Chryzantema wielkokwiatowa (Chrysanthemum x grandiflorum /RAMAT./KITAM.) jest jednym z najważniejszych gatunków wśród roślin ozdobnych w produkcji ogrodniczej na świecie. Obecnie coraz częściej sadzonki chryzantemy produkowane są in vitro w laboratoriach z użyciem technologii kultur tkankowych. Metodą mikrorozmnażania, która umożliwia osiągnięcie najwyższej wydajności, jest somatyczna embriogeneza. Badaniom poddano mikrosadzonki chryzantemy wielkokwiatowej odmiany ‘Richmond’ uzyskane z zarodków somatycznych zregenerowanych na siedmiu rodzajach zmodyfikowanej pożywki MS, zawierających stałą zawartość auksyny 2,4-D (4 mg∙dm-3) oraz różną zawartość cytokinin, BAP lub KIN (1; 2; 5 mg∙dm-3). Kontrolę stanowiły rośliny rosnące na pożywce bez regulatorów wzrostu uzyskane z merystemów. Ploidalność roślin określono za pomocą cytometrii przepływowej. Celem badań była ocena stabilności roślin pod względem fenotypowym, biochemicznym oraz genetycznym. Stwierdzono, że stężenie regulatorów wzrostu w poszczególnych pożywkach w warunkach in vitro nie miało wpływu na barwę kwiatostanów odmiany ‘Richmond’ in vivo, jednak wpłynęło na zawartość antocyjanów w kwiatach języczkowatych, która była wyższa u roślin uzyskanych z zarodków somatycznych w stosunku do roślin kontrolnych otrzymanych z merystemów. Analiza cytometryczna zawartości jądrowego DNA potwierdziła stabilność genetyczną mikrosadzonek; wszystkie one wykazywały tę samą ploidalność co materiał wyjściowy. Potwierdziło to przydatność somatycznej embriogenezy w hodowli nowych odmian oraz do produkcji mikrosadzonek chryzantemy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.