Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 10

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  waloryzacja hydromorfologiczna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Hydromorfologiczna waloryzacja rzeki Bystrzycy

100%
Medwecka-Szklanna M., Krzeminska A., Dzikowska A.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2010
|
nr 08/2
Waloryzacja hydromorfologiczna zgodnie z Ramową Dyrektywą Wodną jest elementem wspierającym biologiczną ocenę stanu ekologicznego wód powierzchniowych. Stan ekologiczny rzek związany jest z liczebnością i różnorodnością występujących w nich gatunków. Bioróżnorodność środowiska wodnego uzależniona jest od zmian zachodzących we właściwościach ekosystemu rzecznego, co w dużej mierze związane jest z przekształceniami koryt rzecznych. W artykule przedstawiono wyniki hydromorfologicznej waloryzacji fragmentu rzeki Bystrzycy poniżej zbiornika Mietkowskiego wraz z jej starym korytem. Analizie poddano sztucznie wybudowany kanał zrzutowy odprowadzający wodę ze zbiornika (1,4 km), dawne koryto rzeki (2,2 km), które prowadziło wodę przed wybudowaniem zapory wodnej oraz odcinek rzeki po połączeniu nowego fragmentu ze starym korytem Bystrzycy (1,4 km). Łącznie przeanalizowano 25 odcinków rzeki po 200 m każdy. Stopień naturalności poszczególnych fragmentów rzeki oceniono na podstawie metodyki Ilnickiego i Lewandowskiego. Kryteria oceny ekologicznej uwzględniły morfologię koryta, hydrologię cieku, jakość wody, zadrzewienie koryt rzecznych, roślinność wodną i roślinność skarp, ukształtowanie strefy przybrzeżnej oraz sposób użytkowania doliny. Z przeprowadzonych badań wynika, że wraz z oddalaniem się od zbiornika wodnego wzrasta kategoria naturalności rzeki Bystrzycy. Odcinki przynależące do dawnego koryta rzeki zakwalifikowano do III kategorii naturalności, natomiast kanał odprowadzający wodę ze zbiornika (obecnie stanowiący integralną część rzeki Bystrzycy) w 71% zaliczono do niskiej IV kategorii. Po połączeniu ze starym korytem rzeki wzrasta wartość ekologiczna cieku, poszczególne odcinki należą do III (42%), II (29%) i I (29%) kategorii naturalności. Poniżej, w km 43+000 rzeka jest już w niewielkim stopniu przekształcona antropogenicznie, co wpływa dodatnio na jej wartość krajobrazową i ekologiczną terenu.
2

Hydromorfologiczna waloryzacja rzeki Smortawy na odcinku od km 9+676 do km 14+925

100%
Tarnawski K., Krzeminska A.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2008
|
tom 528
Smortawa to 40-kilometrowa rzeka nizinna, będąca prawobrzeżnym dopływem Odry, ze zlewnią o powierzchni 450 km², leżącą pomiędzy Oławą a Namysłowem. Artykuł przedstawia wyniki waloryzacji hydromorfologicznej opartej na ocenie stopnia naturalności. Obiekt badawczy o długości 5249 m został podzielony na 21 dwustupięćdzięsięciometrowych odcinków i na każdym z nich oceniono: morfologię koryta, hydrologię, jakość wody rzecznej, zadrzewienie, roślinność wodną i skarp, strefę przybrzeżną oraz użytkowanie doliny. Badania dały podstawę do uwidocznienia różnic między częściami obiektu - nieuregulowaną a uregulowaną. Smortawa jest seminaturalnym ciekiem o znacznej wartości ekologicznej i krajobrazowej. Po uśrednieniu wyników zaklasyfikowano cały odcinek rzeki do wysokiej, drugiej kategorii naturalności, przy czym nieuregulowana część badanego odcinka posiada kategorię pierwszą.
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Porownanie metod waloryzacji ciekow wodnych na przykladzie rzeki Warty

88%
Lewandowski P.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2005
|
tom 507
|
nr 2
333-340
W krajach Unii Europejskiej Ramowa Dyrektywa Wodna (RDW) przewiduje monitoring wód powierzchniowych z dokonaniem m.in. oceny ich stanu ekologicznego. Uwzględnia ona wskaźniki morfometryczne, hydrograficzne i fizjocenotyczne cieku. W Wielkopolsce w latach 1992-1996 wypracowano optymalną metodykę hydromorfologicznej waloryzacji cieków wodnych. Prace zrealizowano na 27 kilometrowym odcinku Warty, zlokalizowanym między mostami w Śremie i Mosinie. W badaniach zastosowano po dwa warianty metody przeglądowej i szczegółowej. Artykuł przedstawia wyniki zastosowania różnych metod waloryzacji tego samego odcinka Warty oraz prezentuje ich zalety i wady. Mimo wysokiej pracochłonności najlepszą okazała się metoda szczegółowa, której wyniki prezentują wieloaspektową ocenę cieku. Wykorzystanie statku na dużych ciekach może zredukować jej czasochłonność. Zwiększa jednak nakłady finansowe. Metoda przeglądowa, która uniezależnienia od warunków pogodowych także nie jest tania, a jej wadą są trudności w opisie koryta.
4
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ocena hydromorfologiczna rzek nizinnych na przykładzie rzeki Wkry

75%
Oglecki P.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2006
|
nr 4/1
Praca jest przeglądem metod oceny hydromorfologicznej (ekomorfologicznej) dolin rzecznych, stosowanych w Polsce i innych krajach od lat 80. XX wieku do chwili obecnej. Autor podejmuje problem dokładności oceny w poszczególnych metodach, jej subiektywności, a także udziału parametru „biologicznego” w waloryzacji poszczególnych stref doliny. Analizuje przydatność badań wielkoobszarowych i szczegółowych w aspekcie wdrażania Ramowej Dyrektywy Wodnej i zrównoważonego rozwoju, podejmując temat gatunków szczególnie cennych i kluczowych dla mozaiki ekosystemów rzecznych i dolinowych.
5
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Hydromorfologiczna waloryzacja Kanału Mosińskiego metodą przeglądową. Porównanie z oceną metodą terenową

75%
Olejnik M., Lewandowski P., Gorecki K.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2006
|
nr 4/3
Celem pracy było przeprowadzenie oceny stanu hydromorfologicznego Kanału Mosińskiego metoda przeglądową oraz porównanie jej z wynikami badan terenowych. Realizując główny cel, do oceny stanu hydromorfologicznego cieku wybrano niemiecka, przeglądową metodę LAWA z 2002 roku. Poddany ocenie odcinek kanału długości 15,9 km leGy pomiędzy mostem na drodze Głuchowo-Stęszew, a ujściem cieku do Warty. W pracy wskazano podobieństwa i różnice w ocenie cieku metodami przeglądową i terenowa oraz ich przyczyny. Obie metody przeanalizowano pod katem założeń teoretycznych, dokładności oraz możliwości prowadzenia monitoringu hydromorfologicznego wód płynących. Pomimo różnic w ocenie cząstkowej, ocena końcowa w obu przypadkach klasyfikuje ciek do tej samej IV kategorii naturalności.
6

Przydatność metody River Habitat Survey do waloryzacji hydromorfologicznej cieku na przykładzie rzeki Gowienica Miedwiańska i Kanału Młyńskiego

75%
Frankowski R.
Woda - Środowisko - Obszary Wiejskie
|
2011
|
tom 11
|
nr 2[34]
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ekomorfologiczna waloryzacja rzeki Oławy w km od 01+400 do 04+800

75%
Krzeminska A., Medwecka-Szklanna M., Dzikowska A., Wawrzyniak P.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2010
|
nr 08/2
W niniejszym artykule przedstawiono wyniki waloryzacji ekomorfologcznej rzeki Oławy (lewobrzeżny dopływ Odry) na odcinku położonym na terenie miasta Wrocławia w km od 01+400 do 04+800, pomiędzy mostem Rakowieckim a terenami wodonośnymi miasta Wrocławia. Tereny wzdłuż omawianej rzeki należą do obszarów cennych pod względem ekologicznym ze względu na bioróżnorodność, a z drugiej strony narażone są na dużą presję związaną z zagospodarowywaniem doliny. Badany fragment rzeki podzielono na 17 odcinków 200 m, gdzie wykonano waloryzację hydromorfologiczną metodą terenową wg Ilnickiego i Lewandowskiego oraz dla każdego odcinka dokonano waloryzację przyrodniczą. Celem pracy była ocena potencjału ekologicznego doliny rzecznej na terenie zurbanizowanym i możliwości zachowania środowiska przyrodniczego w jak najlepszym stanie, pomimo istniejących zagrożeń.
8

Hydromorfologiczna waloryzacja rzeki Wrześnicy jako przykład oceny stanu ekologicznego cieku nizinnego

75%
Lewandowski P.
Przegląd Naukowy. Inżynieria i Kształtowanie Środowiska
|
2004
|
tom 13
|
nr Zesz.Spec.[30]
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wstępna ocena metod waloryzacji morfologicznej rzek na przykładzie zlewni Raby

63%
Greplowska Z., Zolnacz J.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2006
|
nr 4/3
W artykule scharakteryzowano pokrótce wybrane, europejskie metody (hydro)morfologicznej waloryzacji rzek z punktu widzenia zakresu ich stosowalności. Przytoczono wyniki wstępnej waloryzacji rzeki Stradomki, dokonanej z wykorzystaniem metodyki opartej analizy oddziaływań (presji) i ich skutków, której celem jest wskazanie części wód zagrożonych nieosiągnięciem celów środowiskowych, zdefiniowanych w Ramowej Dyrektywie Wodnej. Przedstawiono także problemy, jakie wyniknęły w trakcie próby zastosowania metody River Habitat Survay w celu określenia klasy hydromorfologicznej tej rzeki. Na koniec podano wnioski z przeprowadzonego eksperymentu. Postawiono również zasadnicze pytania, na które należy odpowiedzieć, przystosowując metodę RHS do warunków rzek i potoków w zlewniach górskich.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zróżnicowanie hydromorfologiczne rzeki górskiej a bogactwo gatunkowe i liczebność ichtiofauny

63%
Wyzga B., Amirowicz A., Radecki-Pawlik A., Zawiejska J.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2008
|
nr 02
W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat koryto Czarnego Dunajca uległo w wielu odcinkach znacznemu przekształceniu w wyniku jego regulacji i wcięcia się rzeki. W rezultacie współczesna rzeka cechuje się, zwłaszcza w swym środkowym biegu, dużym zróżnicowaniem morfologii oraz charakteru utrzymania koryta. Dla 12 przekrojów jedno- do czteronurtowych dokonano hydromorfologicznej oceny rzeki i ocenę tę skonfrontowano z liczbą gatunków i okazów ryb stwierdzonych w tych przekrojach metodą elektropołowu. Na podstawie pomiarów wykonanych co 1 m w korycie(tach) małej wody, dla każdego przekroju określono także zróżnicowanie głębokości i prędkości wody oraz średniej średnicy powierzchniowego materiału dennego. Ocena hydromorfologicznej jakości rzeki w badanych przekrojach wynosiła 1,08–3,96, przy czym przekroje o wielonurtowym układzie koryta z dużym udziałem kęp określono jako naturalne, a przekroje uregulowane przyporządkowano do klasy 4. Zwiększaniu się liczby koryt małej wody towarzyszył wzrost zróżnicowania głębokości i prędkości wody oraz średniej średnicy materiału dennego. W przekrojach jednonurtowych stwierdzono tylko 2 gatunki i średnio 13 okazów ryb, natomiast w przekrojach czteronurtowych 3–4 gatunki i średnio 82 okazy ryb. Analiza wyników pokazała, że liczba gatunków i okazów ryb wzrasta liniowo wraz ze zwiększaniem się liczby koryt małej wody oraz zróżnicowania głębokości w przekroju i wykładniczo w miarę wzrostu hydromorfologicznej jakości rzeki. Przedstawione badania pokazały, że uproszczenie układu koryta rzeki górskiej w wyniku antropopresji oraz spowodowane nim pogorszenie się hydromorfologicznej jakości rzeki znajduje odzwierciedlenie w zubożeniu zespołów ichtiofauny. Wskazuje to, iż uzyskanie poprawy ekologicznego stanu rzeki, którego przejawem jest liczebność i zróżnicowanie ichtiofauny, będzie wymagało zwiększenia morfologicznego zróżnicowania jej koryta i poprawy hydromorfologicznej jakości rzeki.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.