Badano wpływ dodatku preparatu Gel-fat oraz czasu sterylizacji na właściwości modelowej konserwy mięsnej. Przygotowano trzy warianty farszów ze zróżnicowaną wielkością dodatku preparatu Gel-fat (0, 0,5 i 1,0 %), a konserwy poddano następnie sterylizacji (120 ºC w ciągu 30 oraz 40 min). W konserwach po sterylizacji i wychłodzeniu oznaczono: wyciek termiczny, parametry barwy L*, a*, b*, maksymalną siłę penetracji, podstawowy skład chemiczny oraz pH. Stwierdzono, że wydłużenie czasu sterylizacji wpłynęło istotnie na wzrost ilości wycieku termicznego (o ok. 4 %) oraz na zmniejszenie siły penetracji badanych bloków konserw (o ok. 1,5 N). Dodatek preparatu Gel-fat nie wpłynął na wielkość wycieku termicznego, lecz na zwiększenie twardości bloku konserw (o ok. 3 N). Nie zaobserwowano zmian parametrów barwy L* i a* pod wpływem tego czynnika, nastąpił natomiast wzrost parametru barwy b* (o ok. 1 jednostkę). Podstawowy skład chemiczny i pH pozostały na niezmienionym poziomie.
Celem zaprezentowanej w artykule pracy było określenie wpływu czasu sterylizacji na jakość modelowych konserw mięsnych o różnej zawartości tłuszczu i różnym stopniu rozdrobnienia farszu. Niezależnie od stopnia rozdrobnienia farszu konserwy z farszu „ chudego " osiągały wartość sterylizacyjną Fo 3 min już po 30 min, a konserwy z farszu „ tłustego " po 40 min sterylizacji w temperaturze 121°C. Wydłużenie procesu sterylizacji powodowało zmniejszenie siły penetracji i zwiększenie ilości wycieku termicznego. Ilość wycieku termicznego była większa w konserwach średnio rozdrobnionych niż w kutrowanych.
Z danych literaturowych wynika, że typ użytkowy czy rasa bydła mają istotny wpływ na poszczególne cechy jakościowe mięsa cielęcego. Dlatego też celem pracy było zbadanie, czy i w jaki sposób wybrane cechy jakościowe mięsa cielęcego zmieniają się w czasie (po 24, 48, 72 i 96 godzinach od uboju zwierzęcia), w zależności od rasy bydła. Badania przeprowadzono na mięsie pochodzącym z mięśnia czworogłowego uda (m. quadriceps femoris) cieląt rasy simentalskiej (30 szt.), polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej (30 szt.), polskiej holsztyńsko- -fryzyjskiej odmiany czerwono-białej (30 szt.) i limousine (30 szt.). W ciągu czterech kolejnych dni przechowywania chłodniczego (w temperaturze 2-4oC) najwolniej obniżało się pH w mięsie cieląt rasy limousine. W mięsie cieląt pozostałych grup rasowych stwierdzono najniższe pH już po 24 godzinach od uboju. Jednak statystycznie istotne różnice stwierdzono jedynie dla pH48 pomiędzy mięsem cieląt rasy simentalskiej i polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno- -białej. Analizując okres dojrzewania poubojowego cielęciny stwierdzono, że najkorzystniejsze parametry wycieku wymuszonego i termicznego z mięsa wystąpiły w surowcu pozyskanym z tusz cieląt rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej i odmiany czerwono- -białej. Najgorsze mięso pod względem tych cech otrzymano z tusz cieląt rasy simentalskiej.
Celem pracy była ocena wpływu ekstensywnego utrzymania i żywienia na cechy fizykochemiczne mięśni piersiowych i udowych indyczek rzeźnych. Doświadczeniem objęto 200 indyczek dwóch typów mieszańców: BUT 9 i BIG 6. Do 6. tygodnia życia indyczki utrzymywano razem w warunkach chowu intensywnego, następnie ptaki każdego typu podzielono losowo na grupy: kontrolną (K) i ekstensywną (E). Ptaki z grup E przeniesiono na fermę wyposażoną w budynki otwarte z możliwością korzystania z trawiastego wybiegu. Wszystkie indyczki do 6. tygodnia odchowu otrzymywały mieszanki pełnoporcjowe dostosowane składem do ich wieku. Indyczki z grupy E od 7. tygodnia życia oprócz mieszanek otrzymywały dziennie 0,1 kg/szt. zielonki z pokrzyw, koniczyny i lucerny, a od 13. tyg. dodatkowo po 0,1 kg/szt. ziemniaków parowanych. Odchów ptaków trwał 16 tygodni. W trakcie uboju pobierano próby mięśni piersiowych i udowych. Ocena jakości mięsa obejmowała pomiar pH po 6 i 24 godzinach, pomiar przewodności elektrycznej mięsa po 24 i 48 godzinach od uboju, określenie zdolności utrzymywania wody własnej, wielkości wycieku naturalnego oraz termicznego. Oznaczono również parametry barwy (L*, a*, b*) i kruchość mięsa. Statystycznie istotną interakcję systemu utrzymania oraz typu użytkowego indyczek potwierdzono dla jasności mięśni piersiowych, a także dla pH po 6 godzinach od uboju, parametrów barwnych L* i b* oraz wycieku termicznego w mięśniu udowym. Na większość cech fizykochemicznych miał wpływ system utrzymania i żywienia indyczek. Mięso ptaków z chowu ekstensywnego odznaczało się nieco wyższym pH, mniejszą wodochłonnością i większym wyciekiem termicznym. Było także istotnie ciemniejsze i mniej kruche w stosunku do mięsa ptaków utrzymywanych intensywnie. Nie odnotowano wystąpienia wad mięsa, stwierdzono natomiast znaczną zmienność osobniczą badanych cech jakości mięsa.