Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  spektroskopia masowa
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W pracy przeprowadzono oznaczenia zawartości olejku w 7 próbkach surowca pochodzącego z gatunku Melissa officinalis L. oraz w 7 próbach surowca pochodzącego z Nepeta cataria L. var. citriodora, a także oznaczono procentowe udziały poszczególnych składników w ogólnej masie olejków z tych roślin. Olejek eteryczny otrzymany przez destylacją z parą wodną analizowano metodami GC i GC-MS. Zawartość olejku w badanych próbkach ziela kocimiętki cytrynowej wahała się w granicach 0,37-0,90 ml/100 g, a w próbach liści melisy lekarskiej w granicach 0,08-0,22 ml/l 00 g. Składnikami dominującymi w olejkach z kocimiętki cytrynowej były alkohole monoter- penowe: geraniol (do 34,43%), nerol (do 29,17%) i cytronelol (do 19,99%). Analogicznych składników o charakterze aldehydów: geranialu, neralu i cytronelalu wykryto około 20% ogólnej masy olejku, podczas gdy w olejkach z melisy lekarskiej aldehydy monoterpenowe stanowiły do 80% ogólnej masy olejku. Zawartość sumy seskwiterpenów w olejkach z melisy lekarskiej wahała się w szerokich granicach od 4,92 do 35,69%, natomiast w olejkach z N. cataria var. citriodora nie przekraczała 8,3%. W odróżnieniu od olejku melisowego, którego skład wykazywał znaczną zmienność procentową poszczególnych składników, skład olejku kocimiętki cytrynowej był raczej stały.
Obecność tlenu w opakowaniu może przyczyniać się do zmiany jakości produktów spożywczych - najczęściej powoduje pogorszenie właściwości organoleptycznych, mikrobiologicznych itp. Istnieją jednak zastosowania, w których wymagana jest obecność tego pierwiastka w opakowaniu. Do pomiaru stężenia tlenu w atmosferze opakowania wykorzystuje się: chromatografię gazową, metody elektrochemiczne, spektroskopię masową, metody luminescencyjne oraz spektroskopię z modulowaną częstotliwością. Pierwsze cztery metody należą do metod niszczących opakowanie, natomiast ostatnia jest metodą nieniszczącą. W przypadku luminescencji sam pomiar nie niszczy opakowania, jednak do wykonania pomiaru konieczne jest wprowadzenie do jego wnętrza odpowiedniego czujnika. W artykule przedstawiono i porównano ww. metody - opisano ich wady i zalety.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.