Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 15

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  temperature influence
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Calculation of the temperature conductivity of frozen poplar wood during its defrosting. An approach for the computation of the wood temperature conductivity a during defrosting of the wood has been suggested. The approach takes into account the physics of the process of thawing of the ice, which is created in the wood by both the hygroscopically bounded and the free water. It reflects for the first time also the influence of the fiber saturation point of wood species on the value of their a during wood defrosting and the influence of the temperature on the fiber saturation point of frozen and non-frozen wood. For the computation of a according to the suggested approach a software program has been prepared in FORTRAN, which has been input in the developed by Microsoft calculation environment of Visual Fortran Professional. With the help of the program computations have been made for the determination of a of often used in the veneer and plywood production poplar wood with moisture content 0.2 ≤ u ≤ 1.2 kg.kg-1 at the temperature range between -2oC and -60oC during defrosting of the wood.
W artykule przedstawiono wyniki analizy teoretycznej i doświadczalnej dotyczące rozkładów pól temperatury i wilgoci w ścianie komory silosowej wypełnionej ośrodkiem ziarnistym (organicznym i nieorganicznym). Badania doświadczalne przeprowadzono na siatkobetonowym modelu komory silosowej wypełnionym ośrodkiem organicznym (gorczycą) i obciążonym temperaturą w warunkach osiowej symetrii. Autorskim programem numerycznym TEMPERATURA wykonano wielowariantowe testy dla trzech różnych ośrodków ziarnistych, tj. gorczycy, pszenicy i piasku. Porównano wyniki analizy teoretycznej i badań doświadczalnych. Na podstawie obliczeń numerycznych określono grubość warstwy przyściennej ośrodka, na której zachodzi tłu-mienie przepływu strumienia ciepła. Uwzględnienie warstwy tłumiącej ośrodka sypkiego przy obliczaniu gradientu temperatury na grubości ściany silosu znacznie wpływa na zmniejszenie momentów zginających w ścianie wywołanych obciążeniem termicznym.
Badano wpływ 24-epibrasinolidu (BR27) na aktywność enzymów antyoksydacyjnych i rozwój jęczmienia w następstwie stresu wysokotemperaturowego. Na 24 godziny przed poddaniem 18-dniowych roślin działaniu wysokiej temperatury (40°C, 3 godz.) wykonano opryski 24-epibrasionolidem (0,5 mg·dm⁻³) w 0,5% (v/v) roztworze etanolowo-wodnym. Zastosowano kontrolę absolutna i kontrolę etanolowa (pryskana 0,5% (v/v) roztworem etanolu w wodzie). Aktywność puli peroksydaz u roślin jęczmienia przed stresem (20°C) i u roślin poddanych działaniu temperatury 40°C nie zmieniła się. Podobną aktywność PX wykazały także rośliny jęczmienia poddane stresowi, lecz uprzednio opryskane etanolowym roztworem BR27. Rośliny kontroli etanolowej miały natomiast znacznie niższa aktywność enzymów PX, z czego wynika, że BR27 przeciwdziałał spadkowi aktywności enzymów PX powodowanej przez zawarty w roztworze etanol. W przypadku aktywności katalazy, obie kontrole wykazywały podobne - około trzydziestoprocentowe spadki aktywności tego enzymu względem aktywności stwierdzonej przed stresem. Aktywność katalazy pod wpływem BR27 w liściach była wyższa o około 50% po stresie względem obu tych kontroli, ale także względem aktywności u roślin przed stresem. BR27 w początkowym okresie po podaniu stymulował wzrost roślin, następnie wystapiło zahamowanie wzrostu pędów a znaczne rozkrzewianie roślin. Stymulacja krzewienia roślin była prawdopodobną przyczyną opóźnienia fazy generatywnej u jęczmienia traktowanego BR27. Oprysk BR27 spowodował, że 100% populacji jęczmienia fazę kłoszenia osiągnęło w 85 dniu wegetacji, tj. o 18 dni później niż rośliny w kontroli absolutnej i 9 dni później niż rośliny kontroli etanolowej.
W pracy badano podatność wybranych produktów naftowych na rozkład przy udziale wyselekcjonowanych szczepów bakterii z rodzaju Pseudomonas sp. i Bacillus sp. Doświadczenia prowadzono na płynnych podłożach hodowlanych. Stwierdzono, że badane produkty wykazywały zróżnicowaną podatność na biodegradację – maksymalne wartości mieściły się w zakresie od 65% dla oleju przekładniowego, poprzez 87% dla oleju napędowego, do 91% dla oleju silnikowego po 28 dniach inkubacji. Wyniki badań wskazują na wysoce istotny wpływ czynników środowiska: temperatury i pH, na szybkość i efektywność przebiegu procesu biodegradacji. Optymalne warunki dla badanych produktów to odczyn środowiska w zakresie 6,5–8 oraz temperatura 10–25°C.
Przedmiotem badań było określenie wpływu temperatury przechowywania na zmiany strukturalne mrożonych ciast drożdżowych dwóch producentów A i B. Ciasta drożdżowe przechowywano przez sześć miesięcy w trzech różnych warunkach termicznych. W temp. stałej -12°C i -22°C oraz w temp. zmiennej (-12°C/ -22°C). W zależności od warunków termicznych badano zmiany stopnia czerstwienia na podstawie statycznych testów na ściskanie, wykorzystując urządzenie INSTRON 5543. W pracy wyznaczono modele matematyczne zmian naprężenia badanego kęsa ciasta poddanego ściskaniu oraz dokonano obliczeń statystycznych (współczynników: determinacji R² i indeterminacji φ² oraz indeksu korelacji R), umożliwiających wybór takiego równania, które najlepiej będzie opisywać zmiany badanej cechy zachodzące podczas przechowywania. Wykazano, że najbardziej korzystnym wariantem przechowywania była temp. -22°C. Ciasta składowane w takich warunkach charakteryzowały się najmniejszym stopniem czerstwienia, co pozwala sądzić, że procesy porządkowania form skrobiowych nie były zbyt zaawansowane. Stwierdzono, że najlepszym odzwierciedleniem charakteru zmian stopnia czerstwienia produktu w funkcji czasu w obydwu przypadkach była funkcja kwadratowa.
Ostatnio prowadzone badania wskazują na współdziałanie węgla i azotu w regulacji procesów metabolicznych oraz wzrostu i rozwoju roślin. Zaproponowano model, według którego geny związane z metabolizmem węgla i azotu są regulowane na zasadzie sprzężenia zwrotnego poprzez sygnały węgla i azotu. Celem badań było określenie wpływu temperatury i zróżnicowanego poziomu C : N na wzrost i rozwój pędów Clematis pitcheri rosnących in vitro. Doświadczenia przeprowadzono na wierzchołkowych fragmentach pędów Clematis pitcheri pochodzących z rozmnażania in vitro. Eksplantaty umieszczano na pożywce podstawowej Murashige i Skooga [1962] zawierającej meta-topolinę 0,2 mg·dm⁻³. Badano wpływ dwu stężeń sacharozy (10, 30 g·dm⁻³) oraz różnego poziomu KNO₃ i NH₄NO₃ (stężenie standardowe wg pożywki - 100% i zmniejszone do połowy - 50%) w procesie wzrostu i rozwoju pędu głównego oraz pędów bocznych powojnika. Kultury pędów rosły w fitotronie w warunkach 16-godzinnego oświetlenia w temperaturze 15°C, 20°C i 25°C. Obniżenie poziomu azotu w pożywce o połowę (50% KNO₃ i NH₄NO₃) oraz niskie stężenie sacharozy - 10 mg·dm⁻³ uaktywniało wzrost pędów bocznych (średnio 3,3) powojnika, ale tylko u eksplantatów rosnących w temperaturze 25°C. Najmniej pędów bocznych (0,6-0,7) powstawało w temperaturze 15°C, w obecności wyższego stężenia sacharozy (30 g·dm⁻³) i przy obydwu poziomach soli mineralnych. Wzrost stężenia sacharozy w pożywce ograniczał powstawanie i wzrost pędów bocznych, niezależnie od stosowanego poziomu soli azotowych. Najdłuższe pędy boczne uzyskano w temperaturze 20°C i 25°C, na pożywce zawierającej 100% stężenie KNO₃ i NH₄NO₃ oraz niski poziom sacharozy (10 g·dm⁻³). Pędy powojnika mnożone w temperaturze 20°C i 25°C charakteryzowały się wyższą świeżą masą niż eksplantaty rosnące w 15°C.
Katalazy pełnią kluczową rolę w systemie antyoksydacyjnym, co tłumaczy ich obecność zarówno u bakterii tlenowych i drożdży, jak i u roślin wyższych i zwierząt. Geny katalaz roślinnych charakteryzują się rozwojowo- i tkankowo-specyficzną ekspresją niezależną, bądź zależną od światła. Ponadto, w promotorach posiadają elementy związane z odpowiedzią na różnego rodzaju stres (czynniki fizyczne, chemiczne i biologiczne). Badania wzorca ekspresji genu katalazy przeprowadzono na pszenicy ozimej odmiany Kamila. W oparciu o sekwencję cDNA Cat2 pszenicy (NCBI numer sekwencji X94352) zaprojektowano startery i wykonano reakcję PCR w celu uzyskania fragmentu długości 580 par zasad, który wklonowano do wektora pCRII TOPO i zsekwencjonowano. Sondę wyznakowano radioizotopowo metodą transkrypcji in vitro i wykonano hybrydyzację northern. Otrzymano sygnał dla transkryptu wielkości około 1900 par zasad. Przeprowadzono również analizę zmiany wzorca ekspresji genu katalazy (Cat2) w eksplantatach T. aestivum oraz korelację z ilością endogennego nadtlenku wodoru w każdej próbie. Zaobserwowano wyższą ekspresj ę katalazy w eksplantatach oraz kalusie nieregenerujących, niż w eksplantatach i kalusie regenerujących. Nieregenerujące eksplantaty miały wyższy poziom transkrypcji Cat2, niż nieregenerujacy kalus w przeciwieństwie do tkanek regenerujących. Analiza sugeruje, że zmiana wzorca ekspresji katalazy następuje w wyniku zastosowania warunków modyfikujących dyferencjację kalusa, przyczyniających się do gromadzenia H₂O₂, będącego jednocześnie wtórnym przekaźnikiem sygnału w inicjacji regeneracji.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.