Koncepcja zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich wymaga zastosowania odpowiedniego systemu wskaźników i miar pozwalających na zintegrowane ujecie charakteru i stanu zrównoważenia. W pracy podjęto próbą stworzenia modelu rozwoju zrównoważonego obszarów wiejskich na poziomie lokalnym (NUTS 5). Celem stworzenia takiego modelu jest pokazanie roli samorządu gminnego w kształtowaniu kierunków rozwoju pozwalającego osiągnąć stan zarówno całościowego zrównoważenia sfery ekonomicznej, społecznej i środowiskowej, jak też osiągnięcia tzw. ładów cząstkowych. Praca stawia sobie za cel określenie poziomu zrównoważonego rozwoju będącego efektem działania trzydziestu wybranych gmin z regionu woj. lubelskiego i mazowieckiego, w którym przeprowadzono badania działalności samorządów lokalnych. Szczegółowe wartości cząstkowych wskaźników rozwoju zrównoważonego pozwalały na stworzenie ogólnego wskaźnika rozwoju zrównoważonego, który wyliczono dla badanych gmin. Umożliwiało to uporządkowanie badanych gmin według stopnia zrównoważonego rozwoju.
Obszary wiejskie to nie tylko rolnictwo, ale cała otaczająca przestrzeń. Obszary te ulegają wpływom cywilizacji, rozwijają się i przekształcają. Rozwój tych obszarów powinien odbywać się bez uszczerbku dla środowiska w myśl zasad zrównoważonego rozwoju. W pracy podjęto próbę klasyfikacji regionów Dolnego Śląska i ocenę zrównoważonego rozwoju według trzech ładów: społecznego, środowiskowego i gospodarczego.
Artykuł poświęcony jest problemowi parametryzacji zagadnienia zrównoważonego rozwoju w rolnictwie. Przedstawione rozważania metodyczne dotyczą kryteriów, celów i sposobu definiowania wskaźników dla rodzinnyvh gospodarstw rolnych. W pracy przedstawiono także możliwości wykorzystania w praktyce tego typu oceny.