Duże rzeki nieustannie przeistaczają swoje otoczenie, powodując konieczność aktualizacji całej dokumentacji geodezyjnej z nimi związanej. Wywoływane przez nie zmiany w pierwszej kolejności dotyczą użytków gruntowych. Wiąże się to w sposób bezpośredni z definicją gruntów pod wodami powierzchniowymi płynącymi oraz z koniecznością aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków. Praca zwiera opis analiz przeprowadzonych dla sprawdzenia zachodzących w tej materii zmian na przestrzeni ponad trzech dekad. Przedmiot badań stanowią fragment koryta Wisły o długości ponad 13-stu kilometrów. Odcinek ten usytuowany jest przed Krakowem i posiada wyraźne oznaki silnego meandrowania. Omawiane zagadnienie zostało zrealizowane poprzez porównanie dokumentacji powstałej podczas założenia ewidencji gruntów i budynków pod koniec lat 70-tych XX wieku oraz zdjęć lotniczych wykonanych w celu aktualizacji i modernizacji bazy danych LPIS w 2009 roku.
W pracy przeanalizowano uwarunkowania aktualizacji użytków gruntowych w procesie przygotowania i realizacji inwestycji drogowych. W celu prawidłowego określenia zasięgu użytku „drogi” porównano definicje pasa drogowego i drogi. Na przykładzie wybranych inwestycji drogowych z obszaru m. st. Warszawy, zbadano czasochłonność procesu zmiany kwalifikacji użytków gruntowych w katastrze. Określono zespół czynników wpływających na możliwości zmiany dotychczasowego użytku gruntowego na potrzeby opracowania dokumentacji geodezyjnej oraz rejestracji przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków. Zbadano dokumenty, stanowiące podstawę dokonania zmiany użytku w ewidencji gruntów i budynków na „drogi”, niezależnie od trybu realizacji inwestycji w zakresie dróg. Zaprezentowano dwa rozwiązania, różniące się momentem dokonania zmiany użytku w długotrwałym procesie budowy drogi. Na podstawie analizy SWOT dokonano identyfikacji i bilansu silnych i słabych stron każdego z przyjętych rozwiązań. Określono konsekwencje nieaktualności danych ewidencyjnych w zakresie gruntów i budynków. Podkreślono istotność aktualizacji użytku gruntowego dla gospodarki przestrzennej. Zaproponowano uspójnienie regulacji celem ujednolicenia procedur weryfikacji użytków gruntowych w obszarze prowadzonej inwestycji.
Aktualny stan rozwoju obszarów wiejskich wynika z działalności rolniczej prowadzonej w określonych warunkach przyrodniczych, ekonomicznych i politycznych. Wspieranie rozwoju obszarów wiejskich środkami unijnymi, powoduje szersze zainteresowanie rolników do podejmowani działań zmierzających do poprawy warunków przestrzennych funkcjonowania ich gospodarstw. Struktura przestrzenna obszarów wiejskich jest kształtowana w ramach tzw. prac urządzenioworolnych, ze scaleniem gruntów na czele. Podstawą prawidłowego wykonania tych prac jest aktualna, wiarygodna i łatwo dostępna informacja o stanie istniejącym dotyczącym warunków glebowych, rzeźby terenu, warunków wodnych oraz struktury władania i użytkowania. Znajomość użytków gruntowych i ich jakości wyrażonej głównie poprzez klasę bonitacyjną ma podstawowe znaczenie w procesie gospodarowania gruntami.
W pracy zostaną przedstawione kierunki i tendencje zmian w środowisku przyrodniczym obejmujące: grunty orne, pastwiska i lasy w 44 wsiach powiatu brzozowskiego. Badania przeprowadzone są w oparciu o dane zawarte w austriackim katastrze gruntowym i obecnej ewidencji gruntów i budynków. Rozmiary tych zmian determinowane są warunkami społeczno-gospodarczymi i demograficznymi, jakie w tym terenie istniały. Określenie wielkości i kierunków zaistniałych zmian w środowisku przyrodniczym ujawni występujące wadliwości w obecnej strukturze użytków gruntowych, które trzeba będzie zlikwidować w procesie kompleksowych prac scaleniowych.
Obszary wiejskie zajmują znaczną część powierzchni Polski i zamieszkiwane są przez prawie 39 % ludności kraju. Tereny te w Polsce z wielu powodów często rozwijały się znacznie wolniej niż miejskie i były w znacznym stopniu zaniedbane. Sytuacja ta poprawiła się w sposób znaczący po wejściu Polski do UE i stałym pozyskiwaniu funduszy na rozwój rolnictwa Działania te spowodowały, iż obszary wiejskie zaczęły się rozwijać znacznie szybciej, a ich struktura uległa poprawieniu. Celem artykułu jest ogólne porównanie najistotniejszych zdaniem autora cech obszarów wiejskich Polski, Austrii i Czech w latach 2000-2010. W artykule zostały, także podjęte rozważania nad istotą pojęcia obszarów wiejskich. W pracy zastosowano metodę analizy logicznej oraz opisowej na podstawie polskiej i zagranicznej literatury przedmiotu.
Państwa Unii Europejskiej szybko integrują się gospodarczo i politycznie. Integracja ta następuje również w dziedzinie statystyki. Ma ona doprowadzić do zharmonizowania metod, norm i klasyfikacji. W tym celu Europejska Komisja Ekonomiczna (ECE) opracowała standardową klasyfikację statystyczną użytkowania gruntów, która ma doprowadzić do ujednolicenia systematyki użytków gruntowych. Obecnie w krajach Unii systematyka ta jeszcze prawnie nie obowiązuje, ale wraz z postępującym procesem rozszerzania Wspólnoty i dalszą jej integracją będzie to nieuniknione. Praca ma na celu pokazanie zasad dostosowania polskiej ewidencji gruntów do standardów międzynarodowych oraz rozmiarów tego zagadnienia.