Mechanizm pobierania i dystrybucji jonów metali przez rośliny został lepiej poznany dzięki zidentyfikowaniu w ostatnich latach systemów transportowych, do których zalicza się ATPazy typu P; CDF (Cation Diffusion Facilitator - system ułatwiający dyfuzje kationów); ABC (ATP-binding casette - pompy wiążące metale), ZIP oraz proteiny Nramp (Karural resistance associated macrophage protein - białka naturalnej oporności związane z makrofagami). Sugeruje się, że oprócz najczęściej wymienianych i warunkowanych czynników przesądzających o stopniu i miejscu kumulacji metalu w roślinie - takich jak gatunek, odmiana, część morfologiczna, interakcje między metalami, warunki siedliskowo-glebowe i okres wegetacji - może być także mechanizm transportu danego metalu i jego specyficzne właściwości fizjologiczne. W kumulacji metali ciężkich w roślinach istnieją pewne prawidłowości wskazujące na gromadzenie się określonych metali w danej części morfologicznej rośliny i występowanie wybiórczego powinowactwa do określonych pierwiastków, np. Cd czy Pb. Analiza porównawcza wyników badań nad zawartością metali ciężkich w roślinach zielarskich pochodzących z terenów ich naturalnego środowiska oraz ziół dostępnych w obrocie handlowym wskazuje, że surowce farmaceutyczne wykorzystywane w ziołolecznictwie mogą być źródłem dodatkowej intoksykacji organizmu człowieka metalami ciężkimi. Dlatego poznawanie mechanizmów transportu tych ksenobiotyków przez rośliny i ich dystrybucji może się okazać skutecznym narzędziem umożliwiającym ograniczenie idt migracji między poszczególnymi piętrami łańcucha pokarmowego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.