Celem pracy było określenie wpływu procesu wędzenia i parzenia oraz najczęściej stosowanych w praktyce dodatków funkcjonalnych, takich jak: chlorek sodu, azotyn sodu, wielofosforany i askorbinian sodu na ilość nitrozoamin w mięsie wieprzowym. Nitrozoaminy (dimetylonitrozoamina - DMNA i dietylonitrozoamina - DENA) były ekstrahowane i destylowane Z surowca, a następnie zagęszczane w wyparce pod obniżonym ciśnieniem i oznaczane chromatograficznie metodą Pancholy'ego. Badania wykazały wyraźny wpływ wędzenia na wzrost oraz parzenia na zmniejszenie ilości nitrozoamin w mięsie wieprzowym. Dodanie do mięsa chlorku sodu w postaci solanki spowodowało obniżenie ilości nitrozoamin w porównaniu z mięsem bez jego dodatku. Peklowanie mięsa z udziałem azotynu sodu zwiększa w nim znacznie poziom nitrozoamin o krótkich łańcuchach, tj. DMNA i DENA. Ilość nitrozoamin w peklowanym mięsie można znacznie zmniejszyć przez dodatek askorbinianu sodu do solanki.
Celem pracy było zbadanie, jaki wpływ na zawartość nitrozoamin w mięsie wieprzowym mają: sam proces pasteryzacji oraz dodatki funkcjonalne: chlorek sodu, azotyn sodu, wielofosforany i askorbinian sodu, w połączeniu z pasteryzacją. Wyniki badań wskazują na destrukcyjne działanie askorbinianu sodu i NaCl na lotne nitrozoaminy (DMNA i DENA) oraz katalizujące działanie wielofosforanów. Aktywność destrukcyjna askorbinianu sodu względem nitrozoamin była znacznie większa niż chlorku sodu. Intensywność oddziaływania tych związków na nitrozoaminy zależy od obecności w solance azotynu. Ponadto stwierdzono bardzo silne destrukcyjne działanie procesu pasteryzacji na DMNA i DENA.
W artykule przedstawiono możliwości wykorzystania wysokich ciśnień w celu poprawy jakości i trwałości gotowanych szynek wieprzowych. Uzyskane wyniki wskazują że zastosowanie UHP (500 MPa, 30 min, 40ºC) pozwala przedłużyć okres przechowywania gotowanej szynki wieprzowej do 8 tygodni, przy zachowaniu dobrej jakości mikrobiologicznej i pełnej akceptacji sensorycznej. Jednak ze wzglądu na występujący wyciek w opakowaniu, metoda ta mogłaby być stosowana w procesie utrwalania wędzonek wieprzowych jako wspomaganie procesu obróbki termicznej, ale tylko do wyrobów tradycyjnych, tj. niskowydajnych.