Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 24

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  soil reclamation
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Technical methods of purification of large areas of low and medium pollution are powerful, but extremely difficult to apply on a wide scale. This is due to high costs and the need to have specialised equipment during remediation. Phytoremediation is a much less complicated method. This environment cleaning technology uses the above-average capacity of some plant species to accumulate (socalled hyper-accumulation) or metabolise toxic chemicals. Soil microorganisms living in the rhizosphere also play an invaluable role in the degradation of harm-ful organic compounds; they are often much more involved in the mineralisation of xenobiotics than plants. Since plants provide favourable conditions for soil microorganisms to live – specific cooperation between them is possible. This kind of relationship can be useful in very effective removal of many toxic organic compounds, such as pesticides, polychlorinated biphenyls, polycyclic aromatic hydrocarbons and other petroleum compounds, from the soil. Although this process is relatively slow compared to other methods, its low invasiveness and economic considerations make it worthwhile. Currently, attempts at improvement of the natural process of phytoremediation using genetic engineering are undertaken more and more often. Among other things, genes encoding cytochromes from other organisms are implanted into the plant genome. This idea is constantly being developed and the results of research that is more and more widely conducted in this are promising.
Subject and purpose of work: The work is of a review character. The present paper aims to introduce basic definitions related to degradation and reclamation of the areas with lower use value, and also to present the most important species of perennial energy crops, which can be possibly used in the reclamation of degraded soils. Materials and methods: This work is based on collected information concerning soil degradation, perennial energy crops and their use in the reclamation. Results and conclusions: Characteristics of recommended species of perennial energy crops to a reclamation of degraded soils: willow, Virginia fanpetals, the Jerusalem artichoke, giant miscanthus, amur silver-grass, prairie cordgrass, rosa rugose, black locust, ashleaf maple has been presented. The analysis of the soil degradation in Lublin Voivodeship has been based on the professional literature. On that basis, the plants which would be the best in the reclamation of this area have been chosen. This work also takes into account the estimated costs of establishing plantations of these plants
Celem badań była: a) analiza wpływu osadu ściekowego i poużytkowej wełny mineralnej Grodan na zawartość węgla organicznego w rekultywowanym gruncie; b) wpływu zawartości i jakości próchnicy na formy ołowiu. Użyźnianie utworu bezglebowego osadem ściekowym i wełną mineralną bardzo korzystnie wpłynęło na bilans węgla organicznego. Grunt nawożony tylko NPK (kontrolny), w porównaniu do analizowanych sposobów rekultywacji, charakteryzował się największą zawartością form ołowiu rozpuszczalnego w H₂O i CaCl₂ , a najmniejszą form rozpuszczalnych w CH₃COOH i K₄P₂O₇. W gruncie rekultywowanym osadem ściekowym stwierdzono największą zawartość węgla organicznego i ołowiu związanego z próchnicą.
Badano wpływ stosowania zróżnicowanych dawek osadu ścieków komunalnych na inicjację i intensywność procesów glebotwórczych na bezglebowym podłożu wapna poflotacyjnego Kopalni Siarki „Jeziorko” w zależności od gatunku roślin rekultywacyjnych, a także wzrost wierzby wiciowej na tym podłożu. Bezglebowe grunty (wapno poflotacyjne) nawieziono osadami ścieków komunal­nych w ilościach 250, 500 i 750 m3/ha i nawożono nawozami mineralnymi. Na podłożu tym wysadzono bulwy topinamburu i wysiano nasiona kostrzewy trzcinowej. Na podłożu wzbogaconym dawką 250 m3/ha osadu wysiano ponadto kostrzewę łąkową w mieszance z życicą trwałą, koniczyną łąkową i lucerną mieszańcową. Corocznie ruń kostrzewy trzcinowej, mieszanki traw oraz traw z roślinami motylkowymi wykaszano, lub wypasano bydłem, a zeschnięte pędy topinamburu wiosną wykaszano i rozdrabniano. Również na wapnie poflotacyjnym wzbogaconym 100 m3/ha osadów oraz resztkami pożniwnymi i słomą z żyta (przedplon) założono plantację wierzby wiciowej. W pobranych próbkach podłoża określono skład granulometryczny, zawartość przyswajalnego P, K i Mg, pH oraz zawartość materii organicznej. Stwierdzono, że wszystkie dawki osadów ściekowych wniesione do podłoża wapiennego powodują widoczny przyrost materii organicznej oraz wzrost zawartości przyswajalnych związków P, K i Mg. Wysokie dawki osadu ściekowego w połączeniu z masą organiczną topinamburu wpływają najsilniej na procesy glebotwórcze podłoża wapiennego, poprzez tworzenie się znacznego poziomu organiczno-próchnicznego i zwiększenie zawartości składników mineralnych P, K i Mg. Wolniej ten proces przebiega w przypadku kostrzewy trzcinowej, a najwolniej gdy wzbogacone osadem ściekowym wapno porasta mieszanka traw i trawy z roślinami motylkowymi. Wierzba wiciowa bardzo dobrze rośnie na pokładach wapna poflotacyjnego wzboga­conego osadem ściekowym oraz resztkami pożniwnymi przedplonu i rozdrobnioną słomą. Stan słabo rosnących i wypadających roślin wikliny na części plantacji wydaje się, że nie zależy od niskiej zawartości podłoża w składniki mineralne ale od innych czynników. Skład mechaniczny podłoża jest mocno zróżnicowany, ale minimalnie wpływa na zasobność podłoża w materię organiczną i przyswajalne P, K i Mg. W wierzchniej warstwie podłoża wapiennego procesy glebotwórcze przebiegają intensywniej i zawiera ona kilkakrotnie więcej materii organicznej i składników mineralnych w porównaniu z poziomem podpróchniczym.
Gleby organiczne są szczególnie podatne na przekształcenia hydrologiczne siedlisk. Głębokie odwodnienie związane z eksploatacją zasobów wód głębinowych lub odwadnianiem złóż surowców wyzwala w tych glebach przyspieszone procesy mineralizacji i degradacji masy organicznej. Orka agromelioracyjna powoduje przekształcenie płytkich gleb organicznych podścielonych utworem piaszczystym w gleby, które w górnej warstwie (o miąższości zależnej od głębokości późniejszych uprawek) posiadają utwór organiczno-mineralny o zmiennej zawartości masy organicznej, a głębiej - ukośnie ułożone na przemian warstwy masy organicznej i utworu mineralnego. Wyniki wieloletnich badań polowych wykazały, że orka agromelioracyjna spełnia funkcję ochronną biorąc pod uwagę procesy degradacji fizycznej masy organicznej i całkowicie zabezpiecza, te gleby przed pożarem. Umożliwia także zmianę sposobu użytkowania tych gleb. W niektórych warunkach zabieg len może przyczynić się do obniżenia tempa mineralizacji masy organicznej, Otrzymane wyniki badań dają podstawę do stosowania w praktyce tego typu zabiegu na glebach o podobnej charakterystyce jak na obiekcie badawczym w celu ich ochrony i rekultywacji w siedliskach trwale pozbawionych zasilania gruntowego.
W pracy określono całkowitą zawartość potasu i jego formy w glebie wytworzonej z gruntów pogórniczych, w warunkach zróżnicowanego poziomu nawożenia i dwóch głębokościach orki – płytkiej i głębokiej po dwudziestosiedmioletnim okresie rekultywacji. Całkowita zawartość potasu wahała się od 11630 do 15890 mg K·kg⁻¹ gleby. Zawartość wszystkich w form potasu zwiększała się w glebie wraz ze wzrostem poziomu nawożenia i wahała się w przedziale dla potasu wodno-rozpuszczalnego od 16,45-82,53 mg K·kg⁻¹, potasu aktywnego ekstrahowanego 0,01 mol·dm⁻³ CaCl₂ od 75,51 do 210,93 mg K·kg⁻¹, potasu przyswajalnego oznaczonego w wyciągu Egnera-Riehma od 83,56 do 233,42 mg K·kg⁻¹ gleby, potasu uwstecznionego oznaczonego w 2 mol·dm⁻³ HCl od 177,24 do 403,86 mg K·kg⁻¹, potasu zapasowego ekstrahowanego 1 mol·dm⁻³ HNO₃ od 1001,2 and 1765,0 mg K·kg–1 gleby, potasu rezerwowego ekstrahowanego w 20% HCl od 1801 do 2817 mg K·kg⁻¹. Nie wystąpiły istotne statystycznie różnice pomiędzy tymi sa-mymi kombinacjami nawożenia przy zastosowaniu orki płytkiej i głębokiej.
Uzyskane wyniki badań wykazały korzystny wpływ dodatku wełny mineralnej na właściwości wodne rekultywowanego utworu bezglebowego. Dodatek wełny mineralnej, w porównaniu do nawożenia mineralnego NPK, zdecydowanie korzystniej poprawiał właściwości wodne rekultywowanego utworu bezglebowego. Sumaryczny wpływ wełny i NPK był korzystniejszy niż samej wełny. Uzyskane właściwości użyźnionego gruntu odpowiadały glebom dobrej a nawet bardzo dobrej jakości.
Przeprowadzono badania stanu fizycznego 14 podłoży ogrodniczych, biorąc pod uwagę możliwość ich zastosowania do melioracji i rekultywacji gleb. Scharakteryzowano szczegółowo te właściwości wodno-powietrzne, które są szczególnie ważne w środowisku glebowym: polową pojemność wodną przy -15,5 kPa, wilgotność punktu całkowitego zahamowania wzrostu roślin przy -490,3 kPa, wilgotność punktu trwałego więdnięcia roślin przy -1554 kPa, retencję wody produkcyjnej (od -15,5 do -490,3 kPa), retencję wody użytecznej (od -15,5 do -1554 kPa), polową pojemność powietrzną, polową przepuszczalność powietrzną i przepuszczalność wodną. Stwierdzono, że podłoża ogrodnicze mogą być z powodzeniem stosowane do polepszenia stanu fizycznego gleb. Należy jednak pamiętać o ich bardzo dużym zróżnicowaniu i prawidłowo dostosować rodzaj podłoża do warunków środowiska glebowego. Do poprawy właściwości wodnych gleb nadają się przede wszystkim: hydrożel, podłoża torfowe i włókno kokosowe, zaś do poprawy właściwości powietrznych - wełna mineralna.
Z różnorodnych metod rekultywacji gleb zasolonych w Polsce zastosowano najbardziej odpowiednią - w naszych warunkach klimatycznych - metodę chemiczną przy użyciu fosfogipsu i siarki. Zastosowane czynniki rekultywacyjne radykalnie poprawiły chemizm gruntów, przywracając im także przepuszczalność, przewiewność i strukturę, przez co stworzone zostały warunki do rozwoju roślin uprawnych.
Obiektem badań byty cztery nadkłady rekultywacyjne o miąższości 40 cm, w których skład wchodziły naturalne i odpadowe materiały organiczne (kompost, przefermentowany osad ściekowy, torf niski) oraz mineralne (piasek luźny oraz odpady paleniskowe z elektrowni „Dolna Odra”). W oparciu o wyniki analiz ogólnej zawartości C org. oraz zawartości C org. w wyciągach wodnych (EWO) omówiono kształtowanie się zawartości ekstrahowalnej materii organicznej (EMO) w próbkach nadkładów pobranych z warstw 0-10 cm, 10-20 cm, 20-30 cm i 30-40 cm, w trzecim roku trwania doświadczenia rekultywacyjnego. Stwierdzono, że zawartość C org. ogółem w badanych nadkładach mieściła się w zakresie od 15 do 204 g C∙kg-1 p.s.m. Znaczne zróżnicowanie pod względem ilości C org. występowało nie tylko pomiędzy poszczególnymi nadkładami, ale także pomiędzy warstwami tego samego nadkładu. Największą jednorodnością wgłębną charakteryzował się nadkład niezawierający popiołu ze spalania węgla kamiennego. Udział EWO w C ogółem mieścił się w zakresie od 0,2 do 6,1%. Najmniej EWO (od 0,4 do 0,8% C og.) zawierały próbki pochodzące z nadkładu zawierającego torf jako komponent organiczny. Oba nadkłady zawierające przefermentowany komunalny osad ściekowy cechowały się 2-4 razy wyższą średnią zawartością EWO niż nadkłady niezawierające tego składnika.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ stosowania preparatów mineralnych i mineralno-organicznych na plon i skład chemiczny owsa uprawianego na glebach z terenów popowodziowych. Doświadczenie założono na dwóch różnych glebach zalanych wodami powodziowymi, które stagnowały na tym terenie przez okres jednego tygodnia. Przed założeniem doświadczenia gleby poddano następującym zabiegom: wapnowania CaCO₃, stosowania preparatów takich jak Rekulter, Immobil WK2, Biodekol-1 oraz dodano słomę jęczmienną. Rośliną uprawianą w doświadczeniu był owies odmiany Dragon. Rekulter dodany do obu gleb popowodziowych w największym stopniu zwiększył plon ziarna i słomy owsa, w porównaniu do pozostałych preparatów. Większość stosowanych substancji działało obniżając zawartość metali ciężkich w roślinach. W badaniach stwierdzono istotny wpływ stosowanych preparatów na poprawę właściwości fizyko-chemicznych gleb i przemieszczanie się metali ciężkich do części nadziemnych roślin. W warunkach prowadzonych badań stwierdzono, że badane preparaty mogą być stosowane do rekultywacji gleb skażonych, także w wyniku powodzi.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.