W latach 2012 i 2013 prowadzono badania telemetryczne węża Eskulapa Zamenis longissimus w obszarze występowania jego najliczniejszej populacji w dolinie Sanu w paśmie Otrytu w Bieszczadach Zachodnich. W 2012 roku wprowadzono nadajniki radiowe do układu pokarmowego dwóch osobników, a w 2013 roku nadajniki zostały przymocowane do skóry 3 osobników. Wstępne wyniki badań wskazują na prawdopodobny spadek aktywności węży z nadajnikiem umieszczonym w przewodzie pokarmowym. Dwa samce z tak umieszczonym nadajnikiem pozostawały w obrębie kryjówek przez cały okres namierzania. U węży z zastosowaniem nadajników naklejanych, w przypadku jednego z samców stwierdzono przemieszczenie na odległość ponad 700 m. U dwóch kolejnych osobników (samca i samicy) zaobserwowano niewielkie (do 50 m) przemieszczenia w pobliżu kryjówek, prawdopodobnie związane z aktywnością godową. Nadajnik umieszczony w przewodzie pokarmowym jednego z samców był wydalony po upływie trzech dni, podczas gdy nadajniki przyklejane do skóry były zrzucane po ok. 10 dniach, prawdopodobnie podczas linienia. Wykazano, że wprowadzanie nadajnika do przewodu pokarmowego nie sprawdza się w badaniach nad tym gatunkiem, natomiast naklejanie nadajnika wymaga modyfikacji uwzględniającej proces linienia węży. Najskuteczniejszą metodą okazuje się więc wszczepianie nadajników, mimo jej inwazyjności, co zostało udokumentowane wynikami badań prowadzonych w innych krajach