Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 22

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  tuber quality
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The effect of nitrogen fertilisation and microbial preparations on the content of dry matter, starch, total protein and nitrates (V), raw potato tuber flesh tendency to darkening and the size of edible potato tuber storage losses was assessed in field experiments. The experimental factors were nitrogen fertilisation levels: 0, 60, 120 and 180 kg N ha–1 and preparations: BactoFil B 10, Effective Microorganisms EM and UGmax soil fertiliser. The level of nitrogen fertilisation and application of microbial preparations had a significant effect on shaping the chemical composition and storage durability of potato tubers, however no influence of these factors was noted for the intensity of raw tuber flesh darkening. Increase in nitrogen fertilisation level was accompanied by a decrease in the content of dry matter and starch, whereas total protein and nitrate contents were increasing. Moreover, nitrogen fertilisation caused a significant increase in natural depletion in tubers during a 6-month storage period. The influence of microbial preparations on the tuber chemical composition was different than nitrogen fertilisation effect. Application of BactoFil B 10 preparation favoured accumulation of dry matter and starch in tubers, application of Effective Microorganisms EM preparation contributed to an increase in starch and nitrate content, whereas after using UGmax soil fertiliser a significantly lower total protein content was registered than in the case of the control.
In three-year field trials the effect of row covering with early potatoes on selected factors of tuber quality was evaluated. Experiments were conducted the Přerov on Labem locality in the Czech Republic with Adora and Impala potato cultivars. On the basis of statistical analysis of the results it is evident that row covering with the fleece 60 days after planting positively influenced dry matter content in tubers, but did not affect the content of polyphenols, nitrate and ascorbic acid.
The paper presents the results of research carried out over 1997-2000 which aimed at examining the possibility of replacing manure in potato fertilisation with intercrop companion crops and straw, without decreasing the tuber yield and its quality. In the experiment two factors were studied: I – fertilisation with intercrop companion crop (control, manure, birdsfoot trefoil, birdsfoot trefoil + Italian ryegrass, Italian ryegrass), II – straw fertilisation (without straw, with straw). In the first year after organic fertilisation table potatoes ‘Ania’ were cultivated. It is a mid-late cultivar, very high-yielding, of large high tubers, of multipurpose culinary use, and good taste. Out of all the intercrop companion crop combinations researched, the greatest amount of biomass was introduced into soil by Italian ryegrass, significantly less – by a mixture of birdsfoot trefoil and Italian ryegrass, and the least – birdsfoot trefoil. Potato fertilisation with intercrop companion crops increased.
Potato is an important nutrient source in human nutrition. Potato tuber quality is affected by a cultivar, environmental conditions and agricultural practices. The study examined the effect of dose (0.2 dm3 ha–1 and 0.4 dm3 ha–1) and date of Tytanit® application (a single foliar application at the leaf development stage – BBCH 14–16 or at the tuber formation stage – BBCH 41–43, and a double foliar application at the BBCH 14–16 and BBCH 41–43 stages) on the tuber quality of very early potato cultivars (‘Lord’ and ‘Miłek’). Potatoes were harvested 75 days after planting (the end of June). Tytanit® (8.5 g Ti in 1 dm3) did not affect the content of dry matter, starch, monosaccharides, protein, L-ascorbic acid or nitrates in potato tubers. The very early potato cultivars responded differently to the Tytanit® applied. This growth stimulant caused an increase in total sugars content in the tubers of ‘Miłek’ and had a greater effect on the discoloration of tuber flesh after cooking of this cultivar. The contents of dry matter, starch, total sugars and protein in ‘Miłek’ tubers were higher than in ‘Lord’ tubers, while the content of monosaccharides, L-ascorbic acid and nitrates in tubers of both cultivars did not differ significantly.
Celem pracy była ocena wpływu nawożenia popiołem z biomasy drzew iglastych oraz osadem ściekowym na wybrane składniki odżywcze bulw topinamburu (Helianthus tuberosus L.). Doświadczenie polowe przeprowadzono w Ujkowicach koło Przemyśla. Pierwszym czynnikiem były cztery poziomy nawożenia popiołem z drzew iglastych: 0 – obiekt kontrolny, bez nawożenia; I – 15 kg; II – 30 kg; III – 45 kg na poletko 35 m2. Drugi czynnik stanowiły dwa poziomy nawożenia osadem ściekowym: 0 – obiekt kontrolny, bez osadu; 1 – 30,3 t·ha–1. Trzecim czynnikiem były odmiany topinamburu: ‘Gigant’ i ‘Albik’. W próbach bulw pochodzących z dwóch kolejnych lat zbiorów (2015, 2016) badano zawartości suchej masy, białka surowego oraz popiołu surowego. Zastosowane w doświadczeniu nawożenie popiołem z biomasy i osadem ściekowym istotnie różnicowały skład chemiczny bulw dwóch odmian topinamburu. Stwierdzono, że wraz ze wzrostem dawki popiołu z biomasy istotnie rosła zawartość suchej masy, białka i popiołu surowego w bulwach topinamburu. Nawożenie osadem ściekowym istotnie zmniejszyło koncentrację suchej masy i białka surowego w badanych bulwach. W bulwach zebranych z poletek nawożonych osadem ściekowym było wyraźnie więcej popiołu surowego. Korzystniejszym składem chemicznym charakteryzowały się bulwy odmiany ‘Gigant’.
Over 1998-2000 field experiments were carried out to define the effect of various organic fertilisers and the tillage methods on the content of nitrogen in soil and yielding and the quality of ‘Ibis’ potato tubers. The research showed that fertilising the potato with manure or white mustard stubble intercrop enhanced the tuber yield and decreased their accumulation of nitrate nitrogen. Manure as compared with other fertilisers tested ensures also the best health status of tubers after harvest and after storage. However barley straw facilitates nitrate nitrogen liberation and its increase in tubers and deteriorates their storage life, causing an increase in rots. On the other hand, ploughless tillage (with cultivator) decreases the yield and causes tuber infection with common scab, increasing the nitrates in topsoil and in potato tubers and total losses after storage.
Celem przeprowadzonych badań było wyjaśnienie wpływu temperatury sorbowanej wody przez półprodukty na frytki, na zmianę ich gęstości. Badania przeprowadzono na obiektach w postaci słupków wyciętych wzdłuż kierunku pomiędzy częścią wierzchołkową i pępkową bulwy. Słupki o przekroju poprzecznym 10x10mm poddawano procesowi sorpcji wody (poprzez ich zanurzenie) o temperaturze 20, 30, 40, 50oC. W badaniach określano gęstość przed procesem i w trakcie, prowadząc pomiar co 2 min. Czas sorpcji wynosił 12 min. Badania przeprowadzono w okresie przechowalniczym 2008/09 od października do kwietna. Półprodukty na frytki formowano z bulw odmiany Kuklik. Analiza wyników badań wskazuje na statystycznie istotny wpływ przyjętych czynników doświadczenia na zmianę gęstości półproduktów na frytki. W wyniku sorpcji wody zmniejszała się ich gęstość. Gęstość ulegała zmniejszeniu wraz ze wzrostem temperatury i czasu sorpcji wody w badanych przedziałach wartości. Ubytki gęstości w zależności od czasu przechowywania przyjmowały różne wartości: od listopada do stycznia zmniejszały się, a od stycznia do kwietnia przyrastały. Uzyskane przebiegi funkcji estymowanych w odniesieniu do wartości rzeczywistych doświadczenia są dobrze dopasowane. Udział wariancji wyjaśnionej dla poszczególnych przebiegów funkcji, wynikających z kombinacji doświadczenia zawierał się od 0,648 do 0,966.
W badaniach polowych realizowanych w latach 2006-2011 w SD w Prusach określono wielkość i strukturę plonu, skład chemiczny oraz wybrane parametry jakości bulw sześciu średnio późnych i późnych odmian ziemniaka jadalnego: Jelly, Medea, Niagara, Syrena, Ursus i Zeus. W celu określenia udziału zmienności genetycznej i środowiskowej oraz ich współdziałania w zmienności całkowitej badanych cech przeprowadzono ocenę komponentów wariancyjnych. Spośród badanych cech ziemniaka najbardziej stabilne były: udział bulw handlowych, zawartość suchej masy, skrobi i białka ogółem oraz skłonność do ciemnienia bulw surowych. Najmniej stabilną cechą okazał się udział bulw zdeformowanych. Czynniki środowiska najsilniej oddziaływały na wielkość plonu ogólnego i handlowego bulw, liczbę zawiązanych bulw oraz ich średnią masę, a także na udział frakcji bulw dużych w plonie oraz udział bulw zdeformowanych. Właściwości odmianowe w większym stopniu niż inne źródła zmienności decydowały tylko o zawartości suchej masy w bulwach. Z kolei współdziałanie odmian i lat uprawy najsilniej determinowało zawartość skrobi, białka ogółem, azotanów, skłonność do ciemnienia miąższu bulw surowych oraz udział bulw zdeformowanych.
Celem doświadczeń przeprowadzonych w latach 2013-2015 było określenie wpływu zróżnicowanego poziomu nawożenia mineralnego azotem na wielkość plonu i wybrane cechy jakości bulw nowych odmian ziemniaka. Badania przeprowadzono na czterech odmianach jadalnych: Igor, Jurek, Malaga, Oberon oraz trzech skrobiowych: Boryna, Jubilat, Kaszub uprawianych na glebie lekkiej. Nawożenie organicznie stanowiła słoma pszenna i międzyplon z gorczycy białej. W badaniach stosowano zróżnicowane nawożenie mineralne azotem: 0, 50, 100, 150 i 200 kg N·haˉ¹ oraz jednakową dawkę fosforu – 17,5 kg P·haˉ¹ i potasu – 99,6 kg K·haˉ¹, wynikającą z zasobności gleby w te składniki. Istotnie największy plon bulw uzyskano po zastosowaniu dawki 100 kg N·haˉ¹ dla odmian: Boryna, Jubilat, Kaszub i Malaga, a 150 kg N·haˉ¹ dla odmian: Igor, Jurek, Oberon. Zastosowana dawka 100 kg N·haˉ¹, średnio dla odmian powodowała istotnie największy wzrost zawartości skrobi i suchej masy w bulwach. Niską kumulację azotanów uzyskano do dawki 150 kg N·haˉ¹. Niezależnie od zastosowanej dawki azotu dla odmian Malaga i Jurek uzyskano istotnie największy plon bulw. Odmiana Kaszub charakteryzowała się istotnie największą zawartością skrobi w bulwach. Nawożenie mineralne azotem, właściwości genetyczne odmian oraz warunki pogodowe w latach miały istotny wpływ na wielkość uzyskanego plonu i badane cechy jakości bulw ziemniaka.
W pracy przedstawiono wyniki badań z lat 2006-2009 mające na celu przeanalizowanie wpływu warunków termiczno-opadowych i nawożenia wsiewką międzyplonową na wybrane cechy jakościowe bulw ziemniaka. Rozkład opadów i temperatur pochodził ze Stacji Meteorologicznej w Zawadach. Doświadczenie polowe przeprowadzono w Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Zawadach należącej do Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach, położonej na 50°20′ szerokości geograficznej północnej oraz na 22°30′ długości geograficznej wschodniej. Badania prowadzono na glebie płowej, kompleksu żytniego bardzo dobrego, klasy bonitacyjnej IVa. Badanym czynnikiem doświadczenia było nawożenie wsiewką międzyplonową: obiekt kontrolny (bez nawożenia wsiewką międzyplonową), obornik, koniczyna perska, życica westerwoldzka, koniczyna perska-mulcz, życica westerwoldzka-mulcz. Bezpośrednio po zastosowaniu wsiewek międzyplonowych uprawiano ziemniak jadalny. Podczas zbioru bulw ziemniaka określono ich plon ogólny oraz pobrano próby do oznaczenia zawartości: suchej masy, skrobi, witaminy C i białka właściwego. Największy plon bulw ziemniaka zebrano z obiektu nawożonego koniczyną perską w formie mulczu. Najwyższą koncentrację składników odżywczych odnotowano w bulwach ziemniaka w 2007 roku, przy małej ilości opadów w sierpniu i wysokiej temperaturze. Z kolei obfitujący w opady sierpień i wrzesień 2008 roku dał efekt odwrotny. Korzystniejszy pod tym względem okazał się 2009 rok, o mniejszej ilości opadów w ostatnim miesiącu wegetacji ziemniaka. Ziemniak uprawiany w suchym i ciepłym 2007 roku, na obiekcie nawożonym koniczyną perską, niezależnie od formy jej stosowania wyróżniał się najlepszymi cechami jakościowymi. Najkorzystniejszym składem chemicznym wyróżniały się bulwy ziemniaka nawożonego koniczyną perską, zarówno przyoraną jesienią, jak i pozostawioną do wiosny w formie mulczu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.