Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  stres solny
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Stres solny jest jednym z najważniejszych czynników abiotycznych, ograniczających produkcję roślinną na świecie. W odpowiedzi na stres solny organizmy rozwinęły różne mechanizmy adaptacyjne. Akumulacja glicerolu w komórkach drożdży jest pierwszą zaobserwowaną i najczęściej badaną cechą pojawiającą się w wyniku wzrostu ciśnienia osmotycznego środowiska. W tych warunkach zaobserwowano także syntezę katalazy T. W prezentowanej pracy badano odpowiedź komórek pozbawionych różnych elementów systemu antyoksydacyjnego na stres solny indukowany NaCl. W warunakach umiarkowanego stresu solnego obserowowano wzrost aktywności katalazy T ale poziom przeżywalności kamórek badanych szczepów nie ulegał zmianom. Komórki drożdży pozbawione aktywności cytoplazmatycznej dysmutazy ponadtlenkowej (Cu, ZnSOD) były nadwrażliwe na silny stres solny. Komórki pozbawione funkcjonalnych mitochondriów (rho-) okazały się bardziej odporne na silny stres solny niż komórki szczepu dzikiego. Komórki pozbawione aktywności katalazowej zachowywały się w tych warunkach w taki sam sposób jak komórki szczepu dzikiego.
7
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Ocena reakcji siewek soi na stres solny

67%
W pracy przedstawiono wyniki badań wpływu zawartości chlorku sodu (NaCl) w pożywce Hoaglanda o stężeniach 25, 50, 75 mmol·dm-3 na wzrost oraz intensywność fotosyntezy siewek soi dwóch odmian Nawiko i Progres. Określono świeżą i suchą masę części nadziemnej i korzeni siewek soi badanych odmian oraz wykonano pomiary intensywności fotosyntezy. Zaobserwowano, że wraz ze wzrostem stężenia NaCl w pożywce statystycznie istotnie obniża się świeża i sucha masa części nadziemnej roślin obu odmian. Nie stwierdzono wpływu zwiększającego się stężenia NaCl w pożywce na świeżą masę korzeni obu badanych odmian soi. Jedynie w przypadku suchej masy korzeni odmiany Nawiko negatywny wpływ zanotowano przy stężeniu NaCl 75 mmol·dm-3. Najwyższe stężenia NaCl w pożywce (75 mmol·dm-3) spowodowały upośledzenie zdolności asymilacji ditlenku węgla (CO2) roślin obu odmian. Uzyskane wyniki wykazały, że młode rośliny odmiany Progres są bardziej tolerancyjne na stres solny niż odmiany Nawiko.
Badano wpływ różnych dawek NaCl (0; 0,17; 0,26 i 0,34 mol·dm⁻³) na parametry wymiany gazowej trzech klonów wierzby wiciowej: Bjor, Jorr, Tora. Pomiarów dokonano przy użyciu gazoanalizatora typu LCA-4 z przenośną kamerą. Stwierdzono istotny wpływ dawek NaCl na obniżenie natężenia procesów asymilacji i transpiracji klonów wierzby oraz na fotosyntetyczną efektywność wykorzystania wody, której wielkość zależała od dawki soli. Badane klony we wszystkich terminach, niezależnie od natężenia czynnika stresowego, wykazały istotną zależność pomiędzy transpiracją a przewodnością szparkową. W warunkach zasolenia klon Jorr charakteryzował się korzystniejszymi wartościami parametrów wymiany gazowej niż klony Bjor i Tora, co można interpretować jako większą jego tolerancję na zasolenie. Klony Bjor i Tora charakteryzowały się podobną - dosyć wysoką wrażliwością na zasolenie. Uzyskane wyniki sugerują, że pomiary parametrów wymiany gazowej mogą służyć do dokładnej oceny wpływu odporności wierzby wiciowej na stres solny.
Tolerancja na stres solny związana jest między innymi ze sprawną obroną antyoksydacyjną. Zmiany aktywności enzymów glutationozależnych (GPX i GST) ogórka traktowanych 30 mM NaCl badano w dwóch układach: in vitro i in vivo aklimatyzowanych i nieaklimatyzowanych do stresu. Proces aklimatyzacji roślin ogórka i zawiesiny komórkowej 3 mM NaCl spowodował istotny (p < 0,05) wzrost aktywności peroksydazy glutationowej o blisko 90-100% w porównaniu z odpowiednimi układami nieaklimatyzowanymi do stresu solnego. Wystąpienie zasolenia (30 mM NaCl) wpłynęło istotnie (p < 0,05) na wzrost aktywności GPX o odpowiednio o 116%, 113%, 48% i 59% po 1, 3, 24 i 72 godzinach od wystąpienia stresu w stosunku do wartości kontrolnych. Aktywność peroksydazy glutationowej w liściach roślin nieaklimatyzowanych wzrosła o 42% (p < 0,05) po 24 godz. i o 99% (p < 0,01) po 72 godz. od zastosowania 30 mM NaCl. W hodowli komórkowej aklimatyzowanej do stresu, aktywność GST wykazywała istotny 20 % (p < 0,05) wzrost w odpowiedzi na zasolenie. Obecność stresu solnego spowodowała wzrost aktywności S-transferazy glutationowej w roślinach nie poddanych aklimatyzacji po 24 godz. o 111% (p < 0,01) oraz odpowiednio o 188% (p < 0,001) i 100% (p < 0,01) po 24 i 72 godz. od wystąpienia czynnika stresowego w liściach roślin aklimatyzowanych. Prezentowane wyniki dowodzą, że w procesie aklimatyzacji w obu badanych układach kluczowe znaczenie wydaje się odgrywać peroksydaza glutationowa.
Pierwiastki chemiczne N, P, K, Ca i Mg, jakolwiek znajdują się w glebie w dużych ilościach, często występują w formie słabo rozpuszczalnej, a tym samym są trudno przyswajalne dla roślin. Ponadto, w warunkach glebowo-klimatycznych Polski pierwiastki te narażone są na straty wskutek wymywania. Muszą one zatem być wprowadzane do gleby z nawozami, i w miarę intensyfikacji rolnictwa, w coraz większych ilościach. Efektywne wykorzystanie nawozów, a także ograniczenie ich szkodliwego oddziaływania na środowisko glebowe, wymaga bardzo wnikliwego uwzględniania właściwości gleby. W pracy oznaczono zawartość pierwiastków Mg, Ca, K, P, Na i Cl w częściach nadziemnych i korzeniach czternastodniowych siewek sześciu odmian żyta ozimego: Kier, Motto, Walet, Luco, Klawo i Nawid. Siewki żyta traktowane były NaCl w czterech stężeniach: 0, 100, 150 i 200 mM. U badanych odmian żyta po traktowaniu NaCl powtarzalnie następowało obniżenie zawartości pierwiastków P, Ca, K i Mg i wzrost zawartości Na i Cl. Odmiany żyta nieznacznie różniły się zawartością poszczególnych pierwiastków. Jednak odmiana Luco, która była najbardziej tolerancyjna na zasolenia pożywki, zawierała nieco więcej wapnia, potasu, fosforu i magnezu, a jednocześnie najwięcej chloru i sodu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.