W pracy przedstawiono zastosowanie metody TDR do określenia tzw. wilgotności krytycznych gleb torfowisk niskich (turzycowiskowe, olesowe, mechowiskowe i szuwarowe). Wilgotność krytyczna jest kryterium po przekroczeniu którego przesuszone gleby torfowe po ponownym nawilżeniu nie są w stanie powrócić do pierwotnej objętości przy stanie pełnego nasycenia. Ze względu na anizotropowy charakter procesu kurczenia w glebach torfowych na podstawie przeprowadzonych badań określono dla poszczególnych rodzajów torfu wartości wilgotności krytycznych po przekroczeniu których zachodzą nieodwracalne zmiany w wysokości i średnicy próbek glebowych pomimo ich ponownego nawilżenia. Opracowane wartości wilgotności krytycznych mogą stanowić podstawę do opracowania zasad racjonalnego gospodarowania wodą w procesie renaturyzacji wcześniej odwodnionych i zdegradowanych gleb torfowych.