Jednym z wyróżników rozwoju zrównoważonego jest ład przestrzenny rozumiany jako takie ukształtowanie przestrzeni, które uwzględnia m.in. uwarunkowania przyrodnicze, społeczno-gospodarcze, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne. Przedmiotem badań było zdefiniowanie pojęcia ładu przestrzennego terenów niezurbanizowanych i opracowanie koncepcji metody oceny poprawności przeprowadzenia podziału nieruchomości rolnej w aspekcie ładu przestrzennego. W ramach badań opracowano także wskaźniki i ich mierniki służące do oceny stanu ładu przestrzennego nieruchomości niezurbanizowanej przed podziałem nieruchomości oraz umożliwiające ocenę wpływu projektu podziału nieruchomości na stan ładu przestrzennego przestrzeni niezurbanizowanej. W dalszej części wskazano kolejne etapy oceny ładu przestrzennego i możliwości zastosowania tej metody w praktyce.
W pracy przedstawiono nowe kryterium strukturalne delimitacji obszarów oraz nową metodę określania poziomu urbanizacji obszaru. Opisana metoda bazuje na własnościach morfologicznych struktury podziału gruntu na działki i wykorzystuje fakt, że istnieją tylko trzy postacie funkcyjne dystrybucji pól powierzchni działek: (i) odwrotnie potęgowa o wykładniku równym 2, (ii) logarytmiczno-normalna oraz (iii) odwrotnie potęgowa o wykładniku równym 1. Dystrybucje te charakteryzują, odpowiednio, rdzeń miasta, przedmieścia, oraz tereny niezurbanizowane. Podstawę analizy morfologicznej gruntu stanowią mapy GIS.