Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  roztwor sacharozy
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem pracy była analiza wymiany masy (wody i substancji osmotycznej) w tkance jabłek odwadnianych osmotycznie. Jabłka w kształcie prostopadłościanów o wymiarach 25×25×10 mm odwadniano osmotycznie w roztworze sacharozy o stężeniu 60 % w temperaturze 30, 50 i 70 ºC w ciągu 180 min. Wykazano, że w wyniku osmotycznego odwadniania jabłek nastąpił ubytek masy, będący konsekwencją większego obniżenia zawartości wody w porównaniu z przyrostem suchej masy. Im wyższa była temperatura i dłuższy czas odwadniania, tym transport masy wewnątrz tkanki jabłek był większy. Podwyższenie temperatury spowodowało zwiększenie intensywności procesu odwadniania osmotycznego i w konsekwencji skrócenia czasu osiągania przez układ stanu równowagi. Po około 45 min osmotycznego odwadniania jabłek w niższej temperaturze (30 °C) ubytek masy był porównywalny z efektem uzyskanym w znacznie krótszym czasie odwadniania (około 10 min), ale w wyższej temperaturze (70 °C). Efektywność procesu była tym większa, im wyższy był stosunek ubytku wody w odwadnianym materiale do przyrostu substancji osmotycznej z otaczającego roztworu i w badanych jabłkach wynosiła 2,7 - 5,2, ale wielkość ta tylko nieznacznie była zależna od temperatury.
Celem pracy było porównanie wpływu dodatku κ-karagenu i jego hydrolizatów oraz białka typu AFP III, ograniczającego krystalizację lodu, na przebieg procesu zamrażania modelowych roztworów sacharozy. Badaniom poddano próbki 30-procentowych roztworów sacharozy bez i z dodatkiem wymienionych substancji ochronnych, zamrożone w temperaturze -20 °C za pomocą kriostatu. Wykazano, że najdłużej zamrażały się próbki z dodatkiem białka AFP III. W porównaniu z próbkami bez dodatków wydłużeniu uległa faza ich domrażania, natomiast czas przemiany fazowej uległ skróceniu o 12 min. Próbki z dodatkiem hydrolizatów κ-karagenu zamrażały się krócej niż próbki z dodatkiem samego κ-karagenu. Czas ten był jednak identyczny jak podczas zamrażania próbek bez dodatku biopolimerów. Jednocześnie drugi etap, czyli czas domrażania próbek zawierających hydrolizaty, uległ wydłużeniu o 30 min w stosunku do czasu domrażania próbek bez dodatku biopolimerów oraz o 20 min w stosunku do próbek z dodatkiem karagenu. Dodatek hydrolizatów, podobnie jak dodatek samego κ-karagenu, wpłynął na skrócenie czasu przemiany fazowej o ok. 80 %. Każda z użytych substancji wpłynęła na podwyższenie temperatury krioskopowej o ponad 1 °C.
Cel i zakres pracy obejmował określenie wpływu temperatury i prędkości powietrza w komorze suszarki konwekcyjnej oraz czasu odwadniania osmotycznego jabłek w roztworze sacharozy, w temperaturze 30 °C, na przebieg procesu i wybrane właściwości suszu: czas suszenia do osiągnięcia wilgotności suszu około 10 % oraz szybkość suszenia osiąganą przy tej wilgotności materiału, współczynnik dyfuzji wody, końcową (równowagową w danych warunkach suszenia) zawartość i aktywność wody otrzymanego suszu. Stwierdzono istotny wpływ temperatury na wybrane do analizy wskaźniki charakteryzujące proces suszenia i otrzymany susz jabłkowy w badanym zakresie zmienności temperatury, prędkości powietrza i czasu odwadniania osmotycznego. Analiza otrzymanych zależności pozwoliła wykazać, że wzrost temperatury suszenia w zakresie 55 – 85 °C powoduje zmniejszenie końcowej (równowagowej) zawartości i aktywności wody w suszach jabłkowych wstępnie odwadnianych osmotycznie. Jednocześnie podwyższenie temperatury suszenia spowodowało przyspieszenie procesu i skróciło czas potrzebny do uzyskania w produkcie wilgotności około 10 %.
W pracy zbadano, w jaki sposób dodatek kappa karagenu i jego hydrolizatów może modyfikować przebieg procesu zamrażania modelowych roztworów sacharozy o stężeniu 30 i 40%. Roztwory sacharozy bez dodatku i z dodatkiem substancji ochronnych zamrażano w temperaturze –20°C za pomocą kriostatu, do założonej średniej końcowej temperatury roztworu –15°C. Dodatek hydrolizatów kappa karagenu miał wpływ na przebieg poszczególnych faz procesu zamrażania i podwyższenie temperatury krioskopowej badanych roztworów o 0,2÷0,3°C. Skróceniu uległa faza przemiany fazowej, a wydłużeniu czas domrażania, zarówno dla roztworów 30-, jak i 40-procentowych, przy czym całkowity czas zamrażania w odniesieniu do roztworu sacharozy bez dodatków był krótszy.
Określono zmiany barwy dyni zachodzących w czasie odwadniania osmotycznego. Analizowano wpływ obróbki termicznej: blanszowania i mrożenia, na stabilność barwy dyni podczas odwadniania osmotycznego. Proces odwadniania prowadzono w roztworze sacharozy o stężeniu 40% i temperaturze 20°C w zakresie czasu 0-300 min. Powierzchnię materiału poddawano ocenie barwy w systemie L* a* b*, na podstawie, której obliczano bezwzględną różnicę barwy ∆E, nasycenie barwy C oraz odcień barwy H. Obróbka termiczna spowodowała pociemnienie materiału. Odwadnianie osmotyczne wpłynęło na ciemnienie materiału, niezależnie od zastosowanej obróbki wstępnej, a w surowcu niepoddanym obróbce termicznej nastąpiło zwiększenie udziału barwy czerwonej. Dynia blanszowana charakteryzowała się największą bezwzględną różnicą barwy w zakresie czasu odwadniania 30-300 min.
Określano wpływ metody suszenia śliwek (Prunus domestica) na zmiany zawartości związków fenolowych oraz zdolność przeciwutleniającą. Zastosowano suszenie konwekcyjne w temperaturze 60 i 80°C oraz suszenie konwekcyjne w temperaturze 60°C poprzedzone odwadnianiem osmotycznym przez 2 lub 4 godziny w 70% roztworze sacharozy. W wyniku suszenia nastąpił wzrost zawartości polifenoli, największy w owocach suszonych w temperaturze 80°C. We wszystkich odwodnionych produktach stwierdzono wzrost zdolności przeciwutleniającej w porównianiu z surowcem przed suszeniam. Najwyższą zdolnością przeciwutleniającą cechowały się śliwki suszone konwekcyjnie w temperaturze 80°C.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.