Celem pracy było określenie wpływu rasy, mięsności i otłuszczenia tuczników na wielkość ubytków masy tusz w czasie wychładzania poubojowego, przeprowadzonego metodą jednostopniową. Doświadczenie przeprowadzono w Stacji Kontroli Użytkowości Rzeźnej Trzody Chlewnej w Chorzelowie. Materiał badawczy stanowiło 120 tusz uzyskanych z uboju tuczników rasy polskiej białej zwisłouchej, wielkiej białej polskiej, pietrain i duroc. Ocenę ubytków masy tusz w procesie wychładzania analizowano na tle wybranych wskaźników wartości rzeźnej. Z przeprowadzonych badań wynika, że na wielkość ubytków masy tusz w czasie wychładzania poubojowego istotnie wpływał czynnik rasowy. Najmniejszymi stratami masy charakteryzowały się tusze uzyskane od tuczników rasy wbp, natomiast największymi – tusze pozyskane od tuczników rasy pietrain. Wykazano również, że ubytki masy w czasie wychładzania zależały od umięśnienia i otłuszczenia tusz. Niższe straty masy obserwowano w tuszach, które charakteryzowały się mniejszą mięsnością i większą grubością słoniny.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad ubytkami masy tusz wieprzowych podczas poubojowego wychładzania, w zależności od stopnia ich umięśnienia i masy. Otrzymane wyniki wykazują, że ubytki masy podczas poubojowego wychładzania są największe dla tusz o najmniejszej masie i największym umięśnieniu, natomiast są znacznie mniejsze dla tusz o większej masie oraz mniejszym umięśnieniu, ale większym otłuszczeniu, co zostało potwierdzone metodami statystycznymi. Zastosowany system dwustopniowego wychładzania tusz wieprzowych pozwala na bardzo dobre ich wychłodzenie, czego dowodem jest średnia temperatura równa 4,14°C, osiągana wewnątrz szynek po 24 godzinach wychładzania.