Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  water building
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przedstawiono metodykę i wyniki oceny stanu technicznego betonowej budowli wodnej; ocenę tę przygotowano w ramach diagnostyki jednoetapowej. Do oceny wytypowano jaz zapory zbiorników wodnych w Zesławicach. Celem pracy, poza opracowaniem oceny technicznej badanego obiektu, było wykazanie wpływu kompetencji osób dokonujących tej oceny na jej wynik. Ocenę stanu technicznego jazu wykonano zgodnie z metodyką zaproponowaną przez Zawadzkiego [2005], w dwóch fazach. W każdej fazie diagnozy uczestniczyło osiem dwu-, trzyosobowych grup inżynierów – słuchaczy studiów dziennych drugiego stopnia na Wydziale Inżynierii Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Określono zmianę wyników za pomocą różnicy sum kwadratów reszt, obliczonej na podstawie wyników ocen drugiego i pierwszego etapu. Wyniki ocen studentów odniesiono do wyników oceny eksperta – opiekuna studentów w czasie zajęć terenowych. Ocena stanu technicznego jazu zapory zbiorników wodnych w Zesławicach wskazuje na stan niespełna dobry – według eksperta wynosi ona 3,9. Średnia z ocen końcowych pierwszego etapu ośmiu grup to 3,1. W drugim etapie, po instruktażu opiekuna, średnia z ocen końcowych ośmiu grup studentów wynosiła 3,7. Badania dotyczące wpływu kompetencji osób dokonujących oceny technicznej budowli wodnej na wynik tej oceny wykazały, iż niedostateczna wiedza i brak doświadczenia osób kontrolujących stan techniczny przyczynia się zaniżeniu wyników oceny.
W pracy przedstawiono wyniki laboratoryjnych badań rozmyć na modelu jazu z płaskim zamknięciem zasuwowym, niecką do rozpraszania energii i poziomym, płaskim umocnieniem dna w dolnym stanowisku. Długość umocnionego dna była zmienna i wynosiła 0,50, 1,00 i 2,00 m. Model wykonany był w korycie o przekroju prostokątnym szerokości 1,0 m. Jako materiał rozmywalny wykorzystano piasek sortowany (d₅₀=1,1 mm). W trakcie doświadczeń wykonywano pomiary głębokości rozmycia i chwilowych wartości prędkości w przekroju na końcu umocnień. Wyniki doświadczeń umożliwiły dokonanie oceny wpływu wartości wybranych charakterystyk turbulencji strumienia na rozmiary tworzącego się rozmycia. Wydłużanie umocnień dna w dolnym stanowisku zapewnia redukcję turbulencji strumienia, a tym samym powoduje spowolnienie rozwoju rozmycia w czasie i ograniczenie rozmiarów wyboju.
W pracy przedstawiono zmienność przepływów rzeki Samicy Stęszewskiej w profilu Stęszew (o powierzchni zlewni 109 km²) w latach hydrologicznych 2001-2007. Rozkład odpływów w analizowanym profilu był zależny od eksploatacji jazu piętrzącego wody Jeziora Niepruszewskiego. Badania wykazały, że w podobnych latach pod względem opadów atmosferycznych (2001 i 2007) współczynnik nieregularności przepływów rzeki w profilu Stęszew był 10-krotnie niższy w 2001 roku (piętrzenie) niż w 2007 roku (brak piętrzenia jeziora). Również współczynniki przepływów miesięcznych w 2001 roku były dużo niższe (od 0,59 do 1,55) niż w 2007 roku, w którym współczynniki te wahały się od 0,27 do 3,72. Piętrzenie wody w Jeziorze Niepruszewskim za pomocą jazu w 2001 roku zwiększało prawie dwukrotnie retencję czynną jeziora.
W pracy omówiono wyniki doświadczeń przeprowadzonych na modelu jazu o określonej geometrii, mających na celu rozpoznanie i porównanie procesu kształtowania się rozmyć dna koryta poniżej budowli, gdy wodę przepuszcza się nad lub pod zasuwą. Doświadczenia wykonano dla czterech natężeń przepływu i jednego materiału rozmywalnego w dnie koryta za umocnieniami. W wyniku analiz stwierdzono, że dla badanego przypadku korzystniejszy dla bezpieczeństwa budowli jest sposób przepuszczania wody pod zasuwą. Wystąpiły wówczas mniejsze głębokości rozmycia. Odległość od końca umocnień do miejsca wystąpienia największej głębokości wyboju była większa dla przepływu wody nad zamknięciem. Słowa kluczowe: budowla piętrząca, lokalne rozmycia, turbulencja strumienia.
W artykule przedstawiono wyniki badań kształtowania się lokalnego rozmycia dna w czasie trwania przepływu na modelu jazu. Model budowli z wypływem wody spod zasuwy, z niecką do rozpraszania energii i płaskim umocnieniem wykonano w skali 1:55. Hydrauliczne parametry przepływów w doświadczeniach modelowano według kryterium podobieństwa Froude’a. Jako materiałrozmywalny na modelu wykorzystano piasek sortowany o d₅₀ = 1,1 mm. Celem badań było rozpoznanie zmienności rozmiarów wyboju w czasie trwania przepływu w różnych warunkach hydraulicznych. Badania wykazały wpływ głębokości strumienia w stanowisku dolnym na głębokość rozmycia oraz wpływ intensywności turbulencji strumienia na proces rozmycia.
W artykule przedstawiono wyniki eksperymentalnych badań wpływu długości umocnień w dolnym stanowisku jazu na kształtowanie się miejscowych rozmyć dna. Doświadczenia przeprowadzono na modelu budowli z wypływem wody spod zasuwy, z niecką do rozpraszania energii i poziomym, płaskim umocnieniem dna długości 0,50, 1,00 i 2,00 m. W doświadczeniach wykorzystano jeden materiał rozmywalny – piasek o charakterystykach uziarnienia d₅₀ = 1,1 mm, (d₈₄/d₁₆)⁰‧⁵ = 1,77. Wydłużanie umocnień dna koryta w dolnym stanowisku jazu wpływa na opóźnienie rozwoju rozmycia w czasie, co jest wynikiem zmniejszania się burzliwości strumienia wraz z odległością od końca odskoku hydraulicznego utrzymywanego w niecce. Im dłuższy odcinek umocnionego dna za wypadem, tym mniejsze jest nachylenie obniżającego się stoku wyboju, a maksymalna głębokość rozmycia bardziej oddalona od budowli, co ważne jest z punktu widzenia zachowania jej stateczności.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Analiza przeplywu wody przez gabiony

59%
W artykule przedstawiono wyniki badań terenowych budowli gabionowych wykonane w latach 2003–2005, mające na celu: ustalenie parametrów granulometrycznych materiału wypełniającego elementy gabionowe (przebadano dwa rodzaje kamieni – łamany i otoczaki), ustalenie parametrów charakteryzujących porowatość ośrodka, określenie hydraulicznych parametrów przepływu na dwóch stopniach wykonanych z elementów gabionowych, ustalenie zmian zachodzących w konstrukcji tych stopni po kilkuletnim okresie eksploatacji. Badania wykazały, że: 1) materiał kamienny można charakteryzować według tych samych zasad co grunt naturalny, 2) porowatość gabionów wypełnionych otoczakami jest większa niż wypełnionych kamieniem łamanym tej samej wielkości, 3) współczynnik filtracji turbulentnej gabionów wypełnionych otoczakami jest większy niż wypełnionych kamieniem łamanym, 4) udział przepływu powierzchniowego w stosunku do filtracyjnego na przelewie wykonanym z gabionów wzrasta wraz ze zwiększeniem się objętości przepływu wody dopływającej do budowli. Po trzyletnim okresie eksploatacji nie stwierdzono istotnych deformacji konstrukcji budowli gabionowych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.