W pracy określono wpływ przedsiewnego traktowania nasion (zamrażanie i moczenie w 0,01% roztworze Gibrescolu) na zmiany zawartości wybranych mikroelementów (Mn, Cu, Zn i Fe) w liściach i łodygach pozbawionych liści szpinaku nowozelandzkiego. Stwierdzono, iż przedsiewne traktowanie nasion wpłynęło istotnie na zmniejszenie zawartości wszystkich badanych mikroelementów w plonie szpinaku nowozelandzkiego. Porównując analizowane części roślin wykazano istotnie więcej manganu, cynku i żelaza w liściach, a miedzi w łodygach szpinaku nowozelandzkiego.
W trzyletnim doświadczeniu polowym badano wpływ nawożenia azotem w dawkach 100, 150, 200 kg N·ha⁻¹ na zawartość, miedzi, cynku i manganu w liściach i łodygach szpinaku nowozelandzkiego. Saletrę amonową stosowano w trzech terminach: jedną trzecią dawki przed sadzeniem rozsady, natomiast dwie pozostałe po pierwszym i drugim zbiorze. Z przeprowadzonych badań wynika, że wzrastające nawożenie azotem w największym stopniu wpłynęło na podwyższenie poziomu manganu w roślinie. Liście szpinaku nowozelandzkiego charakteryzowały się większą koncentracją cynku i manganu a mniejszą miedzi, aniżeli łodygi. Ponadto zawartość wszystkich pierwiastków w liściach i łodygach szpinaku była uzależniona od terminu zbioru i lat badań.
W latach 1997 - 1998 w Katedrze Warzywnictwa Akademii Rolniczej w Szczecinie przeprowadzono doświadczenie połowę, którego celem było określenie wpływu osłon (folia perforowana i włóknina polipropylenowa) na plonowanie szpinaku nowozelandzkiego. Stosowane osłony wpłynęły w sposób istotny na wielkość pierwszych zbiorów w porównaniu do obiektu kontrolnego, na którym uprawiano rośliny bez osłon. Nie stwierdzono natomiast istotnych różnic w wielkości plonu ogółem.
Mrożonki ze szpinaku nowozelandzkiego wykonano z liści wraz z młodymi pędami, długości nie przekraczającej 15 cm. Materiał po blanszowaniu w wodzie i rozdrabnianiu na miazgę zawierał o 3-48% mniej analizowanych składników fizykochemicznych niż surowiec. Mrożenie w niewielkim stopniu wpłynęło na zawartość badanych składników. Większe zmiany zaobserwowano w trakcie zamrażalniczego składowania mrożonek. W całym procesie technologicznym największe ubytki, wahające się od 20 do 79%, dotyczyły składników mineralnych, azotanów, cukrów, kwasów ogółem oraz witaminy C. Jednocześnie obserwowano wzrost poziomu azotynów. Jakość sensoryczna wyrobu była dobra, zbliżona do szpinaku zwyczajnego.