Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 6

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wlasciwosci enzymatyczne
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była ocena biochemicznych i enzymatycznych właściwości szczepów C. amycolatum. W grupie 70 badanych szczepów wyróżniono 21 profili biochemicznych, wśród których dominował biotyp 310032S (35,7%). Prawie wszystkie szczepy fermentowały glukozę (98,6%) i maltozę (95,7%) oraz wytwarzały pyrazynamidazę (94,3%). Wszystkie wytwarzały fosfatazę alkaliczną i fosfohydrolazę, a 95,7% — fosfatazę kwaśną. Żaden szczep nie wykazywał właściwości proteolitycznych, aktywności lipazy/lecytynazy i nie hydrolizował Tweenu 80.
Celem badań było określenie wybranych właściwości enzymatycznych (amylolitycznych, celulolitycznych, chitynolitycznych, pektynolitycznych, proteolitycznych) i zdolności rozpuszczania Ca3(PO4)2 promieniowców z rodzaju Streptomyces wyizolowanych z gleby i ryzosfery ziemniaka. Na podstawie wielkości stref hydrolizy badanych substratów będących następstwem reakcji enzymatycznych stwierdzono, że testowane szczepy Streptomyces wykazały się wysoką aktywnością enzymatyczną. Najwięcej szczepów wykorzystywało jako źródło węgla skrobię, a następnie celulozę (na podłożu CMC-Na) i żelatynę. Najmniej izolatów korzystało z pektyn na podłożu o pH 5,2 oraz z celulozy w formie sproszkowanej. Wytwarzanie chitynaz u wszystkich badanych promieniowców było dość powszechne (75 %), podobnie jak zdolność rozpuszczania Ca3(PO4)2 (70 % szczepów).
Doświadczenie mikropoletkowe z dwiema glebami (piasek słabo gliniasty i less) obejmowało następujące serie: gleby kontrolne, gleby z dodatkiem „Rekultera" (nawóz organiczno-mineralny), gleby zanieczyszczone metalami ciężkimi (Zn, Pb, Cd) oraz gleby zanieczyszczone metalami ciężkimi + „Rekulter". Próbki tych gleb analizowane były pod względem właściwości mikrobiologicznych i biochemicznym. Zarówno negatywne skutki zanieczyszczenia gleb metalami ciężkimi w odniesieniu do właściwości mikrobiologicznych i enzymatycznych tych gleb jak i zakres łagodzenia skutków zanieczyszczenia przez zastosowany „Rekulter" były większe w przypadku gleby lżejszej (piasek słabo gliniasty) niż gleby lessowej. Użyźnienie zanieczyszczonej gleby piaskowej „Rekulterem" spowodowało wyraźną poprawę jej właściwości biologicznych, a zwłaszcza takich parametrów jak: ogólna liczebność bakterii, populacje bakterii z rodzaju Rhizobium, aktywność dehydrogenazy oraz fosfatazy kwaśniej i zasadowej. W przypadku gleby lessowej niwelujący wpływ „Rekultera" był podobny, z wyjątkiem ogólnej liczebności drobnoustrojów oraz aktywności dehydrogenaz.
W pracy zbadano stopień aktywności enzymów pektynolitycznych, celulolitycznych, amylolitycznych i proteolitycznych, a także zdolność do uruchamiania nierozpuszczalnych fosforanów przez fluoryzujące pałeczki z rodzaju Pseudomonas. Bakterie wyizolowano z ryzoplany lnu włóknistego, uprawianego w systemie zmianowania i monokultury. Żaden z izolatów nie wykazywał aktywności enzymatycznej wobec celulozy, natomiast pozostałe wielocukry hydrolizowane były przez wszystkie izolaty. Bakterie były najbardziej aktywne wobec białka. Oceniono również ich właściwości antagonistyczne względem wybranych patogenów grzybowych wyizolowanych z tego samego środowiska. Wszystkie z nich, chociaż w różnym stopniu, hamowały rozwój grzybów.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.