Znaczna część ludności Polski ma dostęp do ziemi. Uprawa warzyw na własne potrzeby możliwa jest nawet na małych działkach. Zjawisko samozaopatrzenia nie jest w Polsce dobrze rozpoznane. Dane GUS wskazują na zmniejszanie się tego zjawiska. Nadal znacząca jest skala samozaopatrzenia w produkty nietypowe (rzadziej wykorzystywane w żywieniu warzywa i mięsa). W znacznej części gospodarstw wiejskich samozaopatrzenie stanowi znaczące źródło zaopatrzenia w ziemniaki, jaja, mleko, mięso i warzywa. W samozaopatrzeniu zaznacza się sezonowość (ogórki) i regionalizacja - nieco większe na wschodzie Polski. Samozaopatrzenie nie wpływa zasadniczo na poprawę żywienia.
Celem badań było przedstawienie wielkości i struktury samozaopatrzenia w gospodarstwach domowych rolników, w zależności od ich kondycji finansowej. Do oceny kondycji finansowej gospodarstw rolników wykorzystano miernik syntetyczny, skonstruowany przy wykorzystaniu klasycznej metody TOP- S1S. Podstawę informacyjną badań stanowiły niepublikowane dane, dotyczące pojedynczych gospodarstw domowych, pochodzące z Badań budżetów gospodarstw domowych, przeprowadzonych przez GUS w 2010 roku. Na podstawie przeprowadzonych analiz stwierdzono, że w gospodarstwach domowych rolników, charakteryzujących się najlepszą kondycją finansową, stanowiących 17,5% ogółu gospodarstw, przeciętny dochód rozporządzalny był ponadtrzyipółkrotnie wyższy w stosunku do gospodarstw, charakteryzujących się najsłabszą sytuacją finansową, stanowiących 15% ogółu gospodarstw domowych rolników. Zaobserwowano ponadto, że lepsza kondycja finansowa gospodarstwa domowego rolników implikuje niższy odsetek gospodarstw korzystających z samozaopatrzenia.