Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 67

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  residual effect
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
The same young cropping ‘Regina’ sweet cherry trees were foliar treated with prohexadione-calcium (Pro- Ca) in two consecutive years at a concentration of [ 125, 125 x 2, 250 ]-(A) and [ 250, 375, 500 ]-(B) mg ProCa l-1, respectively. The following year some trees from A-treatments were left untreated to observe carry-over effects (C). None of A-treatments influenced tree trunk, shoot extension and internode growth, whereas B-treatments reduced shoot extension and internode length, simultaneously increasing flower bud density, particularly by 500 mg ProCa l-1. There were no carry-over effects produced by C-trees, except some retardation in shoot extension. None of the treatments influenced the tree cropping level. Fruit diameter was reduced by A-treatments, but fruit shape (L/D ratio) and mass were reduced by treatments B, and such reduction was also exhibited by C-trees (residual effects).
Badano wykorzystanie humusu w zmniejszeniu niekorzystnego oddziaływania atrazyny na środowisko glebowe. Do oceny posłużono się aktywnością enzymatyczną ureazy, dehydrogenaz, reduktazy azotanowej i β-glukozydazy. Badania przeprowadzono w laboratorium na próbkach gleby o składzie granulometrycznym gliny lekkiej pylastej. Do przygotowanych naważek gleby wprowadzono rozdrobniony humus w ilości 1, 5 i 10%. Następnie do każdej z przygotowanych kombinacji dodano Gesaprim 500 FW w dawkach: polowej, pięciokrotnie i dwudziestopięciokrotnie większej od zalecanej. Próbki dokładnie wymieszano i przechowywano przez okres 56 dni w polietylenowych woreczkach w optymalnych warunkach wilgotności i temperatury. W 1., 7., 14., 28., i 56. dniu doświadczenia badano spektrofotometrycznie aktywność dehydrogenaz, ureazy, β-glukozydazy i reduktazy azotanowej według ogólnie stosowanych metod. Dodatkowo w w/w terminach badano szybkość zanikania atrazyny w glebie. Stwierdzono, że szybkość zanikania atrazyny zwiększała się wraz ze wzrostem zawartości humusu. Po zastosowaniu 1% i 5% dodatku do gleby humusu stwierdzono wyższą aktywność reduktazy azotanowej, β-glukozydazy i ureazy w porównaniu z aktywnością enzymów w glebie bez dodatku humusu. Jedynie aktywność dehydrogenazy była niższa po zastosowaniu wszystkich dawek humusu.
Barwa i jej stabilność są podstawowymi wyróżnikami jakości i bardzo ważnymi kryteriami pożądalności konsumenckiej przetworów mięsnych. W produkcji powszechnie stosuje się proces peklowania azotanem(III) sodowym, zapewniający różowoczerwoną barwę, zwiększający trwałość oraz nadający pożądane cechy smakowo-zapachowe. Azotan(III) sodowy jest jednak substancją toksyczną i dąży się do obniżania stosowanych ilości tego związku. Celem pracy było określenie wpływu dodatku preparatów zawierających barwniki naturalne przy jednoczesnym obniżeniu dodatku azotanu(III) sodowego na barwę modelowych przetworów mięsnych i jej trwałość. Materiałem badawczym były drobno rozdrobnione przetwory z mięsa wieprzowego typu mielonka blokowa z dodatkiem preparatów roślinnych zawierających różne barwniki naturalne. Zastosowano preparaty z dzikiej róży, jagód acai, papryki słodkiej, pieprzy cayenne, pestek winogron oraz żurawiny. Oznaczono wartość pH surowca mięsnego oraz gotowego wyrobu. Parametry barwy: jasność (L*), „czerwoność” (a*) oraz „żółtość” (b*) mierzono na przekroju produktów za pomocą kolorymetru po przekrojeniu (czas 0) oraz po upływie 15, 30, 60, 120, 240 oraz 360 minut przy jednoczesnym oświetlaniu źródłem światła o natężeniu 1600 luksów (odpowiadającemu warunkom panującym w ladach chłodniczych). Na ich podstawie obliczono nasycenie barwy (C*) oraz współczynnik stabilności barwy (ΔE*). Początkowa jasność (L*) barwy wyrobów modelowych mieściła się w granicach od 56,86 do 65,62, „czerwoność” barwy (a*) – 7,18–12,87, a „żółtość” (b*) – 6,20–14,90. W zależności od rodzaju dodanego preparatu zaobserwowano statystyczne różnice w jasności, „czerwoności” oraz „żółtości” barwy pomiędzy poszczególnymi próbkami dla tych samych czasów naświetlania. Zastosowane preparaty barwników zapewniły większe nasycenie i stabilność barwy wyrobów modelowych.
Celem badań była: a) analiza wpływu osadu ściekowego i poużytkowej wełny mineralnej Grodan na zawartość węgla organicznego w rekultywowanym gruncie; b) wpływu zawartości i jakości próchnicy na formy ołowiu. Użyźnianie utworu bezglebowego osadem ściekowym i wełną mineralną bardzo korzystnie wpłynęło na bilans węgla organicznego. Grunt nawożony tylko NPK (kontrolny), w porównaniu do analizowanych sposobów rekultywacji, charakteryzował się największą zawartością form ołowiu rozpuszczalnego w H₂O i CaCl₂ , a najmniejszą form rozpuszczalnych w CH₃COOH i K₄P₂O₇. W gruncie rekultywowanym osadem ściekowym stwierdzono największą zawartość węgla organicznego i ołowiu związanego z próchnicą.
Jeszcze 50 lat temu przed wprowadzeniem do masowej produkcji nowego materiału wybuchowego w ogóle nie brano pod uwagę jego potencjalnego oddziaływania na środowisko. Wzrost świadomości ekologicznej doprowadził do tego, że obecnie dysponujemy już danymi dotyczącymi toksyczności wobec organizmów żywych najszerzej stosowanych materiałów wybuchowych. W badaniach nad związkami wysokoenergetycznymi szczególnie dużo uwagi poświęca się solom azotetrazolu, ze względu na zawartość azotu w cząsteczce przekraczającą 80% masowych oraz wysoką stabilność termiczną. W prezentowanej pracy przedstawiono wyniki badań dotyczących wpływu azotetrazolanu amonu, azotetrazolanu di(guanidyny) oraz azotetrazolanu di(triaminoguanidyny) na wzrost bakterii Bacillus halodurans. W analizie parametrów biokinetycznych wzrostu bakteryjnego zastosowano model logistyczny, dzięki któremu wystarczająco precyzyjnie można opisać wzrost mikroorganizmów w układzie zamkniętym, jakim jest hodowla stacjonarna. Uzyskane wyniki badań wskazały na znaczne oddziaływanie azotetrazolanu di(triaminoguanidyny) oraz mniejsze azotetrazolanu di(guanidyny), na kinetykę wzrostu badanych bakterii. W toku badań stwierdzono jednak, że najprawdopodobniej zasadniczy wpływ na wzrost badanej bakterii w grupie testowanych związków ma raczej charakter chemiczny kationu związku, z którym azotetrazol tworzy sole niż sama obecność anionu azotetrazolanowego.
In two-year pot experiment carried out during vegetation periods the effects of liming (liming according to soil hydrolytic acidity) and fertilization with organic materials (activated sewage sludge from Siedlce, poultry litter, brown coal) applied to the soil with different dose of nickel (0, 100, 200 mg·kg⁻¹ soil) on the yield of orchard grass, were investigated. The yields of tested plant significantly increased under the influence of liming and application of organic materials while significantly decreased under the influence of soil contamination with nickel. The Ni contamination of soil significantly influenced in the first year of experiment when no yield was harvested. The toxic effect of nickel was significantly decreased by liming and application of poultry litter.
A controlled field experiment was carried out in 2011-2014 in order to determine yields and chemical composition of selected genotypes of leguminous plants and spring wheat, as well as their value as a preceding crop (crop volume, mineral composition of seeds) for winter oilseed rape grown in Northern Poland. Chemical analysis of the content of macronutrients and micronutrients in seeds and grain was conducted using standard methods after mineralisation in H2SO4 with H2O2 as an oxidant (macronutrients), or in a mixture of the acids HNO3+HCl+HClO4 (micronutrients). It was proven that among the examined species and seasonal types of legumes, the highest total seed and protein yield volume was obtained from both field bean forms, traditional and determinate one. The lowest yield was achieved from blue lupine. The yield of winter wheat grain oscillated around 5.6 t ha-1. Blue lupine seeds were characterised by the highest total protein content. Seeds of both field bean forms were distinguished by the highest content of potassium, phosphorus, copper and zinc, while blue lupine seeds had the highest content of calcium, magnesium and manganese. The research showed a clear tendency towards a higher winter oilseed rape yield in a field after determinate field bean and seed pea. Spring wheat proved to be the worst previous crop for winter oilseed rape. The tendency for greater accumulation of nitrogen, phosphorus, calcium, copper, iron and zinc in winter oilseed rape seeds was observed in a field after determinate field bean. The lowest content of macronutrients and micronutrients was characteristic for seeds of winter oilseed rape grown after spring wheat. Winter oilseed rape seeds in a field after determinate field bean and blue lupine were rich in manganese. The research proved a positive relationship between the total nitrogen content in soil after harvest of pre-crop plants and winter oilseed rape seeds yield (r = 0.864).
Studies on the relative toxicity of different bio-rational insecticides against second instar larvae and adults of onion thrips, Thrips tabaci were carried out on Experimental Farm and in the laboratory, Faculty of Agriculture, University of Suez Canal. Eight insecticides Dipel 2x, BioFly, Agrin, BioGuard, Spinosad, Neemix, Mectin and Match were all evaluated for their relative toxicity towards T. tabaci with recommended dose, half of recommended dose and quarter of recommended dose in the laboratory and only recommended dose under field conditions. Spinosad was the most toxic among the tested insecticides followed by Mectin, Match and Agrin when used against thrips adults. The respective values of LC50 of those insecticides were 0.048 cm/l, 0.070 cm/l,0.079 cm/l and 0.137 g/l. Also, Spinosad was the most effective insecticide against second instar larvae followed descendingly by: Agrin, Match and Dipel 2x. Toxicity index values at LC50 level show such superior efficiency of Spinosad (100%) when applied against adults and second instar larvae of onion thrips under laboratory conditions. All insecticides under field conditions caused reduction of infestations of thrips. For the residual effect post application, all insecticides gave significant reductions in thrips numbers at the 21 day post treatment except for: Agrin and Match. Spinosad, Mectin, Neemix and BioFly gave the best control and continued to suppress thrips populations till 21 days after treatment. Spinosad was non harmful and Dipel 2x, Agrin were slightly harmful, BioGuard was significantly harmful whereas BioFly, Match and Mectin were very harmful to Orius albidipennis.
The objective of this study was to determine the possibility of using composts obtained from heterogeneous municipal wastes for agricultural purposes. The study involved an analysis of the lead content of plants grown in soil enriched with municipal solid waste compost heapstored for different periods of time, compost obtained from municipal green waste, and manure. Municipal waste compost was applied at the rates of 10, 20 and 30 g • kg-1 soil, while the compost obtained from green waste was administered at a rate of 10 g • kg-1 soil. Maize and sunflowers were grown in the first year of the experiment, spring barley and white mustard - in the second year, and Phacelia tanacetifolia - in the third year. It was found that compost produced from municipal green waste had a substantially higher lead content compared to municipal solid waste compost, although both types of composts could be used for agricultural purposes in accordance with the relevant trade standards. The application of bio-waste composts increased the lead content of the green tops of all investigated crops. The accumulation of this element was dependent on plant species, as well as on the type and rate of compost. The highest lead concentrations were recorded in mustard, slightly lower in maize and phacelia, lower in sunflowers and the lowest - in barley. In the case of barley, mustard and phacelia, the highest lead content was reported in pots amended with municipal waste compost heap-stored for 3 months. With respect to maize, such an effect was observed after the application of compost stored for 1 month, whereas in sunflowers - after soil enrichment with compost obtained from urban green waste. At the completion of the experiment, the largest amounts of lead were found in soil amended with municipal solid waste compost heap-stored for 6 months. Soil enriched with compost produced from urban green waste contained on average 14% lead more than soil amended with identical rates of municipal waste compost stored for 6 months.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.