Wielkie osiedla mieszkaniowe (WOM) projektowano jako wyodrębnione jednostki urbanistyczne, bez kontynuacji funkcji miejskich lub wielkomiejskich. Po 1989 r. zaszły w nich zmiany związane z transformacją gospodarczą. Z perspektywy 20 lat widać, że wiele osiedli nie zostało jednak włączonych do funkcjonalnej struktury miasta i nie nabrało cech miejskich. W opracowaniu przedstawiono wyniki analizy dzielnic Warszawy o wysokim udziale WOM - Targówka i Ursynowa. Płynie z niej wniosek, że jednym z najważniejszych elementów rewitalizacji osiedli jest tworzenie powiązań między osiedlami a miastem, w szczególności centrum. Takie działania powinny prowadzić do zmniejszenia stygmatyzacji mieszkańców, wprowadzania funkcji o znaczeniu ponadlokalnym, sprzyjać istnieniu zróżnicowanych grup mieszkańców. Pomocne dla rewitalizacji jest określenie celów z uwzględnieniem całościowych planów rozwoju miasta. Jednostki sąsiedzkie z centrami lokalnymi mogą stanowić korzystne rozwiązanie, ale wyraźne wyodrębnienie osiedli zwiększa ryzyko przestrzennej segregacji społecznej. Utrudnia też wykorzystanie mocnych stron i szans rozwoju, jakie pojawiają się w całym mieście. Dlatego działania, o których była mowa wyżej, mogą wzmacniać pozytywne skutki rewitalizacji, a także zapobiegać jej potrzebie na przyszłość.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.