Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 270

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 14 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  storczyki
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 14 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Buławnik mieczolistny Cephalanthera longifolia (L.) Fritsch – (Syn.: Cephalanthera ensifolia Rich.) to jeden z najrzadszych storczyków w Tatrzańskim Parku Narodowym. Dotychczas z terenu polskich Tatr znane było tylko jedno stanowisko tego gatunku w Małych Koryciskach, gdzie w 2004 roku odnotowano 11 osobników. Podczas badań prowadzonych w 2013 roku w okolicy Siwiańskich Turni odnaleziono nowe stanowisko buławnika mieczolistnego liczące kilka grup od kilku do kilkunastu osobników (łącznie 46 kwitnących). Mimo że populacja znajduje się w Tatrzańskim Parku Narodowym, realnym zagrożeniem jest mechaniczne niszczenie pojedynczych osobników przez wydeptywanie. Stanowisko zlokalizowane jest w sąsiedztwie dwóch ścieżek powstałych przez nielegalną penetrację terenu
W artykule opisano nowe, nieznane dotąd stanowisko storczyka – kruszczyka połabskiego Epipactis albensis Nováková et Rydlo, gatunku podawanego dotychczas w kraju z około 30 stanowisk, umieszczonego w Polskiej czerwonej księdze roślin (kategoria VU) i Czerwonej liście roślin naczyniowych w Polsce (kategoria R). Odnalezione w 2009 roku stanowisko, stwierdzono na terenie rezerwatu „Ryś” (woj. łódzkie; 51°20´39˝N 18°24´57˝E), chroniącego kompleks żyznych lasów liściastych, gdzie na obszarze około 6 ha populacja tego storczyka liczyła 68 pędów
W 2014 roku w Ojcowskim Parku Narodowym odnaleziono stanowisko storczyka męskiego Orchis mascula subsp. signifera (Vest) Soó, który od kilkudziesięciu lat uznawany był za wymarły na tym terenie. Gatunek został stwierdzony w północnej części Parku, w Dolinie Zachwytu, na szczycie wychodni skalnej porośniętej przez las sosnowo-dębowo-bukowy. Populacja składała się z ośmiu osobników. Jednym z najważniejszych aktualnie zagrożeń dla istnienia stanowiska jest zacienienie przez rozrastające się buki.
W artykule opisano nowe stanowisko obuwika pospolitego Cypripedium calceolus na Nizinie Południowopodlaskiej. Dwa inne stanowiska występujące na terenie Niziny, od lat nie zostały potwierdzone.
Pojedyncze, nieukorzenione pędy storczyka Dendrobium kingianum BIDWILL, długości 3 - 4 cm z dwoma liśćmi, wyszczepiono na zestaloną agarem pożywkę MS + 1,0 mg KIN·dm⁻³ i 0,5 mg NAA·dm⁻³ z dodatkiem chloru (w form AlCl₃·6 H₂O, KCl lub CaCl₂) w stężeniu: 0 (kontrola) i 0,185 mmol Cl·dm⁻³. Odczyn pożywki ustalono na poziomie pH 5,2. Po 12 miesiącach kultury in vitro (sześć pasaży) wykonano pomiary biometryczne rozkrzewionych roślin (liczby pędów, korzeni i świeżej masy). Przeprowadzone doświadczenie wykazało, że w kombinacjach z chlorkami glinu, potasu i wapnia rośliny storczyka wytworzyły więcej pędów oraz osiągnęły wyższą świeżą masę w porównaniu do kontroli. W kombinacjach z chlorkami potasu i wapnia zregenerowało mniej korzeni stora ka niż w kontroli i w kombinacji z chlorkiem glinu. Największą liczbę pędów i korzeni oraz świeżą masę roślin uzyskano w kombinacji z chlorkiem glinu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 14 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.