Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 65

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  regionalizacja
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Za podstawowy warunek skuteczności polityki regionalnej uznaje się utrzymanie wysokiego tempa wzrostu gospodarczego w dłuższym okresie. W artykule zarysowano priorytetowe dylematy polityki regionalnej i rozwinięto tezę, że podstawowym warunkiem skuteczności polityki regionalnej jest zdolność gospodarki do inwestowania, wskazując na rolę prywatyzacji i na pośrednie możliwości oddziaływania na przestrzenne procesy inwestycyjne „przy pomocy państwa". Zidentyfikowano nowe tendencje w kształtowaniu polskiej przestrzeni na tle zmian preferencji przestrzennych procesów rozwojowych i odmiennej roli przemysłu wśród sił napędowych społeczeństwa przyszłości. Realizacja polityki regionalnej uwarunkowana jest odpowiednimi zmianami instytucjonalnymi, przede wszystkim upodmiotowieniem regionalnego szczebla zarządzania.
W artykule przedstawiono problemy rozwoju regionalnego Europy na przełomie XX i XXI wieku i na tym tle scharakteryzowano politykę regionalną Unii Europejskiej. W kolejnych częściach omówiono europejski wymiar strategicznych uwarunkowań rozwoju regionalnego Polski oraz integrację z tą organizacją jako podstawowe wyzwanie w sferze polityki rozwoju regionalnego. Artykuł kończy zestaw rekomendacji dla Polski.
Przedstawione walory przyrodniczego środowiska Polski pod kątem tworzenia regionalnych polityk ekologicznych. W celu dostosowania się do wymagań Unii Europejskiej konieczne są zmiany w polskim ustawodawstwie i sposobie podejścia do planowania przestrzennego zgodnie z założeniami zrównoważonego rozwoju.
Podstawą usprawnienia funkcjonowania państwa jest decentralizacja władzy i upodmiotowienie szczebla regionalnego umożliwiającego prowadzenie finansowej polityki regionalnej. Wysokość środków publicznych jakimi dysponować powinien region, zależy od: podziału kompetencji pomiędzy administrację rządową i samorządową, poziomu rozwoju regionalnego oraz mechanizmu kształtowania zasobów finansowych.
Europa unijna tworzy mozaikę struktur administracji terytorialnej, szczególnie struktur regionalnych w krajach o kontrastowych wielkościach zaludnienia. Polski dylemat stanowi problem regionalizacji dużego kraju unijnego lub pozostawienia jako dominującej przestrzeni granicznej i miniwojewódzkiej. Uwarunkowania generowane w przestrzeni UE wskazują na duże regiony polifunkcyjne w początkach XXI wieku dla społeczeństwa globalnej informacji i gospodarki.
Duża skala i zakres globalizacji światowej gospodarki silnie oddziałuje na procesy regionalizacji. Istnieją odrębności tych procesów. Korporacje prowadzą interesy zgodnie z własnymi celami, którymi w ostatecznym rachunku jest maksymalizacja zysku, a gospodarowanie opiera się na zasadach mikroekonomii. Procesy regionalizacji są stymulowane zawsze przez funkcje władcze regionów, państw, ich agend czy instytucji. Regionalizacja jest zatem związana z zasadami makroekonomii, tworzeniem korzystnych warunków zewnętrznych, stabilizacją makroekonomiczną, nowymi bodźcami dla rozwoju infrastruktury itp. Na tle prowadzenia transformacji gospodarki w dekadzie lat dziewięćdziesiątych i aktualnie trudnej sytuacji społecznej i gospodarczej podkreślono rolę państwa jako koordynatora i kreatora przekształceń strukturalnych. Uwypuklono ponadto problematykę bezrobocia i warunków wejścia Polski do Unii Europejskiej.
Obiektywnym kryterium podziału roku na pory jest wg wielu autorów przejście średniej temperatury dobowej przez określone wartości progowe. W pracy wprowadzono podział roku, na 6 pór roku przy trzech progach termicznych: 0°C, 5°C i 15°C. Do analizy wykorzystano dobowe wartości temperatury powietrza za okres 1951 - 2000 pochodzące z 10 stacji meteorologicznych. Dokonano także charakterystyki okresu zimowego w oparciu o udział liczby dni z mrozem w roku. W niniejszej pracy obliczono różnice w długości trwania poszczególnych okresów dla najchłodniejszego i najcieplejszego dziesięciolecia. Wyniki jednoznacznie wskazują na wydłużenie przedwiośnia, wiosny i przedzimia, co spowodowało skrócenie pór sąsiadujących; zimy i jesieni. Długość trwania lata w zależności od stacji zarówno wzrosła jak i spadła. Pory roku oraz średnia temperatura dobowa posłużyły do wyróżnienia w tej części Polski reżimów termicznych: typu kontynentalnego chłodnego i ciepłego oraz uwzględniając postępujące zmiany warunków termicznych, typu oceanicznego. Wykazano także rozszerzenie się w kierunku wschodnim regionu umiarkowanie ciepłego wg klasyfikacji SCHMUCKA [1961], Największym przekształceniom uległ sezon zimowy i sąsiadujące pory roku. W okresie zimowym wykazano zdecydowany spadek udziału liczby dni z mrozem w roku średnio o 10 dni, a izolinia 50 dni mroźnych uległa przesunięciu na najdalsze krańce północno-wschodnie.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.