Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 8

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  ripening time
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The aim of 3 -year experiment was to evaluate quality and chemical composition of blue honeysuckle berries cultivar 'Czarna' and non-specified seedling "N" as de­pendent on time of ripening. The results obtained showed that berries harvested later were bigger but less firm. Furthermore, an increase of soluble solids content was observed in fruit of both cultigens at the end of harvest (for seedling "N" from 11 to 13.5% and for 'Czarna' from 9.8% to 12.6%). On the other hand, for late-harvested berries of both cultigens 20% decrease of titratable acidity and vitamin C was noticed. In berries of seedling "N" at the beginning of harvest 232 mg 100 g-1 of total polyphe­nols was determined, whereas the late ripening fruit contained 284 mg 100 g-1 of total polyphenols. Similar relation was observed in 'Czarna' berries (an increase from 164 mg 100 g-1 to 221 mg 100 g-1). The berries of late harvest contained more antho- cyanins (167 mg 100 g-1 in 'Czarna' and 227 mg 100 g-1 in seedling "N") as compared to early collected ones (122 and 173 mg 100 g-1 for, 'Czarna' and "N", respectively). Hydroxycinnamic acids content varied from 37.0 to 29.3 mg 100 g-1, respectively, for early and late collected berries of seedling "N" and from 22.3 mg 100 g-1 to 26.6 mg 100 g-1 for early and late harvested berries of 'Czarna'. Among flavonols, quercetin-3-rutinoside, quercetin-3-glucoside and two unidentified flavonols with retention times 26 min and 32 min, were determined. Luteolin 7-O-a-glucoside content varied from 4.59 to 7.05 mg 100 g-1 in the early and late harvested berries of seedling "N" and from 3.12 mg 100 g-1 in the early to 4.25 mg 100 g-1 in the late harvested berries of 'Czarna'.
The effect of ripening temperature on changes in pH, dynamics of proteolysis and organoleptic properties of cheese was studied. The Dutch-type cheese ‘Hetman’ packed in thermoshrinkable foil and produced in a dairy plant at Kolno was used in the studies. The degradation of paracasein and changes in organoleptic properties were examined during six weeks of cheese ripening at 8, 12 and 15°C.
Wyprodukowano sery podpuszczkowe, dojrzewające, półtwarde z mleka owczego: a) z dodatkiem zakwasu termofilnego i b) mezofilnego. Analizowano zmiany zawartości różnych form związków azotowych w serach podczas 42-dniowego dojrzewania. Stwierdzono istotny wpływ rodzaju użytego zakwasu i czasu dojrzewania na zmiany zawartości związków azotowych rozpuszczalnych, amoniakalnych, aminokwasowych i niebiałkowych w badanych serach. Sery dojrzałe wyprodukowane z dodatkiem zakwasu mezofilnego charakteryzowały się wyższą zawartością związków azotowych niebiałkowych, amoniakalnych i aminokwasowych, a niższą zawartością związków azotowych rozpuszczalnych w porównaniu z serami z wyprodukowanymi z dodatkiem zakwasu termofilnego.
Badania prowadzono w latach 1998-2004 w Dąbrowicach, w kolekcji gruszy założonej w Sadzie Doświadczalnym Instytutu Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Ich celem była klasyfikacja zgromadzonych tu odmian pod względem pory dojrzewania owoców. Oceniano drzewa ponad 200 genotypów gruszy, posadzone wiosną 1995 roku w rozstawie 4 x 2,5 m. Wszystkie genotypy były rozmnożone na siewkach gruszy kaukaskiej (Pyrus caucasica). Każdego roku dla badanych genotypów określano początek dojrzałości konsumpcyjnej owoców. Na podstawie uzyskanych wyników oceniane genotypy uszeregowano od najwcześniejszych do najpóźniejszych, wyodrębniając 5 grup różniących się porą dojrzewania owoców. Owoce odmian bardzo wczesnych dojrzewały od 15 lipca do 25 lipca, wczesnych od 26 lipca do 25 sierpnia, średnio wczesnych od 26 sierpnia do 20 września, późnych od 21 września do 10 października, a bardzo późnych po 10 października. Wśród ocenianych odmian najliczniejszą grupę stanowiły grusze późne, których owoce - tak jak owoce odmian bardzo późnych - w kolejnych latach badań zazwyczaj dojrzewały w zbliżonych terminach. Najmniej liczna była grupa odmian bardzo wczesnych, charakteryzujących się - podobnie jak odmiany wczesne i średnio wczesne - dużym zróżnicowaniem pory dojrzewania owoców.
6
80%
Badano wpływ czasu dojrzewania, ilości dodanego azotanu oraz czasu naświetlania na barwę modelowego, surowo-dojrzewającego produktu mięsnego. Wyznaczono, przy użyciu aparatu Minolta CR- 300, współrzędne barwy L* a* b* C* i H°. W celu oceny trwałości barwy wyliczono wartości ∆E*. Zastosowane współrzędne dobrze opisywały zmiany barwy produktu surowo-dojrzewającego. Produkt po 3 miesiącach dojrzewania charakteryzował się najbardziej intensywną czerwoną barwą z najmniejszym przesunięciem odcienia w kierunku żółtej części spektrum. Zróżnicowane ilości dodanego azotanu nie wywarły istotnego wpływu na parametry barwy. Trwałość barwy produktów po 3 i 7 miesiącach dojrzewania była lepsza niż po 1 miesiącu. Uzyskane wyniki potwierdzają zaobserwowany wcześniej problem pogarszania się barwy peklowanych produktów mięsnych pod wpływem światła.
W artykule przedstawiono wyniki badań własności reologicznych jogurtów o różnym czasie dojrzewania. Badaniom poddano trzy rodzaje jogurtów naturalnych, o różnej zawartości tłuszczu (2,2–3,2%). Każdy rodzaj jogurtu poddawano eksperymentom czterokrotnie, w różnych terminach przydatności do spożycia. W celu określenia wartości lepkości oraz naprężenia stycznego poddawano próbkę ścinaniu przez 713 s przy kolejnych, stałych szybkościach ścinania 30, 50, 70, 100 i 150 s-1. Interwał czasowy wynosił 23 s, co umożliwiło uzyskanie 31 punktów doświadczalnych w każdej serii pomiarowej. Dokonano pomiaru niektórych parametrów reologicznych i podjęto próbę opisania ich za pomocą modelu matematycznego. Na podstawie analizy wyników badań wyznaczono obszar optymalnych szybkości ścinania jogurtów o różnym czasie dojrzewania. Na podstawie przeprowadzonych eksperymentów najlepsze przybliżenie danych doświadczalnych do krzywej postaci η = f (t) otrzymano w przypadku 29 punktów doświadczalnych. Wskazuje na to najniższa wartość współczynnika wariancji CV oraz najwyższa współczynnika korelacji R w całym przedziale wykonanych eksperymentów. Ponadto stwierdzono, że istnieje związek pomiędzy wartością szybkości ścinania, a strukturą badanego medium.
Zbadano katalizujący wpływ chlorku wapnia na proces dojrzewania solonego śledzia bałtyckiego. Tusze śledzia, świeże lub mrożone/rozmrożone, zalewano 12- -procentowym roztworem NaCl zawierającym 0, 0,1, 0,5 lub 1,0%, chlorku wapnia, stosując proporcję surowca do roztworu 1:1 (wagowo). Próby inkubowano przez 18 dni w temperaturze 7±1°C i pobierano do badań po 1, 3, 5, 7, 9, 11, 15 i 18 dobach dojrzewania. Oznaczano pH, zawartość wody i produkty hydrolizy białka (PHB), rozpuszczalne w 6-procentowym roztworze NaCl i w 5-procentowym kwasie trichorooctowym (TCA), metodą biuretową i zmodyfikowaną metodą Lowry’ego, a także pożądalność sensoryczną mięsa. Stwierdzono, że dodatek chlorku wapnia do zalewy najbardziej intensyfikuje powstawanie PHB rozpuszczalnych w 6-procentowym roztworze NaCl, strącalnych w 5-procentowym TCA, w mniejszym zaś stopniu peptydów rozpuszczalnych w 5-pro- centowym roztworze TCA, natomiast prawie nie intensyfikuje powstawania tyrozyny. Działa także konserwująco na solonego śledzia, przedłużając szczególnie okres indukcyjny, przed fazą intensywnego wzrostu trimetylaminy. Chlorek wapnia poprawiał teksturę mięsa solonego śledzia bardziej efektywnie w wypadku surowca świeżego niż mrożone- go/rozmrożonego. Efektywność ta zależała jednak wyraźnie od stężenia chlorku wapnia i czasu dojrzewania. Najlepszą teksturę wykazywały ryby dojrzewające w zalewie zawierającej 0,1% chlorku wapnia. Praktyczne stosowanie chlorku wapnia jako katalizatora procesu dojrzewania ryb solonych może być ograniczone ze względu na jego wyczuwalność sensoryczną w gotowym produkcie. Dlatego maksymalne stężenie chlorku wapnia w zalewie nie powinno przekraczać 0,5%.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.