Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 36

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wiazanie wody
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy było określenie wpływu stopnia rozdrobnienia preparatów wysokobłonnikowych na ich właściwości funkcjonalne, tj. zdolność wiązania wody i zdolność do wymiany kationów. Materiał badawczy stanowiły preparaty z otrąb pszennych (PS), łuski kakaowej (KA), wysłodków z buraka cukrowego (BC), wytłoków jabłkowych (JA), wytłoków aroniowych (AR), wytłoków z czarnej porzeczki (CP) oraz rdzeni kolb kukurydzianych (KU), o stopniu rozdrobnienia 50 μm oraz 10-20 μm. Badane preparaty charakteryzowały się zróżnicowaną zdolnością wiązania wody. Największą wodochłonnością cechował się preparat BC o stopniu rozdrobnienia 50 μm (9,17 g H₂O/g błonnika), najmniejszą zaś preparat AR i KU, o stopniu rozdrobnienia 10-20 μm, odpowiednio 2,90 g H₂O/g błonnika i 3,18 g H₂O/g błonnika. Im wyższy był stopień rozdrobnienia preparatów, tym mniejsza była ich zdolność wiązania wody. Stopień rozdrobnienia w zróżnicowany sposób wpłynął na zdolność do wymiany kationów. Największą zdolnością wymiany kationów odznaczał się preparat KA o stopniu rozdrobnienia 10 - 20 μm (0,272 mEq/g błonnika), najmniejszą natomiast preparat PS grubo rozdrobniony (50 μm) - 0.004 mEq/g błonnika.
Celem pracy jest przedstawienie współczesnych poglądów dotyczących korelacji pomiędzy hydrofobowością a wybranymi właściwościami funkcjonalnymi białek mleka. Z badań przedstawionych w literaturze przedmiotowej wynika, że istnieje wyraźna korelacja pomiędzy rozpuszczalnością białka, zdolnością emulgowania tłuszczu i tworzenia piany oraz żeli a hydrofobowością preparatów kazeiny, białek serwatkowych i ich hydrolizatów. Hydrofobowość może być zatem jednym z wyróżników określających kierunki wykorzystania białek mleka w przetwórstwie spożywczym.
Celem pracy było określenie wpływu stopnia acetylacji skrobi ziemniaczanej na wiązanie wody w sporządzonych żelach skrobiowych. Przeprowadzono pomiary czasów relaksacji spin-sieć T₁ i spin-spin T₂ metodą niskopolowego magnetycznego rezonansu jądrowego (NMR) oraz oznaczono aktywność wody aw w żelach skrobi ziemniaczanej acetylowanej. W badaniach użyto polimeru o znanym stopniu podstawienia. Pomiary przeprowadzono w układach o zawartości skrobi w zakresie 0,02 ÷ 0,10 g/g. Wyniki pomiarów aktywności wody posłużyły do określenia współczynnika hydratacji skrobi, definiowanego jako masa wody związanej z 1 g biopolimeru. Stwierdzono, że zastosowana modyfikacja skrobi wpłynęła na zmniejszenie wartości jej hydratacji. Najmniejszym współczynnikiem hydratacji charakteryzowała się skrobia o stopniu podstawienia wynoszącym 0,06. Na podstawie wartości czasów relaksacji określono parametry charakteryzujące dynamikę molekularną frakcji wody hydratującej polimer. Określona szybkość relaksacji spin-spin molekuł wody hydratacyjnej malała wraz ze wzrostem ilości grup acetylowych wymieniających grupy hydroksylowe. Oznacza to ograniczenie ilości molekuł wody wiązanej w sieci polimerowej na skutek przewagi oddziaływań polimer-polimer nad oddziaływaniami polimer-woda.
W pracy analizowano wpływ temperatury kleikowania na wiązanie wody w kleikach skrobi ziemniaczanej normalnej i woskowej za pomocą niskopolowego NMR. Badania prowadzono na poziomie molekularnym w kleikach o stężeniach 0,01 ÷ 0,05 g/g. Zaproponowano empiryczny model rozkładu czasów korelacji określających dynamikę molekularną frakcji wody wolnej i związanej w żelach. Model ten poszerza, na poziomie molekularnym, wiedzę na temat oddziaływań polimer-polimer i polimer-rozpuszczalnik w układach skrobiowych. Skrobia woskowa ziemniaczana w porównaniu z normalną charakteryzowała się przewagą oddziaływań polimer-polimer nad oddziaływaniami polimer-woda. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że molekuły wody w kleikach skrobi normalnej, przygotowanej w temperaturze 95 ºC, wykazywały korzystne powinowactwo do skrobi. Kleiki skrobi woskowej przygotowane w temperaturze 121 ºC najsłabiej wiązały wodę.
Badano funkcje białek izolatu i koncentratu sojowego, w obecności lub przy braku soli, w tworzeniu struktury kutrowanych farszów i produktów mięsnych. Określano stabilność oraz wybrane cechy reologiczne. Badane preparaty białek izolatu i koncentratu sojowego współtworzyły z białkami mięśniowymi plastyczną i wytrzymałą strukturę oraz twardą, sprężystą i żujną teksturę produktów. Białka sojowe kształtowały stabilność i strukturę tak farszu jak i produktu, podobnie jak białka mięśniowe.
Hydrokoloidy polisacharydowe i białkowe mogą znaleźć zastosowanie jako substancje dodatkowe kształtujące teksturę produktów spożywczych oraz jako składniki żywności specjalnego przeznaczenia. W artykule wskazano, że zastosowanie hydrokoloidów w produkcji żywności funkcjonalnej wynika z ich specyficznych właściwości zarówno technologicznych, jak i fizjologicznych oraz zdrowotnych. Z punktu widzenia technologicznego wykorzystywane są ich dobre właściwości funkcjonalne, a w szczególności duża zdolność wiązania wody, zagęszczania, żelowania i emulgowania. Biorąc pod uwagę aspekty fizjologiczne i zdrowotne podkreślono, że hydrokoloidy m.in. pełnią rolę błonnika pokarmowego, a do ich cennych właściwości zalicza się: szybkie stwarzanie odczucia sytości, utrzymywanie i wiązanie wody przez treść przewodu pokarmowego i przedłużenie czasu przebiegu przez jelita oraz zwolnienie i przedłużenie drogi resorpcji składników pokarmowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.