Przestrzeń jako powierzchnia ziemi, z wszystkimi jej elementami, naturalnymi i antropogenicznymi, jest dobrem ograniczonym. Jej wykorzystanie dla rozwoju jednej aktywności oznacza zablokowanie lub ograniczenie rozwoju innych (rozwój przemysłu oznacza ograniczenie rozwoju turystyki). Ograniczoność przestrzeni w sensie ekonomicznym oznacza, że jej podaż w pewnym przedziale czasu jest stała. Ale przestrzeń jest również zasobem ograniczonym - nie może być powiększona w procesie produkcji. Autor uzasadnia, iż jedyną drogą pogodzenia interesów gospodarczych z trwałym zachowaniem zasobów przestrzeni jest rozwój zrównoważony.
Artykuł przedstawia stan i rolę systemu osadniczego „Europy 12" w procesach jego adaptacji do integracji europejskiej. Najważniejsze problemy dotyczą struktury osadniczej, zagospodarowania przestrzennego, a szczególnie powiązań transportowych, funkcji układów zurbanizowanych i miast europejskich oraz ochrony środowiska. Wypracowanie i zharmonizowanie europejskiej polityki przestrzennej umożliwi ukierunkowanie procesów integracyjnych powiększonej w przyszłości przestrzeni wspólnoty europejskiej.
Przebadano zjawisko rozlewania się miast na przykładzie miast objętych monitoringiem mieszkaniowym IRM i otaczających je gmin. Na podstawie badań uzyskano zróżnicowany obraz kierunków rozwoju budownictwa mieszkaniowego w zależności od wielkości miasta i rodzaju gminy.