Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 20

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  rzeka Dlubnia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
4
75%
W pracy przedstawiono wyniki obliczeń przepustowości koryta rzeki Dłubni i znajdującego się w km 6+560 jazu w Bieńczycach. Uzyskane wyniki obliczeń umożliwiły wskazanie przyczyny zatopienia terenów przyległych w trakcie powodzi w dniu 18 lipca 2010 roku. W tym dniu do jazu dopływ wód rzeką Dłubnią, uwzględniający zrzut wód ze zbiorników w Zesławicach, wynosił ok. 70 m3•s-1. Przepływ ten określony jest jako przepływ brzegowy. Wykazano, że ten przepływ mieści się w korycie Dłubni poniżej badanego jazu. Jaz w Bieńczycach charakteryzuje się mniejszą przepustowością. Stwierdzono, że przepustowość jazu z otwartymi upustami wynosi 50,25 m3∙s-1. Natomiast przyjmując schemat hydrau-liczny, odpowiadający rozwiązaniu konstrukcyjnemu zamknięć, tj. zamknięć seg-mentowych, wydatek upustów wynosi zaledwie 48,02 m3•s-1. Stwierdzono również, że ze względu na przepustowość jazu, mniejszą od przepływu brzegowego, nie było możliwe uniknięcie zatopienia terenów położonych w rejonie jazu. W przypadku nieotwarcia zamknięć maksymalna przepustowość jazu wynosi zale-dwie 8,77 m3•s-1, a pomimo ich maksymalnego podniesienia nie uzyska się przepu-stowości wynoszącej 70 m3•s-1.
Dzięki nowoczesnej technologii możliwe jest utworzenie Numerycznego Modelu Terenu, który coraz częściej jest wykorzystywany w różnych dziedzinach nauki. Określanie terenów zalewowych na podstawie Numerycznego Modelu Terenu daje wgląd w rzeczywistość, a przy tym jest stosunkowo szybki w realizacji. Zastosowanie Numerycznego Modelu Terenu zostało przedstawione na obszarze rzeki Dłubnia, znajdującej się pod Krakowem. Opracowanie powstało przy wykorzystaniu fotogrametrycznej stacji cyfrowej „Delta”, w której utworzono współrzędne przestrzenne, a następnie wygenerowano mapę wysokościową. Trójwymiarowe modele terenu oraz modele wody powstały w programie „Surfer 10” na podstawie wybranych współrzędnych z programu „Delta”. Następnie modele odpowiednio połączono ze sobą ukazując strefę zalewową.
With regard to a high silting rate of small water reservoirs, these reservoirs are characterized by a short life time. During an operation period of 10 to 20 years their capacity is often reduced by 50 or more percent. In consequence it intensity of the silting process these reservoirs require frequent desilting. Intensity of this process may by, however, restricted or reduced by proper location of designed small reservoir. In the case of existing water reservoirs a change of operation or water fl ow conditions through the reservoir may contribute to decrease of silting rate. In consequence of desiltation works of the reservoir at Zesławice an side assistant reservoir supplied with the water of the river Dłubnia from a common water feeding point was built. After renovation of the main water reservoir the assistant side reservoir was included into operation. On the basis of measurement results of silting a decrease of silting of the main reservoir was stated. By directing a part of water to the assistant reservoir the water conditions changed and this caused reduction of load quantity entering the main reservoir. The elaborated regression relations of the change of the silting degree during operation of these reservoirs permitted to prove reduction of silting intensity. Basing upon these relations the change of silting degree of the main and assistant reservoir was determined in particular years of operation. According to Hartung’s (1959) criterion silting of a reservoir in 80% causes its exclusion from operation. It was proved that before desilting the 80% silting degree would take place after 20 years of operation.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów geodezyjnych i hydrometrycznych oraz obliczeń wykonanych w celu weryfikacji krzywej natężenia przepływu przekroju wodowskazowego IMGW w km 8+400 rzeki Dłubni. Wodowskaz ten, znajdujący się ponad 300 m poniżej zapory zbiorników wodnych w Zesławicach, umożliwia rejestrację stanów wód, będących sumą odpływu ze zbiorników i dopływu wód potoku Baranówka. Natężenie przepływu obliczono metodą Harlachera na podstawie danych hydrometrycznych i za pomocą wzoru Chézy’ego. Opierając się na uzyskanych wynikach pomiarów i obliczeń, opracowano krzywą natężenia przepływu, którą porównano z krzywą opracowaną w 1993 roku przez IMGW Oddział Kraków. Określona maksymalna przepustowość koryta w przekroju wodowskazu według opracowania IMGW wynosi 95,6 m3 · s–1. Natomiast określona w wyniku obliczeń wykonanych na podstawie pomiarów zrealizowanych w 2011 roku, maksymalna przepustowość przekroju wodowskazowego jest równa 88,1 m3 · s–1. Skorygowana, niższa przepustowość koryta Dłubni poniżej zbiorników wodnych powinna zostać uwzględniona w instrukcji eksploatacji zbiorników w zapisie dotyczącym zrzutu wód w trakcie wezbrania.
W pracy przedstawiono metodykę i wyniki oceny stanu technicznego betonowej budowli wodnej; ocenę tę przygotowano w ramach diagnostyki jednoetapowej. Do oceny wytypowano jaz zapory zbiorników wodnych w Zesławicach. Celem pracy, poza opracowaniem oceny technicznej badanego obiektu, było wykazanie wpływu kompetencji osób dokonujących tej oceny na jej wynik. Ocenę stanu technicznego jazu wykonano zgodnie z metodyką zaproponowaną przez Zawadzkiego [2005], w dwóch fazach. W każdej fazie diagnozy uczestniczyło osiem dwu-, trzyosobowych grup inżynierów – słuchaczy studiów dziennych drugiego stopnia na Wydziale Inżynierii Środowiska i Geodezji Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Określono zmianę wyników za pomocą różnicy sum kwadratów reszt, obliczonej na podstawie wyników ocen drugiego i pierwszego etapu. Wyniki ocen studentów odniesiono do wyników oceny eksperta – opiekuna studentów w czasie zajęć terenowych. Ocena stanu technicznego jazu zapory zbiorników wodnych w Zesławicach wskazuje na stan niespełna dobry – według eksperta wynosi ona 3,9. Średnia z ocen końcowych pierwszego etapu ośmiu grup to 3,1. W drugim etapie, po instruktażu opiekuna, średnia z ocen końcowych ośmiu grup studentów wynosiła 3,7. Badania dotyczące wpływu kompetencji osób dokonujących oceny technicznej budowli wodnej na wynik tej oceny wykazały, iż niedostateczna wiedza i brak doświadczenia osób kontrolujących stan techniczny przyczynia się zaniżeniu wyników oceny.
W pracy przedstawiono wstępną analizę dopływu wód wezbraniowych do zbiorników wodnych Zesławicach wraz z analizą odpływu, w wyniku której określono wpływ zbiorników na redukcję fali wezbraniowej. Analiza ta została opracowana na podstawie stanów wody zarejestrowanych na wodowskazie zbiorników wodnych w Zesławicach, zainstalowanym od strony górnej wody jazu zapory (W1) i na wodowskazie IMGW, znajdującym się 300 m poniżej zapory zbiorników wodnych (W2) oraz w przekroju pomiarowym (W3), zlokalizowanym 140 m poniżej zapory zbiorników wodnych. Stwierdzono, że już w ciągu pierwszej doby wezbrania możliwość retencjonowania wód przepływu powodziowego w zbiornikach zostaje ograniczona, ze względu na szybkie ich wypełnienie. Stwierdzono także, że sytuacja powodziowa 18 lipca 2010 r. nie była spowodowana przypadkowym czy też niekontrolowanym zrzutem wód ze zbiorników wodnych w Zesławicach. Na podstawie analizy przepływów średnich dobowych wykazano, że zbiornik zredukował falę wezbraniową zaledwie o 4%.
W pracy przedstawiono wyniki pomiarów geodezyjnych i hydrometrycznych oraz obliczeń wykonanych w celu opracowania krzywej natężenia przepływu przekroju Dłubni zlokalizowanego 810 m powyżej wlotu do zbiorników wodnych. Natężenie przepływu obliczono metodą Harlachera na podstawie danych hydrometrycznych i za pomocą wzoru Chézy’ego. Stwierdzono, że przepływy obliczone wg wzoru Chézy’ego są znacznie wyższe od określonych metodą Harlachera. Przy napełnieniach wynoszących 1,00 i 1,06 m przepływ obliczony wg wzoru Chézy’ego jest odpowiednio ponad pięciokrotnie i ponad półtorakrotnie wyższy od obliczonego na podstawie pomiarów hydrometrycznych. Wraz z napełnieniem różnica ta ulega zmniejszeniu. Przyczyną tak znacznych różnic w wynikach obliczeń natężania przepływu jest wpływ układu podłużnego dna koryta, zakłóconego oddziaływaniem mostu. Stwierdzono, że wykonanie pomiarów spadku dna cieku na dłuższym odcinku poniżej rozpatrywanego przekroju rzeki może wykazać ewentualny wpływ spiętrzenia przepływów strefy stanów niskich wynikający z układu podłużnego dna.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.