Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 80

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  stezenie magnezu
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że zaburzenia lipidowe u osób młodych prognozują rozwój chorób układu krążenia. Istotną rolę w prewencji chorób układu krążenia stanowi modyfikacja współistniejących czynników ryzyka. Przeanalizowano stężenie magnezu, cholesterolu całkowitego, triacylogliceroli oraz HDL-chole- sterolu w grupie 150 losowo wybranych dzieci. Wykluczono choroby mogące zaburzać stężenia wymienionych parametrów. Współzależności pomiędzy stężeniem magnezu i oznaczanymi parametrami gospodarki lipidowej zbadano za pomocą testu istotności dla współczynnika korelacji. Nie wykazano współzależności między stężeniem magnezu w surowicy krwi a badanymi parametrami gospodarki lipidowej.
The erythrocyte total magnesium concentration was eva-luated in 80 healthy children aged 2-16 years (40 boys and 40 girls). Its values ranged from 1,67 to 2,92 mmol/l and the mean value was 2,17 ±0,25 mmol11. No sex r age- related differences were noted. The me an value of the magnesium plasma/erythrocyte quotient rose with children's age.
Przeprowadzono oznaczenia poziomu magnezu w surowicy krwi narkomanów i grupy kontrolnej. Stężenie magnezu było niskie w obu grupach. Niskie stężenie magnezu bylo spowodowane działaniem środków narkotycznych i niedoborem tego pierwiastka w środowisku.
W pracy przedstawiono wyniki badań zawartości magnezu i wapnia w odciekach drenarskich. Stężenie magnezu zmienia się w niewielkich granicach, natomiast wapnia wykazuje znaczne zróżnicowanie, nawet wartości średnie dla poszczególnych obiektów różnią się 2-3-krotnie. Wraz z odciekami drenarskich z gleby odpływa od 10,7 do 34,4 kg Mg·ha-1-rok-1 oraz od 47,1 do 192,1 kg Ca·ha-1-rok-1, a o wielkości strat tych makroelementów w głównej mierze decyduje ilość wody odprowadzanej siecią drenarską. Gleby intensywnie odwadniane są narażone na duże straty magnezu i wapnia, w związku z tym wymagają wyższego nawożenia tymi składnikami.
W latach 1994 - 2002 na Pojezierzu Mazurskim prowadzono badania nad wpływem intensywności rolnictwa na jakość wód powierzchniowych. Wykazano, że stężenie i odpływ wapnia oraz magnezu w wodach odpływających urządzeniami melioracyjnymi z obszarów rolniczych zależą od warunków meteorologicznych (znaczna zmienność sezonowa), rodzaju systemu melioracyjnego, zwięzłości gleby i wielkości nawożenia mineralnego. Najwyższe straty wapnia i magnezu występują w okresie zimy i jesieni, a najniższe latem. Drenowanie gleb w porównaniu z odwadnianiem siecią rowów istotnie zwiększa stężenie wapnia i magnezu w wodzie oraz powoduje ponad 2-krotny wzrost ich wymycia. Drenowanie gleb lekkich powoduje największe wymycie Ca2+ i Mg2+. Rocznie ze zlewni rolniczych wraz z wodami drenarskimi do wód powierzchniowych odpływa 129,0 kg wapnia i 15,3 kg magnezu. Intensyfikacja nawożenia mineralnego powoduje istotny wzrost odpływu wapnia i magnezu z obszarów drenowanych.
Oznaczenie stężenia magnezu w surowicy krwi i w erytrocytach nie odzwierciedla w pełni gospodarki magnezowej. Poznanie roli magnezu w patogenezie wielu i schorzeń skłania do szukania weryfikacji jego zawartości w ustroju. Szybkim , łatwym i obiektywnym testem zawartość magnezu w ustroju jest test z dożylnym obciążeniem znaną dawką magnezu.
Spośród 203 policjantów, nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 65 (32%). U 32 z nich, u których leczenie pojedynczym lekiem (perindopril 4 mg) by³o nieskuteczne, podano dodatkowo tlenek magnezu (MgO). Wydzielono z grupy chorych: ze stężeniem Mg w surowicy mniejszym od 1,0 mmol⋅dm-3 (NM) i większym lub równym 1,0 mmol⋅dm-3 (WM). Obie grupy nie różniły się między sobą wiekiem – 41,1±5,8 vs 39,3±6,2 lat, średnim ciśnieniem tętniczym (MAP) – 124,8±8 vs 123,6±7,4 mm Hg, wskaźnikiem masy ciała (BMI) – 28,20±8,2 vs 28,80±8,8 kg⋅m-2 i stężeniem sodu – 137,5±2,8 vs 136,6 ± 3 mmol⋅dm-3. Różniły się natomiast stężeniem: magnezu odpowiednio 0,790±0,1 vs 1,430±0,22 mmol⋅dm-3 (p<0,001), cholesterolu 7,5±0,4 vs 6,0±0,4 μmol⋅dm-3 (p<0,001), wapnia 2,340±0,12 vs 2,540±0,16 mmol⋅dm-3 (p<0,001) i potasu 4,380±0,32 vs 4,160±0,32 mmol⋅dm-3 (p=0,036). Po 30 dniach leczenia perindoprilem i MgO w obu grupach uzyskano znamienne obniżenie ciśnienia tętniczego o ok. 7%. Towarzyszyło mu obniżenie stężenia cholesterolu, znamienne statystycznie jedynie w grupie NM. W odróżnieniu od grupy NM, gdzie uzyskano wzrost stężenia magnezu o 21,5% (p<0,05), w grupie WM wystąpiło znamienne obniżenie stężenia tego pierwiastka w surowicy o 16,1% (p<0,05). Wniosek: Możliwe jest stosowanie u policjantów profilaktycznych dawek magnezu w połączeniu z lekami przeciw nadciśnieniowymi w celu wspomagania leczenia hipotensyjnego, obniżenia stężenia cholesterolu i wyrównywania zaburzeń gospodarki magnezowej, także u chorych z prawidłowymi stężeniami magnezu w surowicy.
Fluor może wiązać się w organizmie człowieka między innymi z magnezem i wapniem prowadząc do ich wtórnego niedoboru. Przeprowadzone badania miały na celu ocenę wpływu długotrwałego podawania NaF szczurom w pożywieniu na stężenie magnezu w badanych tkankach (mózg, serce, płuca, wątroba, nerki, śledziona, mięsień uda) i surowicy krwi. Stwierdzono, że w tkankach szczurów otrzymujących NaF nastąpiły zmiany w stężeniu magnezu. Ponadto średnie stężenia magnezu były wyższe w tkankach zwierząt otrzymujących NaF niż kontrolnych. Zaobserwowano różnice w tkankowych stężeniach magnezu w zależności od płci szczurów.
Celem badań podjętych w pracy było prześledzenie zmian w stężeniu magnezu w surowicy krwi u dzieci chorych na zapalenie płuc lub obturacyjne zapalenie oskrzeli w zależności od formy hospitalizacji. Poziom magnezu w surowicy krwi, zarówno na początku hospitalizacji, jak i przed końcem hospitalizacji był wyższy u dzieci chorych, które podczas pobytu w szpitalu miały stały kontakt z rodzicami.
Przeprowadzono badania wpływu morfiny, etanolu i obu tych środków łącznie na rozmieszczenie tkankowe magnezu w organizmie myszy. Morfinę podawano dootrzewnowo, natomiast alkohol dożołądkowo. Oznaczenia poziomu magnezu w poszczególnych tkankach wykonano metodą spektrofotometrii atomowej (AAS). Wykazano zróżnicowanie stężenia magnezu w poszczególnych tkankach. Zależne to było zarówno od podawanego środka, jak i od rodzaju tkanki.
Dokonano oceny wpływu długotrwałego podawania szczurom podtoksycznych dawek soli wanadu w diecie wysokotłuszczowej oraz standardowej na poziom magnezu w surowicy krwi i w wątrobie. Nie stwierdzono wpływu diety oraz wanadu na stężenie magnezu w surowicy krwi oraz wpływu wanadu na zawartość magnezu w wątrobie. Wykazano wpływ diety na zawartość magnezu w wątrobie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.