Wyniki wyszukiwania

1

Kieszonkowy skaner

100%

Blumich B.

Świat Nauki

|

2009

|

nr 03

2

Nowoczesne metody przyzyciowej oceny wartosci rzeznej owiec

84%

Gruszecki T., Szymanowski M.

Przegląd Hodowlany

|

1995

|

tom 63

|

nr 10

18-19

3

Przegląd metod oceny stanu odżywienia osób dorosłych. Cz. II. Badanie składu ciała

84%

Wronka L., Sinska B., Wojcik Z.

Żywienie Człowieka i Metabolizm

|

2011

|

tom 38

|

nr 1

Na przestrzeni ostatnich lat obserwuje się wzrost zainteresowania metodami diagnostycznymi umożliwiającymi kompleksową i nieinwazyjną ocenę stanu odżywienia. Do takich metod zaliczamy badanie składu ciała (Body Cornposition, BC). Odgrywa ono ważną rolę w ocenie zawartości poszczególnych komponentów ciała, którymi są tkanka tłuszczowa, tkanka mięśniowa, tkanka kostna, woda ustrojowa. Ocena wielkości poszczególnych komponentów umożliwia określenie statusu odżywienia organizmu i podjęcie odpowiedniego postępowania terapeutycznego dla wielu schorzeń występujących na każdym etapie życia człowieka. Obecnie dostępnych jest wiele metod do oceny BC. Zaliczamy do nich: hydrodensytometrię, tomografię komputerową, magnetyczny rezonans jądrowy, absorpcjo- metrię promieniowania X o dwóch energiach, impedancję bioelektryczną i inne. Spośród wymienionych metod na szczególną uwagę zasługuje impedancja bioelektryczna (Bioelectrical Impedance Analysis, BIA), której zasadniczym atutem jest mobilność aparatury umożliwiająca przeprowadzanie badań w różnych miejscach. Z tego względu metoda BIA powinna doczekać się szerszej popularyzacji w środowisku medycznym i dietetycznym. Celem pracy było dokonanie przeglądu i opisanie metodyki wybranych badań oceny składu ciała oraz wskazanie celowości ich zastosowania w identyfikacji konkretnych zaburzeń stanu odżywienia.

4

Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik

Oznaczanie fazy stałej w tłuszczach

59%

Pawlowicz R., Drozdowski B.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2004

|

tom 11

|

nr 2

59-68

Zawartość fazy stałej jest podstawowym parametrem, który w sposób ilościowy charakteryzuje właściwości fizyczne tłuszczów stałych. Istnieje wiele metod pośrednich pozwalających określić poziom fazy stałej w tłuszczu na podstawie innych wielkości fizycznych. Oznaczona w ten sposób wielkość określana jest jako indeks fazy stałej (solid fat index – SFI). W metodzie dylatometrycznej do wyznaczania wartości SFI wykorzystuje się różnicę w objętości właściwej tłuszczu stałego i ciekłego, w metodzie densytometrycznej różnicę w gęstości tych tłuszczów, a w metodzie ultradźwiękowej różnicę w szybkości rozchodzenia się ultradźwięków w tłuszczu stałym i ciekłym. W metodzie FTIR tłuszcz analizuje się w stanie ciekłym, a indeks fazy stałej wylicza na podstawie pasm absorpcji charakterystycznych dla wybranych grup funkcyjnych, wykorzystując kalibrację wykonaną wcześniej za pomocą wzorców o znanej wartości SFI. Metodę spektrofotometryczną w zakresie światła widzialnego opracowano do oznaczania indeksu fazy stałej w oleju palmowym, a wykorzystuje się w niej różnicę w stężeniu karotenoidów w oleju ciekłym i stałym. Stosując metodę skaningowej kalorymetrii różnicowej, indeks fazy stałej oznacza się na podstawie krzywej topnienia, całkujc powierzchnię pod krzywą. Spośród metod pośrednich najczęściej stosowana bywa dylatometria. Do oznaczania zawartości fazy stałej (solid fat content – SFC) służą metody szerokopasmowego i pulsacyjnego magnetycznego rezonansu jądrowego. W pierwszej z nich zawartość fazy stałej oznacza się na podstawie intensywności wąskiego sygnału rezonansowego pochodzącego od protonów znajdujących się w fazie ciekłej. W metodzie pulsacyjnego NMR próbka tłuszczu umieszczona zostaje w stałym zewnętrznym polu magnetycznym, a protony znajdujące się w tym tłuszczu, po wzbudzeniu za pomocą krótkiego impulsu elektromagnetycznego, ulegają zjawisku relaksacji. Oznaczając zawartość fazy stałej wykorzystuje się fakt, że czas relaksacji protonów w fazie stałej jest krótszy niż w fazie ciekłej. Obecnie metoda pulsacyjnego NMR jest zalecana przez normy międzynarodowe i powszechnie stosowana zarówno w laboratoriach badawczych, jak i przemysłowych.

5

Wpływ procedury termostatowania oraz sposobu przeprowadzenia pomiaru na wyniki oceny zawartości fazy stałej w wybranych tłuszczach

59%

Pawlowicz R.

Żywność Nauka Technologia Jakość

|

2004

|

tom 11

|

nr 2

69-80

Pulsacyjny magnetyczny rezonans jądrowy jest metodą zalecaną przez normy międzynarodowe do oznaczania zawartości fazy stałej w tłuszczach. Przed wykonaniem tego oznaczenia tłuszcze poddaje się termostatowaniu. Procedury termostatowania uwzględniają różnice w sposobie krystalizacji tłuszczów. Czynnik ten był podstawą podziału tłuszczów na grupy. Zgodnie z normą ISO 8292, dotyczącą oznaczania zawartości fazy stałej, tłuszcze podzielono na cztery grupy: (1) masło kakaowe i jego równoważniki, (2) olej palmowy, (3) łój i jego frakcje oraz (4) inne tłuszcze. W innych normach (IUPAC, AOCS, PORIM) tłuszcze podzielono na dwie grupy: (1) masło kakaowe i jego równoważniki oraz (2) inne tłuszcze. W przypadku oleju palmowego oraz łoju istnieją zatem dwie różne procedury termostatowania. Norma ISO zaleca wielogodzinne termostatowanie tych tłuszczów, natomiast pozostałe normy tylko jednogodzinne chłodzenie w temp. 0°C. W niniejszej pracy oznaczono zawartość fazy stałej w tłuszczach należących, zgodnie z normą ISO, do czterech różnych grup, tj. w tłuszczu kakaowym, oleju palmowym, łoju wołowym oraz tłuszczu mlecznym. W każdym z badanych tłuszczów zawartość fazy stałej oznaczono po zastosowaniu jednogodzinnego chłodzenia oraz po wielogodzinnym termostatowaniu. Tłuszcz kakaowy, olej palmowy oraz łój termostatowano zgodnie z normą ISO. Do tłuszczu mlecznego zastosowano metodę jak do tłuszczu kakaowego. Wielogodzinne termostatowanie tłuszczu ma na celu przeprowadzenie go w trwałą formę krystaliczną. W przypadku tłuszczów, w których taka przemiana zachodzi, tzn. tłuszczu kakaowego, oleju palmowego oraz łoju, temperowanie powoduje wzrost zawartości fazy stałej. W tłuszczach niewymagających temperowania, np. w tłuszczu mlecznym, etap ten powoduje obniżenie zawartości fazy stałej poniżej temperatury, w której tłuszcz był stabilizowany. Zgodnie z normą ISO, oznaczając zawartość fazy stałej, wykonuje się pomiar równoległy. Niektóre normy (IUPAC, PORIM) przewidują również możliwość wykonania pomiarów szeregowych. Gdy zastosowana procedura nie jest odpowiednia dla danego tłuszczu, tzn. nie umożliwia przeprowadzenia tłuszczu w trwałą formę krystaliczną, wówczas stosując pomiar szeregowy otrzymuje się wyższe wyniki zawartości fazy stałej. Spowodowane to jest zachodzeniem przemian polimorficznych w trakcie termostatowania badanego tłuszczu w kolejnej, coraz wyższej temperaturze. W przypadku zastosowania prawidłowej procedury pomiar równoległy i szeregowy daje takie same wyniki.

Ograniczanie wyników

2 Żywność Nauka Technologia Jakość

1 Przegląd Hodowlany

1 Świat Nauki

1 Żywienie Człowieka i Metabolizm

2 Pawlowicz R.

1 Blumich B.

1 Drozdowski B.

1 Gruszecki T.

1 Sinska B.

1 Szymanowski M.

1 Wojcik Z.

1 Wronka L.

1 2011

1 2009

2 2004

1 1995

Kieszonkowy skaner

Nowoczesne metody przyzyciowej oceny wartosci rzeznej owiec

Przegląd metod oceny stanu odżywienia osób dorosłych. Cz. II. Badanie składu ciała

Oznaczanie fazy stałej w tłuszczach

Wpływ procedury termostatowania oraz sposobu przeprowadzenia pomiaru na wyniki oceny zawartości fazy stałej w wybranych tłuszczach