Oceniono wpływ wybranych fizycznych metod utrwalania: mrożenia, pasteryzacji, utrwalania za pomocą wysokich ciśnień oraz za pomocą promieniowania ultrafioletowego na aktywność biostatyczną tkanki aloesu. Materiał badawczy stanowiły liście trzyletniego Aloe arborescens. Tkankę aloesu do badania przygotowywano poprzez homogenizację liści ze skórą oraz po pozbawieniu skóry według zgłoszenia patentowego P346068. Do oceny aktywności biostatycznej miazgi aloesu stosowano szczepy bakterii Gram (+): Staphylococcus aureus oraz grzybów drożdżopodobnych Candida albicans. Ze względu na skuteczną inhibicję mikroflory aloesu, zachowanie jej właściwości biostatycznych i niski koszt, preferowaną metodą optymalizacji jakości aloesu jest mrożenie w temperaturze -10°C i stosowanie 20% tak utrwalonej miazgi jako dodatku do żywności.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.