Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 41

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  sprouting
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Background. The lentil plant, Lens culinaris L., is a member of the Leguminoceae family and constitutes one of the most important traditional dietary components. The purpose of the current study was to investigate the effects of sprouting for 3, 4, 5 and 6 days on proximate, bioactive compounds and antioxidative characteristics of lentil (Lens culinaris) sprouts. Material and methods. Lentil seeds were soaked in distilled water (1:10, w/v) for 12 h at room temperature (~25°C), then kept between thick layers of cotton cloth and allowed to germinate in the dark for 3, 4, 5 and 6 days. The nutritional composition, protein solubility, free amino acids, antinutritional factors, bioactive compounds and antioxidant activity of raw and germinated samples were determined using standard official procedures. Results. Sprouting process caused significant (P < 0.05) increases in moisture, protein, ash, crude fiber, protein solubility, free amino acids, total, reducing and nonreducing sugars. However, oil content, antinutritional factors (tannins and phytic acid) significantly (P < 0.05) decreased. Results indicated that total essential amino acids of lentil seeds protein formed 38.10% of the total amino acid content. Sulfur-containing amino acids were the first limiting amino acid, while threonine was the second limiting amino acid in raw and germinated lentil seeds. Sprouting process has a positive effect on the essential amino acid contents and protein efficiency ratio (PER) of lentil sprouts. Phenolics content increased from 1341.13 mg/100 g DW in raw lentil seeds to 1411.50, 1463.00, 1630.20 and 1510.10 in those samples germinated for 3, 4, 5 and 6 days, respectively. Sprouted seeds had higher DPPH radical scavenging and reducing power activities. Conclusions. Based on these results, sprouting process is recommended to increase nutritive value, and antioxidant activity of lentil seeds.
The electrical conductivity values for winter triticale seeds with sprouting damage, harvested in three successive years after different time of storage were compared with vigour indices: germination ability, length of shoots and roots. The percentage of variance components for all sources of variation and the coefficients of correlation between vigour indices were estimated and discussed.
The experiment conducted in 2002-2004 and located on experimental fields owned by the Institute of Soil Science and Plant Cultivation determined the effect of pre-germination of organically grown six cultivars (Bard, Bila, Baszta, Wolfram, Wawrzyn, Bzura) of potato seed tubers on occurrence of common scab (Streptomyces scabies) and dry rot of tubers (Fusarium spp.). Common scab was observed each year on all examined potato cultivars, but its intensity varied. The least number of symptoms showed Wawrzyn cv., while Wolfram cv. - the highest. Pre-germination of seed tubers significantly reduced both the percentage and disease index (DI) calculated for S. scabies, with the exception for Wawrzyn and Bard cvs. Symptoms of dry rot of tubers (Fusarium spp.) were noted in higher intensity in 2004 on Bzura cv. (5.8%) and significantly more symptoms were observed on pre-germinated potato tubers.
W latach 2000-2002 prowadzono badania nad wpływem podkiełkowywania sadzeniaków dwóch średnio wczesnych odmian ziemniaka (Balbina i Mila) na porażenie bulw formą przetrwalnikową rizoktoniozy i parchem zwykłym oraz na strukturę i wielkość plonu bulw, ze szczególnym uwzględnieniem frakcji sadzeniakowej. Badania dowiodły, że zastosowanie sadzeniaków podkiełkowanych w istotny sposób wpłynęło na ograniczenie występowania parcha zwykłego na bulwach oraz wzrost udziału bulw ze sklerocjami na skórce. Podkiełkowywanie bulw nie wpłynęło w istotny sposób na wzrost plonu ogólnego, jednak przyczyniło się do zwiększenia udziału frakcji sadzeniakowej, w szczególności u odmiany Mila.
Kiełki znane były już w starożytności, jednak na nowo zostały odkryte w XIX w., kiedy wegetarianizm zaczął zyskiwać na znaczeniu i świadomie oraz celowo, nie tylko z pobudek religijnych, konsumenci wyłączali lub ograniczali mięso w diecie. Dzięki m.in. walorom odżywczym kiełków przewiduje się, że ich udział w rynku żywności będzie coraz większy. Bogaty skład chemiczny i stosunkowo łatwa technologia produkcji powodują, że kiełki stają się pożądanym produktem. Dodatkowym atutem kiełków jest ich całoroczna dostępność na rynku w przeciwieństwie do warzyw i owoców, które występują sezonowo. Wraz ze wzrostem popularności kiełków pojawiły się także liczne metody i sposoby ich otrzymywania. W pracy przedstawiono i scharakteryzowano metody otrzymywania kiełków, zarówno na małą skalę, jak również na skalę przemysłową. Wśród przedstawionych metod produkcji kiełków wymieniono metodę słoikową, która jest najstarsza, a zarazem najprostsza. W warunkach domowych często wykorzystuje się kiełkownice składające się z perforowanych tac ułożonych jedna na drugiej, które okresowo przemywa się wodą. Na większą skalę stosuje się metodę zbiornikową, szafy klimatyczne czy kiełkowniki bębnowe. Obok metod opisano także rozwiązania spotykane w produkcji kiełków, jak automatyczne urządzenia do kiełkowania w postaci maszyny vendingowej. W urządzeniu można produkować kiełki w miejscu ich sprzedaży, a jego obsługa jest nieskomplikowana i ogranicza się do zaopatrywania urządzenia w nasiona na kiełki.
Celem pracy było ustalenie zależności pomiędzy zawartością związków taninowych w nasionach, a zdolnością kiełkowania, wigorem i zdrowotnością oraz określenie wpływu tanin na wschody polowe, zdrowotność i produktywność roślin. Doświadczenia prowadzono z użyciem nasion 6 form bobiku o zróżnicowanej genetycznie zawartości tanin, zebranych w 1998, 1999 i 2000 roku. Wybrano formy niskotaninowe powszechnie uważane za beztaninowe (Caspar i BKSK 1074) o zawartości tanin od 0,03 do 0,14% i wysokotaninowe (Rajan, Titus, Tim, Bronto) o zawartości tanin od 0,88 do 1,69% w suchej masie. W doświadczeniu laboratoryjnym oceniano skład chemiczny, zdolność kiełkowania, wigor i zdrowotność nasion. W warunkach polowych określano wschody, zdrowotność roślin oraz plon nasion i jego strukturę. Nasiona bobiku o śladowej zawartości tanin, zależnie od roku zbioru, kiełkowały słabiej (o około 12%) i słabiej wschodziły w polu (o około 10%) oraz odznaczały się na ogół niższym wigorem niż nasiona o wysokiej zawartości tych związków. Zdrowotność nasion niskotaninowych była słabsza niż wysokotaninowych. Natomiast zdolność kiełkowania (r = 0,64) i wigor nasion określony metodą elektroprzewodnictwa (r = -0,59) oraz w warunkach stresowych cold-testu (r = 0,52) były istotnie skorelowane z zawartością tanin w nasionach. Uzyskane wyniki badań sugerują, że nasiona o zmniejszonej zawartości tanin nie tylko słabiej kiełkują, ale też są mniej odporne na niekorzystne warunki środowiska. Reasumując można stwierdzić, że udział związków taninowych w kształtowaniu zdolności kiełkowania, zdrowotności i odporności nasion bobiku na stresy środowiskowe wydaje się być znaczący, chociaż zależny od roku zbioru.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.