym się dodatkiem wytłoków zmniejszał się współczynnik ekspansji, zwiększała się gęstość i twardość ekstrudatów. Zmianie ulegała również barwa ekstrudatów. Analizując wpływ wilgotności surowca, wykazano natomiast, że chrupki wytworzone z surowca o wilgotności 16% charakteryzują się mniejszym stopniem ekspansji oraz większą gęstością niż chrupki z surowca zawierającego 12% wody. Zmiany twardości determinowane były natomiast wielkością dodatku. W ocenie konsumenckiej wyższe noty uzyskały chrupki z surowca o wilgotności 16%, szczególnie przy wyższym dodatku wytłoków. Dodatek wytłoków lnianych już na poziomie 10% umożliwia wytworzenie na drodze ekstruzji przekąsek będących źródłem błonnika pokarmowego.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.