Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  root mass
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1

Effect of biological preparations on the growth of strawberries cultivated in a sick soil

100%
Zydlik Z.
Electronic Journal of Polish Agricultural Universities. Series: Horticulture
|
2013
|
tom 16
|
nr 4
2

Dynamika masy korzeniowej pszenżyta ozimego na glebie lekkiej

80%
Palys E., Tarkowski C., Kuraszkiewicz R., Kraska P.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
2001
|
tom 218-219
277-284
W latach 1996–1999 w Gospodarstwie Doświadczalnym Bezek koło Chełma przeprowadzono ścisłe doświadczenie polowe na glebie bielicowej o składzie granulometrycznym piasku gliniastego lekkiego mocnego, klasy bonitacyjnej IV b. Pszenżyto ozime odmian Fidelio, Pinokio i Presto wysiewano w liczbie 400 ziaren na 1 m2. Masę korzeni pobierano w fazach krzewienia, kłoszenia i dojrzałości pełnej w 2 punktach każdego poletka za pomocą cylindra o powierzchni 400 cm2 do głębokości 30 cm z podziałem na warstwy co 10 cm. Uzyskane wyniki podano w powietrznie suchej masie. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, iż powietrznie sucha masa korzeni pszenżyta ozimego zawarta w 0–30 cm warstwie roli była najmniejsza wiosną w fazie krzewienia następnie istotnie zwiększała się do okresu kłoszenia osiągając maksimum, po czym istotnie malała do stadium dojrzałości. Największa masa korzeni mieściła się w 0–10 cm warstwie powierzchniowej, istotnie mniejsza w warstwie od 10 do 20 cm, a najmniejsza w warstwie od 20 do 30 cm. Stosunek powietrznie suchej masy korzeni do masy części nadziemnych osiągał największą wartość w fazie krzewienia, istotnie mniejszą w czasie kłoszenia a najmniejszą w stadium dojrzałości. Powietrznie sucha masa korzeni badanych odmian pszenżyta ozimego w warunkach klimatycznych Lubelszczy­zny w największym stopniu zależała od stopnia przezimowania i późniejszej obsady roślin.
3

Produktywnosc minibulw w roznej wielkosci

71%
Zarzynska K.
Biuletyn Instytutu Ziemniaka
|
1996
|
tom 47
45-54
4

Koszty zbioru burakow cukrowych w gospodarstwach wielkoobszarowych

71%
Przybyl J.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
1997
|
nr 202
289-294
5

Wpływ wielkości masy korzenia buraka cukrowego na wartość technologiczną surowca

71%
Ostrowska D., Kucinska K., Artyszak A.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
2002
|
tom 222
149-154
Wyniki badań oparto na statycznym doświadczeniu polowym przeprowadzonym w Zakładzie Doświadczalnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, Chylice, w latach 2000–2001. W pracy przedstawiono wartość technologiczną korzeni buraka wyrażoną zawartością sacharozy, N-α-NH2, K, Na, zawartością cukru oczyszczonego, oraz wydajnością cukru zależnie od wielkości masy korzeni (frakcje: < 200, 201–800, 801–1400, 1401–2000 i > 2000 g.) Uzyskane wyniki badań wskazują, że najwyższa zawartość sacharozy, podobnie jak cukru oczyszczonego i jego wydajność występuje w korzeniach o masie w granicach 201–2000 g. Zdecydowanie niekorzystne właściwości wykazują korzenie duże powyżej 2000 g, a w mniejszym stopniu drobne, poniżej 200 g. Istotnym czynnikiem różnicującym wartość technologiczną korzeni buraka, jest przebieg warunków pogodowych. Zawartość składników melasotwórczych była istotnie wyższa w 2000 roku, ze względu na nierównomierny rozkład opadów w okresie wegetacji. W miesiącach kwiecień — czerwiec panowała susza, a w lipcu wystąpiły nadmierne opady. Taki przebieg pogody w większym stopniu stymulował rozwój liści, co mogło mieć niekorzystny wpływ na wzrost związków melasotwórczych, szczególnie azotu szkodliwego w korzeniu, w porównaniu do 2001 roku.
6

Stopien rozwoju siewek burakow cukrowych w okresie mlodocianym, powierzchnia zyciowa a koncowa masa korzeni i lisci

61%
Wyszynski Z.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
1997
|
nr 202
63-67
7

Charakterystyka przyrostowa oraz ksztaltowanie sie zaleznosci pomiedzy wybranymi cechami drzew a przyrostem promienia na piersnicy swierka i modrzewia

61%
Skrzyszewski J.
Acta Agraria et Silvestria. Series Silvestris
|
1995
|
tom 33
141-158
W pracy oceniono tendencję przyrostową badanych drzewostanów. Określono wpływ wybranych cech morfologicznych korony, żywotności, jakości pnia oraz masy systemu korzeniowego na wielkość 10-letniego przyrostu pola powierzchni przekroju pierśnicowego świerka i modrzewia.
8

Porownanie systemow korzeniowych oraz masy nadziemnej kostrzewy trzcinowej, kupkowki pospolitej i stoklosy uniolowatej przy roznej czestosci koszenia

61%
Stuczynska J., Stuczynski M.
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
|
1993
|
tom 188
139-142
9
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Wpływ deszczowania i nawożenia azotem na masę i rozmieszczenie systemu korzeniowego prosa (Panicum miliaceum L.) na glebie bardzo lekkiej

61%
Stypczynska Z., Dziamski A.
Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura
|
2008
|
tom 07
|
nr 1
Celem badań przeprowadzonych w latach 2005-2006 w Kruszynie Krajeńskim koło Bydgoszczy było określenie masy korzeni prosa zwyczajnego (Panicum miliaceum L.) odmian: Gierczyckie i Jagna oraz ich rozmieszczenia w glebie bardzo lekkiej w warunkach deszczowania i nawożenia azotem. Stwierdzono, że masa i rozmieszczenie korzeni w glebie zależą od nawadniania i nawożenia azotowego. Deszczowanie przyczyniło się do zwiększenia masy korzeni u odmiany Gierczyckie o 11%, a u odmiany Jagna o 53%, przy jednoczesnym ich rozroście w warstwie przypowierzchniowej. Nawożenie azotowe istotnie zwiększyło masę korzeni prosa, przy czym największy wzrost u odmiany Gierczyckie stwierdzono po zastosowaniu azotu w dawce 80 i 120 kg·ha⁻¹ (wzrost o 82 i 52%), a u odmiany Jagna – w dawce 40 i 80 kg·ha-¹ (wzrost o 43 i 51%). Deszczowanie rozszerza wartość stosunku współczynnika P : K (plonu ziarna – P – do masy korzeni – K), natomiast nawożenie azotem ten stosunek zawęża.
10
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Zawartość i pobieranie fosforu, potasu i magnezu przez pszenicę jarą i wsiewkę koniczyny perskiej w zależności od zagęszczenia roślin

61%
Acta Agrophysica
|
2017
|
tom 24
|
nr 1
W doświadczeniu wazonowym, zrealizowanym w latach 2010-2012, analizowano zawartość i pobieranie fosforu, potasu i magnezu przez pszenicę jarą i wsiewkę koniczyny perskiej. Czynnikami doświadczenia były: 1. sposób siewu pszenicy i koniczyny: w siewie czystym (kontrola) i we wzajemnej mieszance; 2. zagęszczenie roślin: zalecane (zgodne z agrotechniką) i mniejsze (zmniejszone w stosunku do zalecanego o 20%). Badania przeprowadzono w fazach rozwojowych pszenicy jarej: kłoszenie i dojrzałość. Na podstawie pomiarów suchej masy części nadziemnych (u pszenicy masy wegetatywnej i kłosów, u koniczyny masy wegetatywnej) i korzeni oraz zawartości w nich – P, K i Mg obliczono pobranie tych pierwiastków przez oba gatunki. Wykazano, że zawartość P i Mg w pszenicy nie zmieniała się pod wpływem wsiewki koniczyny perskiej. Zawartość K w roślinach pszenicy była mniejsza na obiektach z wsiewką. Zawartość P, K i Mg w roślinach koniczyny perskiej w obu sposobach siewu była podobna w fazie kłoszenia zboża. W fazie dojrzałości pszenicy w mieszance stwierdzono jego redukcję. Pobranie P, K i Mg przez pszenicę jarą i wsiewkę koniczyny perskiej było mniejsze niż w siewie czystym. Zagęszczenie roślin nie różnicowało pobrania przez pszenicę analizowanych pierwiastków. Koniczyna z kolei pobrała więcej magnezu na obiekcie z zagęszczeniem większym, a potasu na obiekcie z zagęszczeniem mniejszym.
11
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Influence of mineral fertilisation on the yield and macroelement content in sugar beet

61%
Acta Agrophysica
|
2017
|
tom 24
|
nr 2
The aim of this study was to assess the influence of mineral NPK, Mg and micronutrient fertilisation on the content of macroelements and root yield of a sugar beet cultivar called Khazar. The effects of three fertilisation levels were assessed. Additionally, the highest NPK dose was analysed in treatments with NPK + Mg and micronutrients (B, Cu, Zn, Mn). The increasing level of NPK fertilisation as well as the nutrition with magnesium and micronutrients caused an increase in root yield. The highest yield of roots was achieved by beet plants fertilised with the high NPK dose combined with magnesium, boron, copper and zinc. It was demonstrated that roots fertilised with the 3NPK dose and magnesium tended to accumulate more N-total. At the same time, the applied micronutrients contributed to a decline in the N-total content of dry matter in roots. The analysed fertilisation with NPK and micronutrients did not affect the content of phosphorus, potassium and calcium in either of the two beet organs. In general, beet leaves were characterised by higher concentrations of nutrients than roots.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.