Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  table salt
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zmodyfikowano zawartą w Polskiej Normie metodę spektrofotometryczną oznaczania jodku potasowego w soli. Przeprowadzono walidacją metody określając jej precyzję, dokładność oraz liniowość.
Badano możliwości zastosowania metody potencjometrycznej do oznaczania mikroilości jodków w spożywczej soli jodowanej i oceniono wpływ stężenia soli w roztworach na dokładność pomiaru.
Przedstawiono dwie metody oznaczania jonów jodkowych (spektrofotometryczną i woltamperometryczną). Sprawdzono zgodność jodowania soli spożywczych z Polską Normą.
Przedstawiono metodę oznaczania jonów jodkowych z wykorzystaniem reakcji z chloraminą T. Opracowano sposób ilościowego oznaczania małych zawartości jonów jodkowych z wykorzystaniem reakcji amplifikacji przy zastosowaniu bromu wydzielonego z układu bromian (V) - bromek
Celem pracy była ocena spożycia sodu z uwzględnieniem sodu pochodzącego z soli kuchennej dodawanej do potraw. W okresie grudzień 2004 - marzec 2005 rok przebadano 21 kobiet i 21 mężczyzn w wieku 20-31 lat, mieszkających w Warszawie. Średnie spożycie sodu wśród zbadanych osób wielokrotnie przekraczało zalecenia. Mężczyźni spożywali istotnie statystycznie więcej sodu niż kobiety, ponieważ więcej solili potrawy podczas przygotowywania oraz częściej jadali słone produkty. Głównym źródłem sodu w dietach badanych była sól dodawana podczas obróbki kulinarnej żywności (u kobiet) lub produkty przemysłowo przetworzone (u mężczyzn). Ilość sodu pochodząca z produktów solonych ze względów technologicznych oraz zawierających naturalnie sód wystarcza na pokrycie zapotrzebowania.
W racjach pokarmowych pobranych z Państwowego Domu Dziecka i Domu Spokojnej Starości stwierdzono zawartości soli kuchennej (NaCl) znacznie przekraczające poziom zalecany przez żywieniowców. Największy udział w ogólnej ilości soli miały pieczywo i zupy. Stosunek wagowy sodu do potasu był w badanych racjach nieprawidłowy ze względu na zbyt wysoki poziom sodu.
W opracowaniu przedstawiono przebieg akcji jodowania soli kuchennej jodkiem potasowym w południowej Polsce. Jej zasady zainicjowane zostały w Państwowej Szkole Higieny w 1932 r., a która podjęta była na obszarze województwa krakowskiego w 1935 r. Omówiono aspekty zdrowotne wiązane z prowadzoną profilaktyką jodową w Krakowskiem (zmniejszenie się liczby klinicznych przypadków niedoboru jodu, zwłaszcza o ciężkim przebiegu), jak również podano zaistniałe niepowodzenia.
11
61%
Zbadano 3418 próbek soli spożywczej, w tym 2440 próbek soli jodowanej. Odsetek próbek, w których stwierdzono właściwą zawartość jodku potasowego wynosił od 30% do 50% w zależności od producenta soli.
Badano wpływ dodatku preparatu transglutaminazy ACTIVA WM (0,2 i 0,3%) i soli kuchennej (0,0 i 2,5%) na właściwości farszów z mięsa kurcząt. Badania prowadzono w farszach modelowych wytwarzanych z mięśni udowych kurcząt: schłodzonych (48 h po uboju) oraz poddanych procesowi zamrażania (-18°C, 7 dni) i rozmrożonych (24 h, 4°C). Mrożenie surowca mięsnego powodowało istotne zwiększenie wielkości wycieku po obróbce termicznej farszów. Zastosowanie dodatku preparatu transglutaminazy przyczyniło się do ograniczenia ubytków termicznych w farszach, niezależnie od rodzaju użytego surowa (chłodzony, mrożony). Głównym składnikiem ograniczającym wyciek był jednak dodatek soli kuchennej (2,5%). Tekstura farszów z mięsa mrożonego niepeklowanego była słabsza niż z mięsa świeżego (schłodzonego). Do istotnego wzrostu siły penetracji przyczynił się dodatek NaCI, zwłaszcza łącznie z dodatkiem preparatu enzymatycznego. Pozytywnym efektem towarzyszącym wzmocnieniu tekstury było ograniczenie wycieku cieplnego. Głównymi czynnikami powodującymi poprawę barwy farszów (zwiększenie udziału barwy czerwonej, zmniejszenie udziału barwy żółtej, pociemnienie) były peklowanie surowca mięsnego oraz poddanie go uprzednio procesowi zamrażania. Dodatek preparatu enzymatycznego, bez względu na jego wielkość, nie pogarszał parametrów barwy farszów z mięsa kurcząt.
Wprowadzenie. Sól kuchenna stanowi główne źródło sodu w diecie, jednak zbyt wysoka jego podaż może stanowić źródło poważnych zagrożeń zdrowotnych. Znajomość przez studentów zawartości soli w produktach spożywczych oraz umiejętność komponowania diety o odpowiedniej zawartości sodu może mieć kluczowe znaczenie dla zdrowia i jakości życia w późniejszym wieku. Cel badań. Ocena poziomu wiedzy studentów lubelskich uczelni na temat technologicznej i fizjologicznej roli soli oraz znajomości jej źródeł w codziennej diecie, ze szczególnym uwzględnieniem produktów mięsnych. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono metodą wywiadu z autorskim kwestionariuszem ankiety w grudniu 2010 roku wśród lubelskich studentów. W badaniu udział wzięło 200 studentów: 88 kobiet i 77 mężczyzn. Do analizy wykorzystano 165 poprawnie wypełnionych ankiet. Wyniki. Wyniki badań wykazały, że studenci różnych kierunków studiów, zarówno związanych jak i niezwiązanych z produkcją i oceną żywności oraz z żywieniem człowieka, mają niską wiedzę na temat technologicznej i fizjologicznej roli soli oraz w małym stopniu znają jej źródła w codziennej diecie. Trzy czwarte studentów uczestniczących w badaniach nie orientowała się ile wynosi średnie dzienne spożycie soli przez Polaków, a ponad 80% nie znała zalecanej normy spożycia tego składnika. Około 50% badanych potrafiła podać przykłady artykułów żywnościowych będących głównym źródłem soli w diecie. Niespełna jedna czwarta ankietowanych osób uważała, że produkty mięsne są najpoważniejszym źródłem soli w diecie. Wnioski. Poziom wiedzy badanych studentów na temat technologicznej i fizjologicznej roli soli oraz znajomość jej źródeł w codziennej diecie były na niskim poziomie. Większość studentów nie znała zalecanej normy spożycia soli. Badana grupa studentów potrafiła wskazać grupy produktów stanowiących główne źródło soli w codziennej diecie. Studenci nie wykorzystywali posiadanej wiedzy na temat soli w sposobie odżywiania.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.