Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 34

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  stoklosa bezostna
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Określono sukcesję roślin zasiedlającej odłóg jak i poznanie struktury fitocenozy chwastów i jej dynamizmu na ugorze obsianym, w łanie roślin jednorocznych i wieloletnich użytych do konserwacji gleb i pozostawianych bez koszenia czy wypasu. Ocenę zachwaszczenia prowadzono przez pięć lat od momentu zaniechania rolniczego użytkowania gruntów. Analizę botaniczną chwastów, metodą ilościowo-jakościową, wykonywano każdego roku dwukrotnie (przełom maja i czerwca oraz we wrześniu), co pozwoliło na uwzględnienie sezonowości pojawiania się gatunków. Fitocenoza chwastów poszczególnych obiektów doświadczenia: odłogu, ugoru obsianego przemiennie roślinami jednorocznymi jarymi lub ozimymi, ugoru obsianego roślinami wieloletnimi w tym rutwicą wschodnią i stokłosą bezostną w siewie jednogatunkowym oraz ich mieszanką była zróżnicowana pod względem taksonów i ich liczebności. Na odłogu w kolejnych latach ugorowania obserwowano zmiany w zbiorowiskach chwastów. W pierwszym roku zaniechania uprawy na obiekcie dominowały gatunki roczne i zimujące chwastów segetalnych z niewielkim udziałem samosiewów roślin uprawnych. W drugim roku kosztem roślin jednorocznych wyraźniej zaznaczała się obecność nowego pokolenia gatunków zimujących i dwuletnich. W trzecim roku obserwuje się sukcesję roślinności ruderalnej. Od czwartego roku na odłogu uformował się wyraźny piętrowy układ zespołu chwastów. Łan roślin jednorocznych ograniczał zachwaszczenie ugoru, ale nie tak skutecznie jak rośliny wieloletnie. W mieszankach rutwicy ze stokłosą już od drugiego roku uprawy, a w czystych zasiewach rutwicy od trzeciego roku zachwaszczenie było znikome. Przydatność rutwicy wschodniej, stokłosy bezostnej i ich mieszanki do ochrony gleby przed chwastami została w pełni udokumentowana.
Na użytkowników ziemi są nałożone obowiązki ustawowe, racjonalnego gospodarowania w celu utrzymania jakości gleby i ziemi powyżej lub co najmniej na poziomie wymaganych standardów. Udokumentowanym sposobem ochrony gleby przed degradacją na gruntach odłogowanych jest uformowanie okrywy roślinnej. W doświadczeniach łanowych założonych w Minikowie i Knopinie, badano masę roślinną na odłogu, ugorze obsiewanym roślinami krótkotrwałymi i obsianymi roślinami wieloletnimi, oceniając przydatność gatunków roślin i ich form do mulczowania i konserwacji gleby. Okrywę roślinną na odłogu stanowiły chwasty segetalne i ruderalne, jednoroczne oraz wieloletnie. Roślinami krótkotrwałymi były gatunki jednoroczne jare lub ozime, w tym zboża, motylkowate lub kapustne, uprawiane w siewie czystym lub w mieszankach. Roślinami wieloletnimi wykorzystywanymi do osłony gleby były rutwica wschodnia (Galega orientalis), stokłosa bezostna (Bromus inermis) i koniczyna biała (Trifolium repens) - w siewie czystym lub w mieszankach. Produktywność roślin uprawnych była większa w porównaniu z produktywnością fitocenozy odłogu klasycznym - potencjalnych chwastów. Rośliny jednoroczne w zasiewach czystych lub w mieszankach ustępowały wydajnością masy nadziemnej roślinom wieloletnim. Z porównywanych roślin w Minikowie i Knopinie potencjalna produktywność rutwicy w siewie jednogatunkowym, jak i w mieszance ze stokłosą bezostną była najwyższa, w kolejnych latach wegetacji produkcja biomasy roślin wieloletnich wzrastała.
W latach 1997 - 2001 na Pojezierzu Olsztyńskim prowadzono badania nad wpływem obsiewu gleb, wyłączonych z produkcji towarowej roślinami podtrzymującymi żyzność gleby, na zanieczyszczenie wód gruntowych. Porównywano następujące warianty obsiewu: rutwica wschodnia (Galega orientalis Lam.) w siewie czystym, rutwica wschodnia (Galega orientalis Lam.) ze stokłosą bezostną (Bromus inermis Leyss.), koniczyna biała (Trifolium repens L.) ze stokłosą bezostną (Bromus inermis Leyss) i jednoroczne rosimy pastewne. Jako porównawcze pole pozostawiono odłóg i ugór czarny. Stwierdzono, że w wariantach z obsiewem roślin następował wzrost zanieczyszczenia wód gruntowych o kilkanaście procent. Najwyższe wartości ChZT, stężenia suchej pozostałości i popiołu, stwierdzono w wodach gruntowych z wariantów koniczyna biała ze stokłosą bezostną i odłóg. Natomiast na ugorze czarnym następowało najwyższe przemieszczanie mineralnych substancji rozpuszczonych (wzrost EC) oraz zakwaszenie wód gruntowych. Wyraźny wzrost zanieczyszczenia wód stwierdzono jesienią, kiedy występuje przewaga opadów nad ewapo- transpiracją i następuje przemieszczanie produktów rozkładu w głąb gleby z wodami opadowymi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.