Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 16

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  traffic pollutant
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W dużych aglomeracjach miejskich, na skutek postępującej chemicznej degradacji środowiska, problemem staje się wzrastająca zawartość metali ciężkich w glebach ogródków działkowych. Celem przeprowadzonych badań było określenie zawartości miedzi i cynku w glebach i w marchwi z ogrodów działkowych z miast o różnej presji zanieczyszczeń. Do badań wytypowano dziewięć ogródków działkowych z trzech okręgów o różnym wpływie zanieczyszczeń miejskich i przemysłowych: Śląsk, Lublin i Biała Podlaska. Z każdego ogrodu pobrano glebę z poziomu próchnicznego (0-20 cm), a także korzenie i liście marchwi. Badane gleby charakteryzowały się zróżnicowanym stopniem zanieczyszczenia miedzią i cynkiem. Zawartość tych pierwiastków w marchwi zależała od części rośliny jak również od lokalizacji ogródka. Więcej miedzi i cynku stwierdzono w liściach niż korzeniach marchwi. Zawartość miedzi w korzeniach marchwi tak z ogrodów działkowych jak i zakupionych na targu wskazywała na jej przydatność konsumpcyjną, natomiast cynku w roślinach pochodzących ze Śląska była wyższa od naturalnej. Wskaźnik bioakumulacji dla miedzi i cynku był podobny, wahał się od słabej (0,04) do średniej (1,0) akumulacji. Wyższe wartości tego wskaźnika dla obu pierwiastków otrzymano dla gleb i roślin z terenów o naturalnej zawartości miedzi i cynku w glebie.
W centrum Szczecina wyznaczono 3 powierzchnie badawcze, uwzględniające nasilenie ruch kołowego. Badaniami objęto powierzchniowe warstwy gleby (0 - 10, 10 - 20 cm) oraz liście lipy drobnolistnej z osadzonym pyłem i spłukane wodą. Zawartość badanych składników chemicznych w glebie i roślinie zależała od usytuowania punktu badawczego. Tylko na zawartość Mn w liściach lipy drobnolistnej nie miało wpływu ich mycie, a ilość pozostałych oznaczonych składników chemicznych w liściach zależała od ich zanieczyszczenia pyłem ulicznym.
Głównym źródłem NOₓ (NO i NO₂) jest działalność człowieka (energetyka, transport), a w mniejszym stopniu procesy naturalne. Tlenek azotu powstaje w wysokich temperaturach, głównie w procesach spalania paliw. W atmosferze ulega on utlenianiu ozonem lub tlenem atmosferycznym do ditlenku azotu, a następnie do azotanów. Badania wykonano w okresie od 10.02. do 31.12.2005 r. wykorzystując stację monitoringu imisji zanieczyszczeń powietrza w Kortowie. Ciągły pomiar stężenia NO i NO₂ wykonywano analizatorem chemiluminescencyjnym MLU 200E (API-Teledyne, Inc. USA; dolny próg wykrywalności 0,4 ppb), a parametrów meteorologicznych zestawem firmy Laboratori di Strumentazione Industriale s.p.a. (Włochy). Największe stężenia NO₂ (rzędu 12 µg·m⁻³) w miesiącach zimowych notowano w przypadku wiatrów wiejących z kierunku lokalizacji niskiej emisji (kilka osiedli z paleniskami domowymi), natomiast w miesiącach letnich (6-7 µg·m⁻³) z centrum Olsztyna i najbliższej ulicy o znacznym ruchu samochodowym. Odmiennie kształtował się poziom NO w zależności od kierunku wiatru. W okresie zimowym nieutleniony jeszcze NO napływał z kierunku pobliskiej arterii komunikacyjnej oraz najbliższego osiedla domów jednorodzinnych. Z kolei latem prawie wyłącznie ze źródeł komunikacyjnych.
Badania gleb przyulicznych oraz znajdujących się w obrębie zabudowań Szczecina wykazały, że są one głęboko i silnie przekształcone. W wyniku tych przekształceń nastąpiło wymieszanie rodzimych warstw i poziomów glebowych z domieszkami antropogenicznymi, najczęściej w postaci substratów technogennych, bądź z użyźniającymi materiałami organicznymi. Gleby te wykazują odczyn zasadowy, niewielką (do 2%) zawartość CaCO3, znaczną ilość próchnicy oraz szeroki stosunek C : N, a także wysoką zawartość przyswajalnego fosforu. Natomiast zasobność w przyswajalny potas i magnez jest zróżnicowana od niskiej do wysokiej. Gleby te na ogół wykazują podwyższoną zawartość cynku, miedzi i ołowiu, a sporadycznie (punktowo) zawartość wymienionych metali ciężkich osiąga wysoką koncentrację.
Badaniami objęto gleby 18 ogrodów przydomowych Szczecina, zlokalizowanych w różnej odległości od dróg szybkiego ruchu komunikacyjnego. Wśród nich jeden duży ogród zlokalizowany (dla porównania) na peryferiach miasta w odległości 500 m od jezdni. W ogrodach tych, o składzie granulometrycznym gleby przeważnie piasków gliniastych, wysiano sałatę odmiany Królowa Majowych i zebrano ją do analizy po osiągnięciu dojrzałości konsumpcyjnej. W tym samym czasie z każdego ogrodu do analiz poprano próbki zbiorcze gleby. Ponadto analizami objęto sałatę pochodzącą z zakupu w sieci handlowej. Badane gleby charakteryzowały się odczynem lekko kwaśnym bądź obojętnym, wysoką zawartością węgla organicznego oraz bardzo wysoką przyswajalnego potasu, fosforu i magnezu. Uprawiana na tych glebach, położonych w pobliżu ulic, sałata wykazywała nagromadzenie ołowiu, cynku i miedzi. W związku z tym zaleca się całkowitego zaniechania uprawy warzyw w ogródkach przydomowych, położonych w niewielkiej odległości od jezdni. W sałacie z zakupu stwierdzono także podobne, a niekiedy nawet większe nagromadzenia badanych metali.
Przedmiotem badań były trzy, dominujące w zbiorowisku gatunki traw: Dactylis glomerata L., Arrhenatherum elatius P.P. i Alopecurus pratensis L. W czerwcu 2008 roku pobrano pędy generatywne tych traw, rosnące w trzech odległościach od szosy (5, 55, 105 m). Próby na każdej odległości pobrano z 10 losowo wybranych miejsc. Materiałem do badań były całe pędy generatywne oraz poszczególne organy tych pędów (liście, łodyga, kwiatostan). Zebrane próby podzielono na dwie części. Jedną część stanowiły całe pędy generatywne, drugą rozdzielono na poszczególne organy. W przygotowanym materiale roślinnym oznaczono ołów metodą ASA. Rozmieszczenie ołowiu w poszczególnych częściach rośliny było zróżnicowane. Najwięcej tego pierwiastka oznaczono w kwiatostanach, a najmniej w liściach. Przeprowadzone badania wykazały również, że badane gatunki traw mają różną zdolność kumulacji ołowiu w częściach nadziemnych. Najwięcej tego pierwiastka (1,88-6,11 mg∙kg-1 s.m.) na każdej odległości od drogi oznaczono w gatunku Arrhenatherum elatius. Ponadto, średnia koncentracja ołowiu w kilogramie suchej masy tego gatunku była o 1,71 mg wyższa niż w Dactylis glomerata i o 2,12 mg wyższa niż w Alopecurus pratensis. Stwierdzono również wyraźną zależność między zawartością ołowiu w roślinach a odległością od jezdni. W miarę wzrostu odległości zawartość tego metalu istotnie malała.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.