Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 25

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  samooczyszczanie
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zbiornik zaporowy „Mściwojów" powstał przez przegrodzenie zaporą ziemną doliny rzeki Wierzbiak we wsi Mściwojów (woj. dolnośląskie). Zastosowane w jego konstrukcji rozwiązania hydrotechniczne, tj. osadniki i 3-komorowy zbiornik wstępny czynią go interesującym obiektem badań. Istotne jest również to, że prace badawcze prowadzono od momentu jego napełnienia. Z przeprowadzonych analiz fizykochemicznych wynika, że w zbiorniku zaporowym „Mściwojów" zachodzą procesy samooczyszczania, o czym świadczy redukcja stężenia azotanów o 40% i fosforanów o 54%, jednocześnie jednak obserwuje się wzrost ilości substancji organicznych, co jest wynikiem intensywnego rozwoju organizmów wodnych.
W pracy podjęto próbę oceny zdolności rzeki Smortawy do samooczyszczania się. Badania terenowe prowadzono w roku hydrologicznym 2004 w zlewni rzeki Smotrawy (prawobrzeżny dopływ Odry – ujście w km 223+350). Do badań wybrano częściowo uregulowany odcinek rzeki od km 9+676 do km 7+105, na którym zlokalizowano trzy przekroje badawcze (km 9+676, km 8+030 i km 7+105), w których mierzono wartości tlenowych wskaźników jakości wody: biochemicznego zapotrzebowania na tlen (BZT5) oraz chemicznego zapotrzebowania na tlen (ChZT(Cr) i ChZT(Mn)). Z przeprowadzonych badań wynika, że wartości tych wskaźników zmniejszały się wraz z biegiem rzeki, co świadczy o redukcji zanieczyszczenia wody materią organiczną. Największą poprawę jakości wody zaobserwowano na odcinku nieuregulowanym, między km 9+676 a km 8+030, gdzie rzeka ma swoje naturalne rozlewisko. Na częściowo uregulowanym odcinku rzeki, od przekroju w km 8+030 do przekroju w km 7+105, redukcja zanieczyszczeń zachodziła w mniejszym stopniu.
Forestry management in anthropo−transformed habitats is characterized by a very high risk. The formation of waste as well as flooding of tree stands by salty water from different sources of mining and processing of coal is an important issue on the industrial areas. The introduction of the pollution load in the form of saline water leads to increased soil salinity, which can damage or cause the dieback of individual trees, tree stands and whole forest ecosystems. The aim of the research was to (i) analyze the changes in forest soils on the area flooded by water leaked from the waste reservoir, (ii) assess the possibility of this soil self−purification from chlorides and sulfates and (iii) estimate the possibility of reclamation of this land for forestry purposes. The study was conducted in Katowice Forest District (southern Poland). Soil samples for physico−chemical analysis were collected in 2015. The results of chemical analyzes of surface soil layers made in 2013 and 2014 were also used. The content of chlorides and sulphates in the soil was used as one of the key indicators to assess the level of soil salinity. In the year of the damage occurrence, in surface horizons it significantly exceeded the threshold value, but declined in subsequent years to a level below this value even in the area of the greatest damage. However, our analysis indicate an accumulation of chlorides and sulphates in the soil at a depth of 100−120 cm, as well as the accumulation of sodium cations. This demonstrates the difficulties with the self−purification of soil or continuous supply of pollutants from the waste reservoir. Currently, surface soil horizons meet the criteria of not−salinized soils, which does not indicate a need for change in land use. After the surface preparation and technical work used in forestry practice, the damaged area can be designed for the reintroduction of forest trees.
Przeprowadzono badania nad doczyszczaniem odpływów z wiejskich podczyszczalni ścieków w środowisku wodnym. Obiekt badań stanowiła struga Sząbruk, dopływające do niej wody drenarskie i odpływy z oczyszczalni ścieków. Badania prowadzono w II-ej połowie roku hydrologicznego 2001 i w I-szej połowie roku hydrologicznego 2002 na 14 stanowiskach badawczych. W niniejszej pracy przedstawiono wyniki badań temperatury, natlenienia i ChZTCr wód strugi Sząb-ruk, odpływów drenarskich i podczyszczonych ścieków dopływających do strugi. Odpływy z podczyszczalni ścieków charakteryzowały się niskim natlenieniem, w jednym przypadku prawie że brakiem tlenu oraz wysokimi wartościami ChZTCr. Powodowały one zanieczyszczenie wód strugi. Zanieczyszczone wody strugi Sząbruk przepływając przez staw retencyjny porośnięty w 42% powierzchni roślinnością i rowem opaskowym z roślinnością wodną oczyszczały się. Stwierdzono, że doczyszczanie odpływów z wiejskich oczyszczalni ścieków w środowisku wodnym stawu retencyjnego i rowu opaskowego jest w pełni możliwe.
W 5 terminach, w okresie od lipca do listopada 2005 r. oznaczono, metodami standardowymi stężenia: substancji rozpuszczonych ogółem (SR), jonów - SO₄²⁻, Ca²⁺, Mg²⁺, Cl⁻, K⁺, Na⁺, Mn²⁺ oraz Feog, tlenu rozpuszczonego, a także wartość pH i przewodność elektrolityczną właściwą wody Potoku Pychowickiego, odwadniającego zlewnią o zróżnicowanym zagospodarowaniu. Dla wykazania procesu naturalnego oczyszczania wody oznaczenia prowadzono na odcinku 3,02 km w 5 punktach pomiarowo-kontrolnych. Na 1 - km odcinku cieku, pomiędzy punktami 1 i 2, zaobserwowano około 40% wzrost stężenia tlenu rozpuszczonego. Na kolejnym 2 - km odcinku stężenie O₂ wzrosło tylko o 5%. Stężenie składników mineralnych na ponad 2,2 - km, górnym odcinku do punktu 3 uległo redukcji o 7 - 45%. Na odcinku tym wzrosło tylko stężenie żelaza ogólnego. Na liczącym prawie 800 m, końcowym odcinku potoku redukcja zanieczyszczeń wynosiła tylko kilka do kilkunastu procent, a w przypadku siarczanów stwierdzono nawet wzrost stężenia. Ze względu na wysokie stężenie substancji rozpuszczonych i siarczanów, wodę potoku zaliczono do III klasy jakości i stanu ekologicznego umiarkowanego. Z biegiem potoku jakość wody uległa poprawie i kwalifikowała się do klasy II, a pod względem niektórych wskaźników nawet do klasy I. Obliczone związki regresyjne wykazały istotną, dodatnią zależność konduktywności od stężenia większości składników mineralnych, ujemną zaś od stężenia żelaza ogólnego, a jej brak od stężenia manganu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.