W pracach projektowych dotyczących obiektów powierzchniowych potrzebna jest często znajomość nie tylko rzutu powierzchni terenu na płaszczyznę poziomą, ale również rzeczywistych (przestrzennych) wymiarów tej powierzchni. Szybki rozwój numerycznych modeli terenu pozwala na usprawnienie rozwiązywania takich zagadnień. Zostały opracowane programy komputerowe do obliczania rzeczywistej powierzchni terenu na podstawie posiadanego zbioru NMT. Jednak możliwość korzystania przez użytkowników (projektantów) z istniejących i nowo tworzonych zbiorów NMT, pozyskiwanych różnymi metodami, będzie zależała przede wszystkim od dokładności tych modeli. W pracy podjęto zagadnienie wpływu NMT na dokładność wyznaczenia aproksymowanej powierzchni terenu. Przeprowadzone analizy mogą być pomocne przy wyborze optymalnego dla określonych potrzeb zbioru NMT, na przykład ze zbiorów danych geodezyjnych gromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym (PZGiK).
Współczesne mapy wielkoskalowe opracowywane są w systemach informacyjnych, jednakże cyfrowa forma opracowania bynajmniej nie zmienia oczekiwań zdefiniowanych niegdyś w przypadku mapy analogowej. W realizacji procesu obsługi inwestycji typowymi informacjami pozyskiwanymi z map wielkoskalowych są odległości i pola powierzchni. W niniejszej pracy przedstawiono analizę dokładności obliczenia pola powierzchni wieloboków ze współrzędnych (X, Y) wierzchołków z uwzględnieniem błędów średnich (mX , mY ) ich wyznaczenia. W wyniku analiz wykazano także wpływ średniego błędu położenia punktów granicznych na dokładność analitycznego wyznaczenia pola powierzchni działki ewidencyjnej. Ponadto, podano nową formułę na dopuszczalną różnicę dwukrotnego analitycznego wyznaczenia pola powierzchni.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.